ikari 》kiribaku

[1] ❝ sakın uyuyayım deme. ❞

Kaybeden B sınıfı basketbol takımının moralini düzeltmek için sınıfça gittikleri karaokeye Kaminari'nin ısrarlarıyla katılan Kirishima Eijirou, dönüş yolunda en yakın arkadaşına küfürlerini saydırmaktan eksik kalmıyordu. Sadece karaokeyle kalmamış, kendisine iki kadeh de içki ısmarlatmıştı ve kırmızı saçlı oğlana göre, ettiği tüm küfürleri hak ediyordu.

Kirishima adımlarını hızlandırdı ve siyah hırkasının kapüşonunu kafasına geçirdi. Akşam olmuştu, hatta bazı mağazalar kepenklerini bile indirmişti ve onun bu saatte dışarıda olması alışılmadıktı; evde noodle yiyip bir aksiyon filmi izlemeyi tercih ederdi.

Bir çıkmaz sokağın önünden geçerken, duyduğu inleme sesiyle sağına döndü ve aşina olduğu bir surata rastladı. Neredeyse her sabah koridorda karşılaştığı ve günde en az bir kişinin ağzından ismini duyduğu kişinin, Bakugou Katsuki'nin, ta kendisiydi.

Ve burnundan kanlar akıyordu.

Kirishima hızla onun yanına ilerledi ve sırtını duvara yaslayan oğlanın önüne eğildi. Sarışın olanın yüzü kırmızı sıvıyla kaplanmış, her yerine bulaşmıştı; beyaz, kısa kollu tişörtü de göğsüne bir kurşun yemiş gibi kanla kaplıydı, yüzünden farkı yoktu.

"S-Sana ne oldu?" Yutkundu. "Vuruldun mu yoksa?!"

Kirishima ellerini hızla Katsuki'nin tişörtünün eteklerine götürdüğünde, sarışın oğlan tişörtünü tutarak onu durdurmuştu. Kırmızı saçlı çocuk bakışlarını onun, renginin tamamen değiştiği tişörtünden çekti ve yüzüne odakladı. Suratı kan içindeydi, burnundan akan sıvı durmak bilmiyordu; öyle ki dudaklarını konuşmak için araladığında bile ağzına kan damlaları sızıyordu.

"İyiyim ben" dedi elinin tersini yüzüne tutarak burnu ve ağzını kapatırken. "Git buradan."

Bunu her ne kadar kararlı bir şekilde söylese de gözleri, her an bayılabilecekmiş gibi bakıyordu. Ayrıca ses tonundaki yorgunluk ortadaydı, gerçekten bayılabilirdi.

Kirishima Eijirou, şiddet yanlısı olduğunu birçok kişinin ağzından duyduğu bu oğlanı öylece bırakamazdı.

"Saçmalama" diye homurdandı kaşlarını çatarken. "Ölecek gibisin!"

Katsuki elini yüzünden çekti ve kaşlarını çattı. "Seni neden ilgilendirsin ki?"

Kirishima ise gözlerini devirmiş, ardından hızla üzerindeki hırkayı çıkarıp elinde büzüştürerek Katsuki'nin burnuna tutmuştu.

"N-Ne sikim yapıyorsun?" Sarışın oğlan eliyle güçsüzce hırkayı ittirdi.

"Ne sikim yapıyora benziyorum?" Kirishima, Katsuki'nin elini kenara çekerken söyledi. Bunun için fazla güç uygulamasına gerek kalmamıştı çünkü karşısındaki oğlan zaten yeterince bitkindi. "Kanamayı durdurmamız gerek, bana engel olma."

Katsuki öne eğilerek hırkanın yüzünde tutulması için kolaylık sağlarken, ses tonu alayla doluydu. "Durmayacak."

Sadece bu, başka bir şey söylememişti. Kirishima da ona cevap vermeyi sonraya bıraktı ve dakikalar boyunca kan, hırkasını berbat ederken sessiz kalsa da iç organları endişeyle kıvrılıyordu. Bu çocuğu kimin, bu hale getirdiğini bilmiyordu fakat gördüğü kadarıyla tek hasar kanayan burnuydu; yüzünde tek bir morluk bile olmadığı halde bu kadar kan akması ise gerçekten garipti.

Ve sorun şu ki, durmuyordu.

"Siktir." Kirishima, kırmızı sıvı ellerini mahvederken mırıldandı. Onun söylediği gibi, kan duracak gibi değildi ve ne yapması gerektiği hakkında da en ufak bir fikri yoktu.

"Hey, ne yapaca-" Katsuki'nin yüzüne baktığında, onun gerçekten kötü göründüğünü fark etmesi ile cümlesini devam ettiremedi. Oğlanın ten rengi bembeyaz olmuş, yanakları kızarmış, neredeyse on dakika önce biraz daha sık aldığı nefesler tamamen zayıflamıştı ve yarısı aralık olan gözlerini açık tutmak için kendisini zorladığı ortadaydı.

Ah, Tanrım, o bayılacak.

"Bakugou." Kirishima endişeyle elindeki hırkayı bırakıp sarışın olanın omuzlarını kavradığında kırmızı gözler yavaşça ona dönmüştü fakat durumu algılamış gibi gözükmüyorlardı. Oğlan, tuttuğu omuzları sallayarak karşısındakini kendisine getirmeye çalıştı. "Hey, gözlerini aç!"

"Git." Katsuki zorlukla söylediğinde, Kirishima ikinci kez düşünmeden sarışının iki elini yakalayarak kandan ıslanan hırkasının üzerine koydu. "Bunu sıkıca tut, tamam mı? Seni götüreceğim." Katsuki'nin zayıf parmakları hırkayı yüzüne yakın tutarken, bacakları ve sırtına dolanan kollar onu havaya kaldırmıştı fakat buna öfkelenecek kadar yerinde değildi kafası. Sadece ona söyleneni yapmaya çalışarak, hırkayı bırakmayarak gözlerini açık tutmaya çalışıyordu.

"Kahretsin." Kirishima kucağındaki oğlanla birlikte en yakın taksi durağına neredeyse koşarak ilerlerken söyledi. "Bakugou, sakın uyuyayım deme."