the truth untold

saklanmak zorundayım çünkü çirkinim,

jeon: neredesin meleğim?
kapının önündeyim, ziline basmıştım.
dışarı mı çıktın, park?

jimin: kumdan kalemizdeyim, jungkook.
düşünüyorum.

jeon: ne düşünüyormuş benim bebeğim?
neden çağırmadın?
birlikte düşünebiliriz.

jimin: maskemi düşünüyorum, jungkookie.
beni maskeme rağmen seviyor olmanı düşünüyorum.
sana haksızlık yapıyorum, jungkook.
seni yıprattığımı biliyorum.
korkağın tekiyim, değil mi?
benden sıkıldın mı, jungkook?
maskemden sıkıldın, öyle değil mi?

jeon: bu konuyu
atlattığımızı zannediyordum, jimin.
maskenle bir sorunum yok.
dudaklarını tadamıyor olmamla da.
gözlerini merak ediyor olsam da,
sorun değil aşkım.

jimin: seni hiç hak etmiyorum, jungkook.
fakat biliyorsun,
biliyorsun değil mi?
saklanmak zorundayım, çünkü çirkinim jungkook.
seni bir damla hak etmeyecek kadar çirkinim.
oysa sen, nasıl da güzelsin.
güzelliğin âcizane kalbimi titretiyor;
gözlerim bayram ediveriyor, jungkookie.
parmaklarım yumuşacık saçlarında turladığı vakit, yeniden doğmuş gibi canlanıyorlar.
kalbim her seferinde yeniden doğuyor, jungkook.
saklanacak kadar aşağılık olduğum için,
bu kahrolası benliğimden nefret ediyorum.
ve elimden gelen tek şey, senin bildiğin ben olarak nefes almak.
ama hala seni istiyorum, jungkook.