Lucy Heartfilia, sarayda yaşadığı bazı olaylar yüzünden sürgün edilmiş bir Prenses'tir. Kendisine ne olacağını dahi bilmeden, koskoca bir evde kimseyle işletim kurmadan beklemekten başka çaresi yoktur.
Ona eşlik etmekle görevli olan, Natsu Dragneel...
Natsu prensten bir süre cevap beklediyse de prens sadece gülümsemekle yetinince "Sadece tek bir soru sormama izin ver." diyerek söze girmişti.
Kyro ona bir dakika işareti yaptıktan sonra kendine içki doldurmaya başlamıştı. "İçecek bir şeyler ister misin?"
Natsu bu soruya sadece kafasını iki yana sallayarak cevap vermişti ve karşılığında "Sen bilirsin." yanıtını almıştı.
Adamın bu rahatlığı sinirini bozuyordu, bu sefer gerçekten onun boynunu dişleriyle parçalayabilirmiş gibi hissediyordu Natsu.
Prens "Neymiş o tek soru?" diyerek sonunda olaya dahil olunca Natsu yumruklarını sıkıp konuşurken kendini sakinleştirmeye çalışmıştı.
"Lucy'i görmeye neden gittin?"
"Ha. Şu mesele..."
Yine sakin bir cevap alınca ses tonunu biraz sertleştirmek zorunda kaşmıştı sakura saçlı genç.
"Evet, o mesele."
Prensin "Bu seni neden ilgilendiriyor?" cevabı duymayı beklediği en son şeydi çünkü salağa yatıyor olması tepesinin tasını cidden attırıyordu.
Zihnini odaklayarak prensin anılarını harekete geçirdi ve Lucy'e karşı olan tavrını hatırlamasını sağladı.
Prensin gözleri bir ışık gibi parlarken, kendisi bu durumla fazlasıyla şaşkınlığa uğramış gibiydi. Natsu'yu sürekli izlediğini düşünüyordu, sürekli izlediği biri onun zihnine girebilecek kadar gücü ne zaman ve nerde elde etmiş olabilirdi ki?
Cevap Natsu için basitti. Zihnine daha önce de girmişti de ondan. Gildarts'ın yardımıyla öğrendiği ilk şey bu olmuştu ve prensin hafızasına orda olmadığı zamanlarda bile olduğunu düşündürecek sabit bir ilizyon yerleştirmişti.
Şimdiyse ona geçmişten küçük bir kesit gösterip kanıt olarak kullanıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Birbirimizi kandırmayalım, o eve ilk geldiğin andan itibaren ikimizin arasında ne olduğunu anlamıştın. Unutmuş olma ihtimaline karşılık bir tedbir almak istedim."
Prens başını tutarak kalktı ve sinsice güldü. Bu gülümseme kızgınlık doluydu. "Beni yakaladın."
Bunu söylerken Natsu'nun ona güç olarak yetişmesi ve zayıf bir yanını ortaya çıkarmasının getirdiği öfke vardı üzerinde.
"Madem bu kadar merak ediyorsun, zihnime gir öyleyse. Bunu yapabilirsin değil mi?"
Prensin ukalaca gülümsemesine karşılık Natsu dediğini yapıp bunu denemişti ama bu bir başarısızlıkla sonuçlanmıştı.
Anılarında Lucy'e ait olan o kısımları mühürlemiş gibi görünüyordu ve bu mührü şu an yerleştirmişti. Prens ona güç ve hız konusunda meydan okuyordu.
