Too late

How to save a life

"Goedemorgen, schoonheid.", was het eerste wat ik de volgende ochtend hoorde.

De prachtige glimlach was het beeld dat er bij hoorde en ik was in de zevende hemel.

"Zo wil ik alle dagen op staan.", grinnikte ik en vervolgens werd er een kus op mijn mond gedrukt.

Al snel volgde er nog een kusje, en nog één en voor we het wisten waren we weer beland in het spel der geliefde. Ashton's wekker ging af en dat verstoorde ons.

"Sorry.", mompelde hij en zette het ding uit.

Ik grinnikte en liet mijn vinger glijden over zijn zeer gespierde buik. Kippenvel was zichtbaar op zijn huid. Blijkbaar kon hij niet goed tegen kittelen. Vandaar dat ik hem dan ook begon te kittelen. Jammer genoeg, kittelde hij terug. Lachend en stoeiend lagen we op zijn bed. Zijn lange vingers gleden over mijn fragiele huid. Ik merkte dat hij bij mijn ribben even bleef hangen. Een rilling ging over me heen.

"Het komt goed.", fluisterde hij zacht.

Ik knikte en plantte mijn lippen op de zijne. Weer beantwoordde hij de kus. Dit keer was het niet de wekker die ons verstoorde maar Ash's moeder die kennelijk thuis was.

"Lieverds, komen jullie naar beneden? Ik heb ontbijt klaar gemaakt.", riep ze.

We zuchtten en keken elkaar aan.

"Douche jij maar eerst ik ga wel even naar beneden, daarna kan jij eten en ik douche oke?", stelde Ash voor.

Ik stemde in en hij overhandigde mij alles. Als mijn moeder niet op tijd was voor mijn kledij zou ik een trui van hem mogen aandoen. Voorzichtig stapte ik onder de douche, die ik al een beetje kende en wist hoe hij werkte. Het water liet ik stromen over mijn perzikkenhuid. Door het warme water prikkelde mijn schrammen. Mijn vingertoppen gleden over de schrammen en een rilling ging over me heen. Zacht zong ik weer How to save a life van the fray. Heel even leek ik weg van deze wereld, terwijl het warme water over me heen stroomde en ik mijn haren waste. Toen ik klaar was, deed ik de douche uit en droogde me af en kleedde me aan. De keren die Ash me gegeven had, want mijn moeder was nog niet langs geweest. Helemaal klaar, liep ik de trap af.

"Goede morgen lieverd.", glimlachte Ashton's moeder.

"Goede morgen, mevrouw."

Ik drukte een kus op haar wang en nam plaats naast Ashton die me goedkeurend aan keek. Het lekkere eten ging makkelijk naar binnen en ik begon echt te denken dat Ashton een invloed had. Als hij er bij was, voelde ik me verplicht te eten. Hij stimuleerde mijn eetlust. Bizar toch.

"Hebben jullie vanavond nog plannen lieverds?", vroeg ze.

We knikten.

"We gaan samen met de jongens zitten rond de tafel voor deze vakantie ons mini-tourtje. En Jess helpt ons met de planning, foto's en look...", glimlachte Ashton.

"Klinkt leuk. Dus ik moet je niet al te vroeg verwachten deze avond?"

Ashton schudde zijn hoofd.

"We eten wel iets in het kot. Trouwens gisteren vertelde Jess' moeder dat we morgen bij hun zouden gaan eten. Ik vermoed dat je daar iets van weet?"

Ze knikte tevreden.

"Leuk, toch?", glimlachte ze.

We keken elkaar lachend aan. Natuurlijk was dat leuk.

"Ik ga me even douchen.", deelde Ashton dan mee en drukte nog een kusje op mijn mond.

Pratend met Anne Marie at ik wat verder, tot mijn moeder aan belde en mijn kledij bracht. De twee kletsten nog wat terwijl ik me in Ashton's kamer om kleedde. Door de dunnen muur hoorde ik zijn engelenstem. Mijn hart maakte een sprongetje, maar stond stil toen ik de melodie van how to save a life hoorde. Mijn hele lichaam verstijfde en stond genageld aan de grond. Het water stopte met lopen en ik hoorde de deur open gaan nog steeds zong hij how to save a life. Ik trilde helemaal. Zingend kwam hij de kamer binnen in enkel een handdoek om zijn middel. Hij schrok toen hij me zag staan. Meteen liep hij naar me toe en sloeg die vertrouwde armen om me heen.

"Gaat het?"

Ik schudde mijn hoofd. Tranen stroomden geluidsloos over mijn wangen. Hij begreep er natuurlijk niets van.

"Je zong ... How to save a life.", snikte ik.

Nog steeds onbegrijpend brandde zijn ogen op mijn huid.

"Ik en Harry zongen dat liedje altijd samen.", legde ik uit.

Teder drukte hij kusjes in mijn haar en troostte me.

"Liefje, toch.", suste hij me.

Weer door die vertrouwde armen werd ik volledig tot rust gebracht. Toen ik volledig terug tot rust was gebracht, keek hij me aan en drukte zacht zijn lippen op de mijne.

"Ik zal even naar buiten gaan zodat je, je verder kan omkleden.", zei hij dan lief.

Ik schudde mijn hoofd.

"Blijf alsjeblieft.", smeekte ik.

Hij knikte. Langzaam kleedde ik me om.

"Kan je me even helpen met het blousje over de verbanden te trekken?", vroeg ik zacht.

Voorzichtig trok hij het er over. Een kleine pijn kreet verliet mijn mond.

"Doen ze nog pijn."

Ik moest inderdaad toegeven het deed nog pijn. Verschrikkelijk zelfs met sommige momenten.

"Soms, veel zelfs.", gaf ik toe.

Hij trok een scheve mond als teken van medeleven.

"Maar, het komt goed toch?", probeerde ik.

Glimlachend knikte hij en drukte zijn lippen nogmaals op de mijne.

"Ash, ben je klaar. Jullie moeten vertrekken, anders komen jullie te laat.", hoorde ik de moeder van Ashton zeggen.

En Ashton stond nog in zijn ondergoed. Haastig trok hij een strakke broek aan, deed zijn bandana in zijn haar en trok een T-shirt van The Ramones aan. Weer zo een rockband, die ik ook kende. Dankzij Caitlin. Ze moest eens weten hoe mijn huidige vrienden en vriendje er uit zagen. Echte rockers, met een tikkeltje gevoeligheid. Iets waarvan ze helemaal weg van zou zijn.

"Je zat te dromen.", merkte Ashton op toen hij aan was gekleed.

Een grote blos stond op mijn wangen. Betrapt. Lachend trok hij me mee naar beneden. Mijn moeder had ook al mijn school gerei hier gedropt, zodat ik met Ashton mee kon rijden. Het voelde echt alsof we al jaren samen waren, alsof ik met hem de relatie had, die ik met Harry had gehad. Raar, maar vertrouwt dat was het gevoel dat me vaak overheerste.

"Dag mam, dag mevrouw Rebecca.", zei Ashton.

"Dag mam, dag mevrouw Anne Marie, bedankt voor het ontbijt."

Inderdaad mijn moeder zat hier nog te praten met Anne Marie. Die konden het echt heel goed vinden.

"Zo onze moeders, lijken wel de beste vriendinnen.", lachte Ashton.

Ik grinnikte.

"Inderdaad. Is jou moeder ook zo bevriend met de moeders van de jongens?", vroeg ik wat nieuwsgierig.

"Toch wel.", grijnsde hij.

Pratend haalden we de jongens op, klaar voor een dag school.

Writersnote: Hij komt er binnen enkele hoofdstukken aan!