The Bad Boy's Hidden Romance (Bad Boys Series #2)

Kabanata 41

TBBHR: Kabanata 41

The things were settled. Freya and Marco's plan to go out of the town is a success. Napag-usapan na ang mga bagay-bagay. Sabi nila sa akin, sa papamagitan noong biyaheng iyon ay magkakaroon ng ako ng pagkakataon na makausap si Cinwell. At sana nga, sa ganoong paraan, ay magawa ko nga.

Sa Batangas ang aming magiging biyahe bukas. May beach roon na alam ni Freya at pag-aari nila. Ang palusot nila Freya, this is a celebration for my return after six years.

“All right.”

Nakauwi na rin kami mula sa munting pagtitipon namin kanina sa Fresh Bar. The gate automatically opened by Keane, para nga mabantayan si Zeilo ay ang mga kaibigan ni Marco ulit ang kinontak namin. No time for maids because of our cautious moves.

“Pasalamat ka pare, mahal ka namin, kaya namin ginagawa ito,” ani Keane na nakasimangot na.

Nagtawanan kami pati ang mga kaibigan. Natunghayan naming naglalaro si Zeilo kasama ang mga kaibigan ni Marco, namely Stephen and Joshua. Naroon sila sa garden.

“Mommy! Daddy!”

Gabi na ngunit gising pa rin si Zeilo. Tumakbo agad siya palapit sa amin ni Marco, hugging us tightly.

“Mommy, Daddy! You are always leaving me with my kuyas, why?” sabay turo niya sa mga kaibigan ni Marco.

I chuckled. I know, we've been always leaving Zeilo in the past days. Gusto ko man siyang isama but this isn't the right time to do it. At saka, isa pa, ang ipinag-aalala ko, maaaring mapagkamalan ni Cinwell na nagkaanak nga ako kay Marco. And we will not definitely make it happen!

“We have important matters to attend, Zeilo.” I explained. “Just wait for a week then we'll play here in paradise for real, okay?”

Walang kamua-muang itong tumango.

Dumako naman ang atensyon namin sa mga kaibigan ni Marco. Pinakiusapan namin ang mga iyon na sila muna ang bahala kay Zeilo matapos ang tatlong araw. They agreed with that. They are good with that. But their reactions are so hilarious that I can't even help it.

Tumawa si Stephen. “Hays. Ang landi niyo talagang dalawa. Tapos itong ampon niyo iiwan niyo sa amin?”

“Mas magaling pa kaming Daddy kaysa sa'yo, Marco e.” Si Joshua. “Ayaw mo talaga sa respondibilidad e—”

“Oh, shut up.” sarkasmo ang bumalot sa tawa ni Marco. Sabay bato niya ng boteng plastik sa kaibigan.

Natawa na lang ako sa pag-uusap ng apat na ugok. Kaya, ang kalalabasan, dito na rin natulog ang tatlo. Mabuting bagay na rin na magagamit ang mahigit apat na guest rooms ni Marco rito sa mansion.

Kinabukasan, nagkaroon kami ng taga-luto. Wala kasing magawa sila Stephen kaya sila na ang naghanda ng almusal namin. Maaga ang aming biyahe patungong Batangas, kaya maaga rin ang gising.

“Stephen is the greatest cook,” ani Marco. “Watch out for his dishes.”

Tumango ako, anticipation was built inside me. Totoo nga namang magaling magluto si Stephen! Sa amoy palang, e!

Sininghot ko ang nakakatakam na amoy ng almusal. Kahit si Marco ay tatawa-tawa rin sa ekspresyon ko.

Maya-maya lang ay nagtaka ang lahat sa naaamoy na sunog.

“What the fuck! Amoy sunog?” ani Stephen at inobserbahan ang paligid.

Huli na nang natanto namin kung saan nanggaling ang amoy na iyon. Iyon pala ang pancake na niluluto ni Joshua. Nang mailapag iyon sa hapag-kainan ay mas maitim pa sa uling ang kulay.