Gençlik Hatası

Giriş

Merhaba. Yıllar sonra ben geldim. Bir tweet okudum ve kafamda bu hikaye belirdi. Yalan olmasın bana ilham olan birkaç hikâyede de vardı ancak her şey tam birleşmemişti. Şimdi ise yepyeni bir maceranın kapısındayız. 2023 yılının Ağustosundan selamlar o zaman herkese.

Bölüm Şarkıları
Ceylan Ertem- Esmer
Emre Aydın- Beni Vurup Yerde Bırakma

***

Sıcak bir yaz günü tüm ailenin bir arada nadir sabahlardan biriydi. Aras tekli koltuğa oturmuş karşısındaki televizyona bakıyor gibi görünse de aklı az önce gelen telefondaydı. Babasının en yakın arkadaşlarından biri ve eski sevgilisinin babası - ki adam bu detaydan habersizdi.- onu arayıp kızını almasını istemişti. Bu istek Aras için "Pandora'nın kutusunu" açmak anlamına geliyordu. Bu aramayı düşünen salondaki tek kişi kendisi değildi. Annesi de sonsuz anaçlığı ve şefkatiyle tetikte bekliyordu.

"Aras bak erkenden git bekle havaalanında, kızcağız bir de seni beklemesin. Hem içim hiç rahat etmiyor, Hilal'e de söyledim zaten. Ece'nin valizlerini bırakın evine sonra da al onu buraya getir. Ece yalnız kalmaktan korkar geceleri çocukluğundan beri.  " Aras annesini duymamıştı bile annesine cevap veren o değil kız kardeşi Afra olmuştu. 

"Anne kız bir senedir Antalya'da tek başınaydı. Geceleri yalnız kalmakta artık sorun yaşamıyordur bence." Selma Hanım kızına kızgınlıkla baktı. Onun cümlelerinin altındaki manaları çözmek konusunda kimse onun kadar uzman olamazdı. 

"Sus Afra, ben senin derdini biliyorum ama hayır sen İstanbul'da okuyacaksın. Bak Ece ablan da gitti hemen ilk fırsatta nasıl da geri geldi. Abine bak nasıl da dizimin dibinde okuyor rahat rahat. Aferin benim akıllı oğluma. Aras sen neden cevap vermedin bana?"

Afra elindeki yumuşak anahtarlık parçasını abisine doğru fırlattı. Bu fiziksel darbe genç adamın bulanmış ve dış dünyayla bağlantısı kesilmiş zihnini de sarsmıştı.

"Hı, efendim, ne oldu?

Selma Hanım dik dik iki çocuğuna baktı. Kimse bu evde kendisini takmıyor muydu yani?

"Ben kime konuşuyorum acaba? Anne değil duvar var sanki karşısında. Oğlum Ece evde tek kalmasın diyordum bırakın kızın eşyalarını evine. Sonra al getir kuzumu bana. Hilal'in kızı benim kızım, ayrımız gayrımız yok bizim." Aras bıkkınlıkla iç geçirdi.

"Sorarım eğer isterse gelir anne belki evde işi gücü vardır. Kaç aydır evinde yok kız, yerleşecektir daha." Selma Hanım oğlunun tavrı karşısında kocasına doğru döndü. 

"Ömer yok bu senin çocukların beni deli edecekler. Günler torbaya mı girdi zaten artık burada okuyacak yavaş yavaş yerleşir. Anası babası gelince gitse evine kötü mü olur?"

Ömer Bey okumaya çalıştığı ama bir türlü susmayan ailesi yüzünden dikkatini toplayamadığı gazetesini kenardaki yuvarlak sehpanın üzerine bırakıp karısının oturduğu koltuğa doğru yaklaştı.

"Hanım bir sal artık şu çocukları kendi hallerine, bizimkiler bitti sıra arkadaşının kızına geldi. Hadi gel seni sahile götüreyim, orada biraz gezelim." Anne babaları didişmelerinin aksine el ele odadan çıkarken Afra abisine sokuldu.

"Abi yapabilecek misin?" Bu sorunun ana temasını ikisi de çok iyi biliyorlardı. Afra abisinin sırdaşıydı ve onun yaşadığı her şeyi bildiğini sanıyordu.

"Yapmam lazım ufaklık, kimse bizim geçmişimizi bilmiyor ve sorgulamalarını istemiyorum. Bu sır da seninle benim aramda. Senin hesabından Ece'nin hesabına baktığımı birine söylersen ben de Cenk'i ağzımdan kaçırabilirim babamın yanında." Afra olanca gücüyle abisinin omzuna vurdu. Tabi bu Aras'a sinek ısırığı gibi gelmişti.