Hayat hiç bir zaman adil olmamıştı. Bazı insanlar vardı, kendi yağında kavrulan elinde ki ile yetinebilen. Bazı insanlar vardı elindekinin değerini bilmeyen hep daha fazlasını isteyen.
İşte Korel ve Yusuf'un hikayesi böyle başladı. Elindekilerle yet...
Yolda yanlız yürüyen bir bayan gördüğünde ayıp olur diyerek yolu değiştirip uzatan,büyüklerimizin yanında öpüşme sahnesi çıktığında yerin dibine giren,gözlerini kapatan,yere düşürdüğü ekmeği üç kere öpen,ahlaklı,namuslu,sözünün eri,devletine bağlı,kıtalara medeniyet ulaştıran muhteşem ve asil bir milletik.Haberleri açıyorsun;Çocuğa tecavüz edenler,kediye tekme atanlar,köpeğin ayağını kesenler,taciz, tecavüz,çocuk istismarı,kadın cinayeti....Bu AHLAKSIZLAR ne ara içimize girdi?Bu puştluk,ibnelik,namussuzluk bu milletin içinden nasıl çıktı.Ey Devlet büyüklerim!Ey Hükümet!Ey Muhalefet!Ey Meclis!Bu asil milletin arasına sızan bu veba mikroplarını artık temizleyin!Bu olaylarla gündemde gelmek istemiyoruz artık!Yeter artık!
Daha süt emen çocuklara yapılan bu iğrençlik son bulsun,geleceğin umutlarına,geleceğin büyük adamlarına,kadınlarına yapılan bu iğrençlik son bulsun.Duyun sesimizi idam istiyoruz...
Küçük Leyla ve Küçük Eylül'ün ruhları ve daha nicelerinin ruhu şadolsun.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*******
Duyduğum o ulvi ses ile gözlerimi yeni bir güne aralarken yabancı olduğum odaya göz gezdirdim.Burası benim odam değildi,benim evim değildi.Yusuf'un eviydi,yani ona göre bizim evimizdi.Dün gece düğün konvoyu ile evimize uğurlandık.
Kapı eşiğinden içeri girecekken bakışların üzerimizde olması ile Yusuf beni kucağına alıp içeriye taşımıştı,kapıyı kapatır kapatmaz ise beni hızla yere bırakıp odamın yerini söyleyip merdivenleri tırmanarak gözden kaybolmuştu.Hödük herif!Ben ise üzerimdeki tonlarca ağırlıktaki gelinlik ile odamı bulmuş bin bir zorluk ile üzerimdekilerden kurtulmuştum.
Başımda ki milyon tane iğneyi tek başıma söküp çıkartmak ise hayatım boyunca karşılaştığım en zor anlardan biriydi.Hala yanımda ki konsolun üzerinde duran iğneleri gördükçe bile fena oluyordum.Ezan sesi son bulmadan yataktan kalkıp ebeveyn banyosuna girdim.Hızlıca bir duş aldıktan sonra abdestimi alıp çıktım.
Benden önce eşyalarımın geldiği odaya gündüz gözüyle şöyle bir bakıp dolaba yöneldim.Siyah bol bir elbiseyi üzerime geçirdikten sonra en alt çekmeceden namazlığı alıp etrafıma bakındım.Sonradan aklıma dank eden şeyle telefonumu bulmak için çekmecelere yöneldim.
Ben bu evde kıblenin yönünü bilmiyordum ki.Düğün günü telefonum yanımda değildi bir umut odamda ki çekmecelere bakındım.Bulamayınca sinirle oflayıp yatağın diğer tarafında duran konsola doğru ilerledim tam o an ayağım yerde duran kabarık örtüye takılınca büyük bir gürültü ile yeri boylamış bulundum.
"Aptal yatak örtüsü!"
Burası Yusuf ile benim odam olduğu için çift kişilik yatağa kocaman allı pullu bir örtü serilmişti.Bir de onu yatağımın üzerinden atmak için uğraştığım dakikalar aklıma gelince iyice çileden çıktım.Ne gerek vardı da bu örtüleri gelinlik gibi kabarık yapıp süslüyorlardı,ayrıca ben bunlardan nefret ederdim.
