Kötü Çocuk ! Piskopat Aşığım mı ?

9. Bölüm

Sonunda kabinden çıkınca, dışardakilerin tuhaf bakışlarına maruz kaldık.Daha fazla oyalanmadan elbiseyi almak için kasaya gidecektim ki, kolumu tutan ele baktım.

" Onu alman için izin verdiğimi hatırlamıyorum."

" Hatırlayamazsın zaten.Çünkü bende sana izin almak için bişeyler söylediğimi hatırlamıyorum."

" Çisil ! O elbise olmaz."

" Senden izin almıyorum, Ulaş bey."

" Öyle mi Çisil hanım ! "

" Öyle !" dediğimde birden yüzümü, Ulaş' ın poposuna bakarken buldum.Ulaş birden beni yere indirdi ve " Sende etek vardı.Götün açılmasın diye bunu yapıyorum bilmiş ol." dediğinde bu sefer insan gibi kucağına aldı.

" Ya ben oyuncak mıyım Ulaş !"

" Sana doğru düzgün bi elbise bulucam ben !"

" Ya sen şimdi gider bi bindallı getirirsin bana. Ayrıca ben o elbisenin fotoğrafını çektim.Her türlü onu alırım.Zaten sende olucakmışsın.Kimse bakmaz bana."

" Bugün gördük."

" Sana bakan kızlara bişey dedim mi ben ! "

" Sahi ya sende hiç bişey demedin, âşkım ." dediğinde o olay aklıma geldi.

' Merak etme.Bende getiririm.Âşkısı."

" Ya ben seni kurtardım.Bi teşekkür bile etmedin." dedikten sonra cıkcıklayıp, yürümemenin keyfini çıkardım.

***********

" Seni yukarı kadar taşımamı ister misin ? Evde kimse yok." diye bi ses duyduğumda gözlerimi açtım ve sırıtan bi Ulaş gördüm.

Pis sapık !!!

" Saçmalama ! Aklından neler geçiyo senin.Sana hâla kızgınım.O elbiseyi aldırmadın bana." dediğimde yüzündeki sırıtış kaybolup yerini normal ifade getirdi.Yani kızgın.

" Sende tutturdun elbise.Al." dediğinde arka koltuktaki şeyi üstüme attı.

Hayvan !!!

" Bi insan ol.Bu ne ?" dediğimde bana' ne olabilir  acaba ' bakışı attı.Siyah kumaşın fermuarını açıp askısından tuttum.

" Ağzını kapat !" dediğinde kendime gelip Ulaş' a baktım.O benim kapının orda dikilmişti.Bu yüzden sarılabilirdim değil mi ?

Ayağa kalkıp Ulaş' a sarıldığımda hiç beklemiyo olucak ki sonradan kollarını belime sardı.

Kulağımda hissettiğim nefesle irkildim.Hâla Ulaş' ın boynuna sarılırken bana " Eğer biri bakarsa onu öldürmemem için hiç bi sebep aramam." dedi.

Ondan ayrılıp " Teşekkür ederim. " dedim.Eve doğru yürüdüğümde Ulaş' da arkamdan geliyodu.

Ona ' hayırdır ' bakışı attığımda bana bakıp sırıttı ve " Yatak." dedi.Ona gözlerimi kocaman açıp bakınca " Tamam, tamam.Koltukta olur." dedi.

" Seni pis sapık !"

" Off ! Eninde sonunda olucak zaten.O yüzden hiç uzatmayalım."

" Off !" diyerek kapıyı anahtarımla açtım ve içeri girdim.Kimse yoktu zaten.Ulaş nerden biliyo ki ?

" Evde kimsenin olmadığını nerden biliyosun ?"

" İşimi yaparken zorlanmamak için herşeyi öğrendim." dedi sırıtarak.Dediği şeyi anlayınca çatık kaşlarla ona baktım.