Kötü Çocuk ! Piskopat Aşığım mı ?

1. Bölüm

9 yaşımda annem diyeceğim kadının yüzünü görmek istemediğimle beraber bi o kadar da yaptığı şey için pişman mıdır diye sorarken buluyorum kendimi.
Babamın yeni biriyle evlenicek olması beni ne kadar çok gersede babamın mutlu olması için elimden geleni yapıcağım için söz veriyorum kendime.
Okula gitmek için kurduğum alarmdan önce kalkıp her zaman yaptığım gibi bu düşünceler arasında kayboluyorum.

Durumumuz iyi olmasaydı kim bilir o zaman neler yaşıyacaktım.Kolejde okuduğum için resmen şükrediyodum.

Aşağıdan sesler gelince babamın kalktığını düşünüp aşağı inmek için kapıya yöneldim. Merdivenlerden inerken konuşma sesleri birden fazlaydı.Bi kadın sesi geldiğini duydum.Tahmin ettiğim kişiyle tanışmak için bahçeye yöneldiğimde kadın beni gördüğü gibi ayağa kalktı.Aslında ne kadar sevsemde bu hareketini bi o kadarda babamı o kadınla paylaşıcağım için biraz duraksadım.Oraya doğru yöneldiğimde görüş açıma giren Berkay' ı gördüğümde hem gözlerim hem de ağzım açılmıştı.Berkay beni eğer böyle görürse ne yapacağım.

Üstümde geceliklerle beni görmesini tabikide istemezdim.Hangi kız sevdiği çocuğun bu şekilde kendisini görmesini isterki.

" Hadi kızım gelsene, sana söylediğim kişiyle tanıştırayım.Oğlundanda bahsetmiştim hani."babamın uyarısıyla beraber irkildiğimde içeri girme cesaretini arttırmaya çalışırken birden kendimi masaya otururken buldum.Kalkan kadının, bana doğru uzatmış elini gördüğümde aklıma babam geldi ve yine onu üzmemek için ayağa kalkıp " Hoşgeldiniz. " dedim bi yandan elini sıkarken." Hoşbulduk.Senin bu kadar güzel olabileceğini düşünmemiştim.Bak, bu da benim oğlum." dedi, yanında oturan Berkay' ı işaret etti. Belkide Barkay bu zamana kadar farketmemişti ama sonunda babam sayesinde farketti.Buna ne kadar sevinsemde bi o kadarda üzülüyodum.Ne de olsa o artık benim üvey abimdi.

" Ben daha önce zaten Çisil' i görmüştüm ama hiç tanışmamıştık.Buda bizim için bi fırsat oldu." dedi.Buna inanamıyordum.Beni daha önce görmüş.Onu gözetlerken, onun beni görmemesi için kaçıyodum ama yinede beni görmüş.
O an yanaklarımın kıpkırmızı olduğunu söyleyebilirim." Merhaba, ben Berkay.Senin ismini az önce konuşurken duydum." dedi, tek gözünü kırparken.

İzninizle şuracıkta geberip gidicem!

Bana gözmü kırpmıştı o.Sesli bi şekilde yanlışlıkla dışarı doğru " Ayhh ! " yaptım.Birden hepsi gülünce neye uğradığımı şaşırdım.Yanaklarımın kızarmasını bırakın içimdeki kurbağalar vıraklayıp zıplamaya başladı.

O anki heycanla " Meraba." dedim hemen. Masadaki kahvaltıyı görünce kendimi tutamadım.
" Baba neden yemiyosunuz ?" diye sordum masadaki kahvaltılıklara bakarken.
"Seni bekliyoduk, kızım." dedi kadın.Daha ismini bile hatırlamadığım kişi bana kızım demişti. Babam " Sema istersen biz dışarda yapalım.Ne de olsa iş var.Geç kalmak istemeyiz ikimizde." deyip kalktı.

İsmi Sema öyle mi ?

İsmini yeni hatırladığım kadında kafasını sallayarak babama uydu ve ikiside evden çıkınca bizde Berkay ile yalnız kalmıştık.Onun yanında yanlış bi hareket yaparım diye çok yavaş hareket ediyodum.Beni farkedince " Biraz daha hızlı olda geç kalmayalım.Benim arabam var.Birlikte gideriz birazdan." dedi.Ona hayran bi şekilde bakarken kendime gelip hızlandım.
Benim hızlandığımı görünce birden gülmeye başladı.Bir insana neden bu kadar fazla yakışıyo bu gülüş.Kaşlarımı çatıp ona baktım ve bi an bana gelen cesaretle " Neden gülüyosun ?" dedim.Evet, tamam sizi anlıyorum,Buna cesaret gerekmiyodu ama benim şu anki durumuma bakılacak olursak eminim beni anlardınız.

" Bilmem, hızlı davranınca az önceki kibarlığından eser kalmadı." dedi sırıtarak.

Bana az önce kibar mı dedi bu çocuk !