"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H22. Back After Christmas

Hazel! Word wakker!'

Schreeuwend kwam ik overeind. River en Anne hingen voor me.
'Je lag wel vijf minuten te schreeuwen en te gillen, we kregen je maar niet wakker.' Mijn hoofd bonkte en ik kon niet helemaal helder nadenken. Keer op keer zag ik hoe mijn eigen vader mijn broertje vermoorde. 'Je had weer nachtmerries.' Constateerde River. Ik knikte. 'Ik ga mevrouw Wemel halen, dit kan zo niet langer.' Mijn ademhaling was zwaar en mijn gezicht zat onder het zweet. 'Je-je klonk wanhopig, bang.' River overhandigde me een glas water. 'Ik weet het, het spijt me.' Ze schudde haar hoofd. 'Het is niet jou schuld, je kunt je nachtmerries niet beheersen.'

'Ik zou een slaapdrank kunnen maken, maar dat duurt best lang, dus voor nu,' mevrouw Wemel overhandigde me een fles Flegmaflip. 'Een beker per nacht zou voldoende moeten zijn, neem vlak voor je gaat slapen in en probeer je hoofd helemaal leeg te maken.'

De rest van de nacht sliep ik al een heel stuk beter, de nachtmerries bleven uit en ik sliep beter dan ik in tijden had gedaan.

Maar die ochtend moesten we er al weer vroeg uit, de lessen op Zweinstein zouden weer beginnen. Meneer Wemel had twee auto's van het Ministerie Van Toverkunst kunnen lenen. Anne maakte zich zorgen of we er wel allemaal in zouden passen en we moesten haar even helpen herinneren dat ze een heks was, en dat bijna alles mogelijk was.

'Perron 9 3/4 jongens! Opschieten, de Zweinsteinexpres gaat over tien minuten al weg!' Meneer Wemel baande zich gehaast een weg door de stroom aan dreuzels. Opeens stond hij stil toen hij een vrouw met een grote rolkoffer aan zag lopen. We botsten allemaal tegen elkaar op. 'Arthur! Wat is er?!' Mevrouw Wemelt wurmde zich door de groep roodharige Wemels. 'Die koffer, wat een bezijndere technologie, hij heeft wieltjes!' Zei hij opgewonden. Anne ging naast hem lopen om hem te vertellen over verschillende soorten dreuzel-voorwerpen. Onopgemerkt ging ik tussen Fred en George lopen.

'Jullie vader zou zich kunnen aftrekken aan het advertentieboekje van de kampeerwinkel.'

Fred en George barsten in lachen uit terwijl we vlak voor perron 9 3/4 stonden.

'Kom, we gaan samen.' George pakte mijn hand vast en rende recht op de muur af. In plaats van tegen de muur aan te botsen gingen we er dwars doorheen.
Fred zou vlak na ons komen, iets te vlak misschien. Terwijl ik al richting de Zweinsteinexpres liep, stond George nog bij de muur, toen Fred met volle vaart op hem in beukte. Iedereen om ons heen keek ons geschrokken aan. We lagen met zijn drieën op de grond, ik alleen omdat ik zo hard moest lachen en de jongens omdat ze, nouja, nogal hard tegen elkaar op waren gebotst.

'Jongens! Hup stap in!' Mevrouw Wemel rende naar de tweeling en hielp ze overeind. Ik stak voorzichtig mijn hand uit maar werd straal genegeerd. Ze zag me niet. 'De trein vertrekt binnen een minuut, ik zou maar opschieten.'
Ik begon mezelf omhoog te hijsen, wat moeilijk was aangezien ik ook nog een rugzak op mijn rug had met spullen die niet in mijn hutkoffer pasten.

'IEDEREEN INSTAPPEN!' Schreuwde de conducteur van de Zweinsteinexpres. Ik sprintte zo snel ik kon richting de trein, gooide mijn hutkoffer op de gang en glipte tussen de dichtgaande deuren door.

Thanks hè, mevrouw Wemel...

Compleet buiten adem stond ik in de gang van de trein. Ik had bijna de trein gemist omdat ik zo hard moest lachen, dat was echt typisch iets voor mij. Ik begon mijn zoektocht naar de coupé van mijn vrienden.

'Wat doe jíj nou hier?!' Vroeg een, helaas bekende, stem.

'Ik ga weer naar school, hoezo?'
Katja keek me minachtend aan.

'Ik hoorde je er tijdje geleden in Zweinsveld nog zeggen dat je op school bleef, omdat je ouders geen tijd voor je hadden.' Zei ze poeslief.

Heeft ze ons toen afgeluisterd? Ik was toen nog niet eens vrienden met Fred en George.

'Wie zegt dat ik bij mijn ouders was dan?' Snauwde ik in Katja's gezicht.
'Bij wie was je dan?' Ik grinnikte. 'Bij je lieve vriendje, oh nee wacht.' Ik glimlachte gemeen naar haar. 'Je kan beter oppassen Spark, of ik ga weer met je in duel, ik denk niet dat George er dan zal zijn om je te redden.' Onder mijn gewaad pakte ik snel mijn toverstok.
'Niet dat je weet welke spreuk je uitsprak, sterker nog, ik heb er niks aan over gehouden, in tegenstelling tot jou,' Katja keek me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Jij had een berg strafwerk en je werd bijna geschorst, weet je nog?'

Katja's blik ging van minachtend naar woedend in minder dan een halve seconde.
'Nu ben ik er klaar mee Spark!' Ze richtte haar toverstok op me.

'Wat gebeurt hier!?' Professor banning kwam ons tegemoet lopen. Met zijn korte beentjes ging het niet heel snel, en het duurde even voor hij ons had bereikt.
'Katja wilde me aanvallen professor.' Bannings blik ging richting Katja, die nogsteeds haar toverstok in haar hand had.
'D-dat is niet waar, ik, ik wilde alleen,' Katja kwam niet uit haar woorden, dus ik besloot haar een handje te helpen. 'Ze probeerde me te vervloeken omdat ik in de vakantie niet op school ben gebleven, ik weet ook niet waarom, professor.' Ik lachte gemeen naar Katja, eigen schuld.
'Wat heeft u hier op te zeggen mevrouw Bell?' Vroeg professor Banning met zijn piepstem.

'Dat Hazel de pot op mag.'

Professor Banning keek Katja met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Het is dat het schooljaar nog niet is begonnen en dat jullie in dezelfde afdeling zitten, anders had je punten aftrek gekregen. Ik ga overleggen met professor Anderling wat uw straf word.'
Professor Banning liep weer weg.
Katja brieste het uit van woede. 'Ik krijg je nog wel Spark! Ik zeg het je!' Ik grijnsde breed.
'Je doet je best maar.'

Ik was deze hele week ziek, dus ik heb nogal wat geschreven. Be prepared voor wat leuke hoofdstukjes

Xxx MH