I'll be your strength ||Yoonmin FF|| ✅

*2ο Κεφάλαιο*

Yoongi

   Άλλη μία μέρα ξεκινάει. Άλλη μια ίδια, ανιαρή μέρα. Άλλη μια μέρα πιο κοντά στο τέλος.

   Πάλι ξύπνησα με πόνο. Δεν γίνεται μια μέρα να ξυπνήσω και έστω να μην πονάω; Δεν ελπίζω σε θαύματα πια. Δεν κάνω καν όνειρα. Έχω μία εβδομάδα να βγω από το σπίτι. Κάθε πρωί πίνω καφέ στη καφετέρια στο διπλανό στενό, ωστόσο τις τελευταίες μέρες δεν μπόρεσα να πάω.

  Σηκώθηκα, πήρα κάποιες μαύρες φόρμες να βάλω. Έπλυνα το πρόσωπο μου. Πήρα τα παυσίπονα μου και βγήκα από το σπίτι.

   Όταν έφτασα στο μαγαζί ο Hoseok μου άνοιξε την πόρτα για να περάσω. Πήγα στο γωνιακό τραπέζι που πάντα επιλέγω.

Η: Μέρες έχεις να έρθεις. Ωχ τι έπαθες; Χτύπησες; Πονάει;

Y: Έπεσα. Λίγα ράμματα είναι μόνο. Τώρα δεν πονάει καθόλου.

Η: Μα πώς το έπαθες; Πού έπεσες;

Y: Ε έπεσα τώρα τι θες; Να σου κάνω αναπαράσταση κιόλας;

Η: Συγγνώμη Yoongi ηρέμησε. Πάω να σου φέρω τα συνηθισμένα.

   Ο Hoseok αν και είναι ο ιδιοκτήτης είναι υπεύθυνος να φτιάχνει γλυκα και πίτες. Ωστόσο πάντα με εξυπηρετεί αυτός και όχι ο σερβιτόρος. Δεν θέλω να του μιλάω απότομα. Είναι το μόνο άτομο με το οποίο μιλάω εκτός από τη μάνα μου αλλά δεν το ελέγχω, είμαι ευέξαπτος. Και αυτός τι ρωτάει πως έπεσα; Δεν με βλεπει πως είμαι; Με το ζόρι φροντίζω τον εαυτό μου.

    Μου έφερε τον americano μου και τα τέσσερα μπισκότα κανέλα όπως πάντα.

Υ: Σε ευχαριστώ.

Η: Θέλεις παρέα;

Υ: Δεν έχεις δουλειά;

Η: Όχι έχω ετοιμάσει ότι ήθελα.

Υ: Κιόλας;

Η: Έχω έρθει από πολύ νωρίς. Περίμενα να έρθεις.

Υ: Δεν ήμουν αρκετά καλά τις τελευταίες μέρες για αυτό δεν πέρασα.

Η: Καταλαβαίνω. Ήθελα να έρθω από το σπίτι να δω πως είσαι αλλά δεν ήθελα να σε ενοχλήσω.

Υ: Δεν θα με ενοχλούσες, αν ερχόσουν.

Η: Αλήθεια;

Υ: Ναι. Και για πριν συγγνώμη.

Η: Δεν σε παρεξηγώ το ξέρεις.

Μου χαμογέλασε δείχνοντας μου, το μεγάλο του χαμογελο.

Υ: Λοιπόν για πες μου εσύ τι νέα από τις μέρες που δεν ειδωθήκαμε;