Loving Maxwell - GxG Story

Chapter 22

Maxwell's POV

12 months...

I only have 12 months to live.

Gusto kong umiyak pero parang nakasarado yung tear glands ko, wala kahit isang butil ng luha ang lumalabas mula dito.

Wala akong ibang maisip kundi si Samantha. She's my everything. Pano sya kapag wala nako?

I was diagnosed with cancer two-weeks ago, Non-Hodgkin Lymphoma in particular.

Having a word 'NON' on it, gives some people a relieve because 'non' means 'nothing' or 'not existing'.

I, myself didn't even bother at first, pero nung pinaliwanag ng maayos ito ni Dr. Wagner using layman's term, gusto kong mag-collapse pagtapos kong marinig lahat yun.

In medical term, the 'NON' word attached in cancer related diseases is the deadliest one. Deadly..dead... I will be dead after 12 months...oh God!

At ngayon nga alam na ng parents ko yun dahil sa pagkakasugod sakin kanina sa hospital. Maxine doesn't have any idea about it dahil nakiusap ako sa parents ko na wag munang sabihin sa kanya.

And Samantha...my Samantha.

Even though nasa harap ko sya ngayon hindi ko kayang sabihin yun sa kanya. Nung makita ko yung sobrang pag aalala sa mukha nya kanina, parang dinudurog yung puso ko.

In the past few days, wala akong ginawa kundi magmukmok at sisihin ang diyos kung bakit nangyayari sakin to lalo na kapag mag isa lang ako, but suddenly reality hit me, bakit ako magagalit sa mundi kung hindi naman nun madadagdagan yung buhay ko? at eventually, lahat tayo mamatay. Mapapaaga nga lang yung sakin.

I changed phase after that thought, gusto kong maging masaya si Samantha bago ako mawala kung hindi man dahil sakin, gusto kong hanapin ang taong yun para masigurado kong magiging masaya sya bg tuluyan pag wala nako.

Kaya madalas pumupunta ako sa bahay nila. Akala nya lahat ng ginagawa ko ay part padin yun ng panliligaw ko sa kanya. Well, for me hindi na importante yun, ang gusto ko maging makabuluhan yung nalalabing araw ko kasama sya.

Napangiti ako habang hinahaplos ang buhok nya habang nakatitig ako sa magandang mukha nya, nakahiga sya ngayon sa tabi ko at payapang natutulog.

Its very clear that I love this girl, no... I'm surely inlove with her.

I love her more than anything else that I will do even the impossible for her...even if it means to give her off to someone else.

Even if it breaks my heart in million pieces.

She deserves someone who is capable to protect and love her for a lifetime. Someone who is more healthy...and obviously can live longer than me.

I have to find someone who deserves Samantha's love. Someone na mahihigitan yung pagmamahal ko sa kanya.

....

"Anak, masyadong complicated yang gusto mong mangyari at sa palagay mo papayag si Samantha sa gusto mo?" si Dad, habang hinihilot ang sentido nya na bigla yatang sumakit nung kinausap ko sya.

"Dad...this is my dying wish. Kahit ito na lang sana pagbigyan nyo naman ako." niyakap ko si Dad mula sa likod dahil para akong nanghihina dahil nasabi ko na naman yung 'dying'.

"Anak, bakit hindi tayo bumalik sa Adelaide, at dun natin itry ipagamot ka? I have a lot of connections and i know someone who can possibly cure you." humarap sya sakin at parang nakikiusap ang mata.