Merdivenlerden hızlı hızlı çıkarken derse yetişmemin zor olduğunu biliyordum. Sabaha kadar profilinde gezmekten gram uyku alamadığım için sabah da kalkamadım okul için.
Dersin başladığını fark etmemle oflayıp koridorda yürümeye başladım. Tam o sırada karşımdan gelen Ayberk'i görmemle ayaklarım geri geri gitti. Pot kırmamak için ona bakmamaya direnerek yanından geçmeye çalıştım.
"Günaydın. Sen de mi geç kaldın?" Konuştuğu kişinin ben olmasına mı şaşırsaydım yoksa yanından geçmeye çalışırken selam vermesine mi? Bakışlarımı ona doğrultup olduğum yerde durdum.
"Günaydın. Evet gece uyku tutmadı." Mırıldanıp sırtımdaki çantamı düzeltirken gözlerine baktım. Gözlerini bir an olsun gözlerimden ayırmadan benimle aynı yöne geldi.
"Resim sınıfına gidiyorsun o zaman?" dediğinde aslında tam da yapmakta olduğum şeyi söyledi. Aynı ortamda duramayacağımı fark etsem de fırsatı geri tepersem Açelya'nın başımın etini yiyeceğini biliyordum.
"Evet. Sen de sanırım?" Başını salladığında ister istemez güldüm. O giderken peşinden gidip resim sınıfına girdim. Masanın bir tarafına ben oturduğumda bu sefer karşıma oturup çizimine yoğunlaştı. Karşımdaki onu izlemeyi kesip kendim de çizimime devam ettim.
***
Akşam eve gelip telefonumu kontrol ettiğimde gördüğüm bildirimle şok içinde kaldım. Telefon bir anda elimden yatağa düştü.
@ayberkkayaerr seni takip etti!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMUN GÖÇÜĞÜ||TEXTING
Short StoryAnonim: Uzaktan izliyorum seni. Anonim: Hep izledim. Anonim: Günlerce, haftalarca, aylarca, yıllarca... Anonim: Attığım her adımda bastığım yerin altındaki çukurdun sen. Anonim: Bu sefer geldim. Sana yazacak cesareti buldum çünkü beni bulamazsın. ...
