"Hmm.. Ano kaya? ...". Napaisip namang sabi ni Jenny.
"Ano kaya kung.. Steve?...". Suggestion ng Papa nila.
"Parang di bagay ehh..". Kamot namang sabi ng ina nila.
"Vincent kaya? ...". Suggest naman ng lolo nila.
"Di parin bagay ehh.. Dapat yung babagay sa kanya.. Tignan nyo sya.. Maamo ang mukha, maganda ang kulay ng kanyang mga mata, matangos ang ilong at ang bibig--". Sabi nito ng di natapos ng sumingit ang ina nila..
"Oh' Tama na! Tama na! Baka' kung saan pa mapunta ang usapan.. Ikaw! Ang bata-bata mo pa kung ano-ano na pinagsasabi mo dyan! Saan mo iyan natutunan ha?!...". Pagpapahinto nito sa bunso n'yang anak.
"He he he... Sa T. V lang.. Ganun kase laging sinasabi ng mga tauhan sa palabas ehh..". (^___^)>. Sagot ni Jenny. Sabay kamot sa ulo.
Kaya naman nagtawanan ang ama at lolo nya.. Pwera lang sa ate at Mama nya..
"Naku' Naku'... Tigilan mo na iyan ang kakapanuod mo ng T. V! Jenny ha?!...".
"Hmm.. Ikaw Angela? Wala ka bang suggestion dyan?! ...". Sabi naman ng ina nila sabay tingin sa anak.
"Ardolf! Sa tingin ko iyon ang bagay sakanya..". Ma-iksing sagot nito. Habang naglalagay ng Plato, kutsara, tinidor sa lamesa para sa Papa at lolo nila.
"Ha???". - reaksyon ng Mama nila.
"Ha? Eh' bakit Ardolf, Ate?...". Takang tanong ni Jenny.
"Ang mga mata nya.. Kakaiba!... Parang kagaya sa mga wolf, na kasing ganda ng buwan ang kanyang mga Mata kapag natitigan.. At Ang pangalang Ardolf naman ay nangangahulugan na "Home Loving Wolf".
"Ha? Bakit ate, sa tingin mo ba werewolf sya?...". Tanong ulit ni jenny na parang naguguluhan.
YOU ARE READING
My WereWolf Man
WerewolfKwento ito ng isang babae na may matagal nang matinding karamdaman. Nang dahil dito, mula pagkabata hanggang sa nagdalaga na sya, ay hindi nya na-enjoy ang buhay.. At dahil sa hika nya, ay mapipilitan ang Pamilya nya na lumuwas sila ng Probinsya. At...
