Too late

A lovely day

Twee koffie's en twee uur later, besluiten we dat iedereen maar eens naar huis moet. Michael zou nog langs gaan bij Paige. Calum zou bij Luke blijven slapen en ik zou bij Ashton blijven, aangezien er toch niemand thuis was bij mij en Anne Marie voor ons lekker had gekookt.
"Zo te horen had je wel een leuk dagje?", grijnsde Ashton.
Ik knikte.
"Het voelt ergens zoals vroeger, maar toch anders en ik vind het fijn dat jullie mij zo gelukkig maken."
Glimlachend keek hij me aan en sloeg een arm om me heen terwijl we zijn huis naar binnen wandelde met al onze zakken.
"Hej lieverds.", glimlachte Anne Marie en drukte een kus op onze wangen.
"Het ruikt heerlijk Anne Marie.", zei ik.
Ze bloosde.
"Dank je lieverd. Zet jullie zakken boven en dan kunnen we eten."
We deden wat er van ons gevraagd werd en niet veel later zaten we aan de tafel. Gezellig te kletsen over onze dag met lekker eten. De trots in Anne Marie haar ogen was te zien. Ik kende die blik. Anne had altijd dezelfde blik. Trots op hoe haar zoon de ware had gevonden en zo goed voor haar zorgde. Het album was nog steeds niet toegekomen. Zou Anne het wel opgestuurd hebben .... Normaal als ze iets beloofde deed ze dat ook, maar ze had misschien vernomen dat ik 'gelukkig' was en vond het misschien de moeite niet meer. Een steek ging door me heen. Wat als ze vond dat ik Harry te snel vergeten was. Ze me haatte omdat ik verder met mijn leven was gegaan. Ashton keek me kort aan en merkte dat er iets was, maar ik gebaarde haastig dat het wel oke was. Er werd nog gepraat over vanalles en nog wat. Het werd gezellig. Ik hielp Anne Marie de tafel afruimen en dan keken we samen met zijn drieën nog een filmpje. Ashton lag tegen zijn moeder aan terwijl ik met mijn hoofd in Ashton's schoot lag. Zijn lange vingers streken door mijn haar. De film volgde ik niet echt, mijn focus lag meer bij de aanrakingen van Ashton. Mensen zeiden dat wanneer je langer met iemand samen was, de vlinders verdwenen, maar Ashton en ik waren nu ongeveer al twee maanden samen en bij elke aanraking voelde het nog steeds magisch. Elke plaats dat Ashton aanraakte, brandde nog steeds.
"Zullen we gaan slapen?", stelde Ashton voor die merkte dat ik bijna in slaap viel.
Ik knikte.
"Slaapwel mam.", glimlachte hij en drukte een kus op haar wang.
Ook ik zei haar nog wel te rusten en werd dan naar boven gedragen door de stevige armen van Ashton. Hij droeg me tot op zijn bed, deed dan zijn deur dicht en kwam boven me hangen. Zijn adem streek over mijn gelaat en mijn lichaam trok hij met zijn stevige arm dicht tegen het zijne. Onze neuzen botsten tegen elkaar. Glimlachend verdwaalde ik in zijn ogen en sloeg mijn armen om hem heen. Teder kuste hij me en ik kuste hem terug. Hij liet zijn tong strijken over mijn onderlip waardoor ik mijn mond gewillig open deed. Onze tongen speelden het spel der geliefden. Maar voetstappen op de trap stopten ons.
"Volgens mij gaan we beter slapen.", fluisterde ik tegen zijn lippen aan.
Teleurgesteld keek hij me aan, maar knikte. Haastig kleedde we ons om en gingen in het bed liggen. Ik nestelde me tegen hem aan en voelde hoe hij beschermend zijn armen om me heen sloeg.
"Ik houd van jou Jess. En ik ben blij dat Luke je zo goed beschermd heeft vandaag."
"Ik houd ook van jou en ik vond het stiekem wel schattig dat je me zo beschermde Ash. Echt. Je bent alles voor mij."
Hij kuste me in mijn haren en ik liet mijn vinger glijden over zijn mooi gespierde buik. Om de ene of andere reden kon ik maar niet genoeg krijgen van hem.
"Ash.", vroeg ik zacht.
"Uhu."
Ik wou zou graag nog iets zeggen, maar voelde hoe mijn ogen zwaarder werden en hoe ik mijn mond amper open kreeg.
"Babe?", vroeg Ashton zacht en staarde me aan.
Grinnikend drukte hij dan nog een kusje in mijn haren.
"Slaapzacht babe."
Een heerlijke droom volgde.