Faded (Marco)

07

Faded

07

Avery...

"Congratulations Denis!" Masaya kong niyakap ang kaibigan ko at saka ito hinalikan sa pisngi. "You're a proud father of a girl now!"

"Salamat, Avery. Kung hindi dahil sa tulong mo baka kung napaano na si Claire." Mamasa-masa ang mga mata nito habang tila pinipigilang huwag maiyak. "Mabuti na lanv at ikaw ang huli niyang kasama bago pa man siya tuluyang manganak."

Lalo kong niyakap si Denis na ngayon ay isa ng ganap na ama. Apat na taon ng magkasintahan sila ni Claire na pareho din naming naging kaibigan sa trabaho nuon at ngayong may anak na silang dalawa ay malamang na kasalan na ang susunod. "You did great also. Be a good dad to little Cassy, alright? Kaya mo naman na hindi ba? Babalik ako mamaya kailangan ko lang sunduin si Rocco."

Nang tumango ito at masiguro kong ayos na ang mag ona maging ang baby ay saka ako tumayo at naglakad palabas ng hospital. Nilapitan ko ang sasakyan ko at saka tinahak ang daan patungo sa school ni Rocco. He is in grade one now. And I am happy to announce that I have a six year old handsome little boy. I was pregnant when I left seven years ago and I know that that was the best decision way back. To leave and to have my own life far from the only man who could break my heart in a tiny million pieces.

Seven years. Seven years na ako dito sa Canada pero yung puso ko, tila pitong taon na ding naiwan sa Pinas. I shut down every information that I can get from Marco. Pinilit kong mamuhay ng walang iniisip kundi jung paano bubuhayin ang anak ko mag-isa. Mabuti na lang at may mga kaibigan ako na handa akong tulungan nuon lalo na ng bagong panganak lang ako. I sighed and shooked that thought away.

Ibinalot ko ng coat ang buo kong katawan at saka ako lumabas. I waived in a bunch of kids when I saw my little Rocco in there. My son happily run towards me with his backpack. He is like abreathing replica of his own father. Kulot at may kahabaan ang buhok ni Rocco. Nakuha nito maging ang labi, mata at ilong ng ama. Tangibg hugis lamang ng mga mata ko ang nakuha niya at ang kulay nito ng balat na sobrang puti.

"Ready to go home?" I asked when I reached my pill of happiness. I hugged Rocco and kissed his pinkish cheek.

"Yes!"

"Alright, come and let mommy prepare some snacks for you when we get home."

Pag pasok sa sasakyan ay siniguro ko munang naka seatbelt at maayos ang upo ng anak bago ko pinaandar ang sasakyan.

"How's school today?" Tanong ko dito habang nagmamaneho.

"I got four stars today, one star for every one correct answer to teacher Happy's question. And oh, Deborah celebrate her birthday today too. We should give her some gift tomorrow, mommy."

"Wow! Congratulations, I am so proud of you. And what do you think Deborah will like?"

"Anything pink will do."

"Consider as done."

"Thank you mommy!"

"Remember auntie Claire, Rocco?"

Bumaling sa akin ang kuryosong mga mata ni Rocco. Ilang ulit itong tumango at inabangan ang susunod kong sasabihin.

"Well, she give birth today a bouncing baby girl. Baby Cassy is now out from your aunt's tummy. And she's very excited to meet you." Nakangiti kong balita sa anak na panay palaging inaabangan ang paglabas ng anak nila Claire sa tuwing makikita nito ang dalawa.

Namilog ang mga mata at labi ng anak at saka ngumiti ng malawak. "I'm excited too."

Pag dating namin sa bahay na hinuhulugan ko pa rin until now ang bayad sa bangko ay ipinasok ko sa loob niyon si Rocco na walang pagsidlan ang tuwa sa ibinalita ko. "Keep your things tidy and clean, change your clothes and put your laundry on the bin, alright? Ihahanda kita ng snacks mo."