LABİRENT|İSYAN [TAMAMLANDI]

DOSYA 7

   Kulübenin kırık tahtaları arasından sızan güneş gözümü kör edip uyanmanı sağlamıştı. Tabi ki bu yüzden huysuzlanıp bütün ciddiyetimle dışarı çıktım.

Ve Gally de bütün ciddiyeti ile yanıma gelmişti.

"Günaydın dicem pek aymış gibi görünmüyor?"

"Aymadı çünkü."

"Sorun nedir diye sormam hata olur sanırım."

Hayır dememi beklermişçesine bakıyordu. Ben de ona istemediği cevabı vermeye hazırlandım.

"Evet haklısın hata olur"

Diyerek hafif bir gülümseme çaktım ve Newt'ı bulma umuduyla Kayran'ı inceledim. Bu konuşmadan başka türlü çıkamazdım.

"Thomas da garip şeyler sergilemeye başladı."

"Neden bahsediyorsun Gally?"

Bunu söylerken gözlerim hala çevreyi tarıyordu.

"Teresa ile diğerlerinden olduğundan farklı konuşuyor. Bir şey biliyor gibi."

Bunu demesi komiğime gitmediği halde tepkimi saklamak için gülmeye çalıştım.

"Belki de kız olduğu içindir. Ondan hoşlanmış olabilir."

"Komik olduğunu sanıyorsun."

"Sanmıyorum öyleyim zaten."

"Sana gülen birini hiç görmedim."

"Burada öyle bir şansım olmadı."

Bu sözümle sanki yanlış bir şey söylemiş gibi hissettim. Çünkü Gally üzerime doğru gelmişti.

"Şansının olduğu yer var mıydı?"

"N-neden bahsediyorsun?"

Yüksek bir ses... Asansör? Bu ses ona aitti.

"Bu da ne böyle?"

Gally gözlerini kocaman açıp arkasını dönmüştü.Herkes kapakları açmak üzere asansöre doğru koşuyordu. Yukarı çıkıyordu.

Korkuyla Gally'i iterek diğerlerinin yanına koştum. Kapaklar çoktan açılmıştı gittiğimde.

Kutunun ici boştu. Yani bir kağıt parçası dışında erzak veya başka bir eşya yoktu.

Esmer bir çocuk -ismini hatırlamıyorum- içeri atlayıp notu eline aldı. Sesli bir şekilde üstündeki yazıyı okudu.

"Bu notu Abigail'in hepinize sesli bir şekilde okuması gerekiyor."

Birkaç darbe aldıktan sonra kalabalığın önüne geçtim. Kutudaki çocuk kağıdı bana uzattı.

Sesli okuma konusu doğru gelmiyordu. Ama bunu yapmazsam beni linç edebilirlerdi. Hatta ederlerdi.

Derin bir nefes... Korku...

"Merhaba Kayranlı dostlarım. Bu not size "yaratıcı" olarak bahsettiğiniz kişiler tarafından gönderilmiştir.
   Kötü günler , onlarca kayıp ve hep beklediğiniz kurtuluş ile geçen günleriniz sonunda bazı şeyler yaşadınız.
   Ilk gelen kişiden beri , ılk adımdan beri sizleri izliyoruz. Kaydettiğiniz ilerlemeler mükemmel. Inanin her şeyi öğreneceksiniz ancak buradan çıkmaya bu kadar yaklaşmışken sizlere küçük bir ödül vermek bizim gorevimiz."

Kalabalık "ödül"kelimesini duyunca bağırmaya ve sevinmeye başlamıştı ama ben mutlu değildim çünkü ISYAN'ı birazcık tanıyorsam bu ödül çok acı verici olacaktı.

"Tamam kesin sesinizi de kız devam etsin!"

Sonunda Newt'i görmüştüm. O da çok endişeli görünüyordu. Ben de yüksek sesle yutkunarak gözlerimle tekrar kağıdı süzdüm.