Circle of Friends 1; Lyon Oliver

Chapter 21

LUCARIA's POV
Mabigat ang mga talukap ng iminulat nya ang mga mata. Mamulatan ng ang pamilyar na kisame. Dahan dahan syang napa upo at sinapo ang namimigat na ulo.

"O-Oliver?" Mahinang usal nya ng mapatingin sa katabing lalaki na nakatalikod.

"Oh, gising kana." Yung lalaking pumigil sa kanya kanina. May hawak itong try ng pagkain.
Mabilis syang napa alis sa kama. Hawak ang unang ginamit.

Napa buga ito ng hangin at napa hinto.
"Look, miss. Hindi ako mag sosorry okey?! Nag tresspass ka! Susunugin mo itong buong bahay."

Napa sulyap sya kay Oliver nang umungon ito at pabalikwas na gumalaw.

"Aww!! Luca, babe!!" Pero imbis na lumapit, lumayo sya sa kama. Napapa lunok na tinitigan nya lang si Oliver.
"Halika rito."

"Men, mag ingat ka nga!!" Yung lalaki na tinulungan maka tayu si Oliver.
"Puro ka katangahan! Lalo ka lang magiging malma dahil kilos ka ng kilos!!"

Anu bang nangyare sa lalaking ito?!

"Babe..." nanatili sa kanya ang tingin ni Oliver.
"Please. Edi, iwan mo muna kami."

Tiningnan pa sya ng tinatawag na Edi bago ito tuluyang kumabas ng silid.

Nanatili ang tingin nya sa lalaking hirap kumilos.
"Okey fine! Hindi kita pipiliting lumapit. Basta... basta wag ka lang lalabas ng kwarto, okey?"

"Okey... okey..." mahinang tugon nya rito. Mahigpit na hawak ang unan.

"Si-sinundan kita..." pani mula nito. Sa isang hakbang nito ay syang pag atras nya.
"Tinawagan ko si William kasi... kasi alam kong galit ka sakin at gusto kong marinig mo ang side ko."
"Ang kaso... heto naaksidente ako."

Kinain ng pag aalala ang sistema nya sa sinabi ng lalaki. Gusto na nyang takbuhin ito ay yakapin ng mahigpit pero pag nagka gayun, wala na!!

"Sabi ni William, alam mo ang nangyare."

"O-oo pero malay ku bang totoo. Akala kasi namin pakulo nyu lang na mag kaibigan iyun."

Halata sa mukha ng lalaki na makapaniwala sa sinabi nya.

"Ano? Akala mo pakulo lang ang lahat--"

"Oo!" Sigaw nya rito.
"Lahat!! Lahat ng pinapakita mo sa akin pakulo mo lang lahat!!" Nag uunhang bumagsak ang mga luha nya sa mata.
"Peste!!" Marahas nyang pinunasan ang mukha. Akala nya naiiyak nya na lahat. Meron pa pala.

"Lucaria.."

"Oliver!" Malakas na napa hagulgol sya ng iyak sa dibdib nito ng mahigpit sya nitong takapin.
"Ang sama mo!" Sa sobrang sama ng loob nya pinukpok nya ang mga kamay na naka tiklop sa dibdib nito. Sunod sunod.
"Ang sama sama mo!! Ginawa ko naman ang lahat para magustuhan mo ko. Akala ko... akala ko mahihigitan ko si Theresa sa iyo. Akala ko mababago ko ang isip mo. Pero hindi eh. Hindi mo pa rin sya magawang kalimutan. Oliver matagala na syang patay!!"
Napa padyak sya sa labis ng sama ng loob. Dinakot ang damit nito.
"Nandito naman ako eh. Hindi kita iiwan tulad ng ginawa nya. Hindi ko sinasabing kalimutan mo sya... ang sakin lang, buksan mo naman yang sarili mo. Sakin!!!" At muli na naman syang napa hagulgol.

"Luca, Luca... tama na."

Mariin syang napa pikit at napa iling.
Pambihirang buhay naman oh!!
Bakit ba dinaranas nya ang gantong klase ng sakit? Anu bang mali sa pag mamahal nya?