Liefde & Croissants | Gestopt

13: Krokodillen onder je bed

Als ik diezelfde avond in bed kruip, besef ik opeens hoe vermoeid ik ben. Nog maar twee en een halve week woon ik hier en er is al meer gebeurd dan thuis normaal in een maand. Waarschijnlijk is dat het verschil tussen een dorp en een stad. Al zijn het vooral Madelaine en Vivién, het komische duo, waaraan ik die gebeurtenissen te danken heb en ik weet niet zeker of ik daar wel zo blij mee ben.

Zodra ik mijn hoofd op mijn kussen leg, voel ik hoe mijn ogen zwaar beginnen te worden. Dan moet ik wel heel moe zijn, aangezien ik normaal gesproken nog zo'n dertig minuten wakker lig. Of langer.

Ik kom weer overeind om het lampje naast mijn bed uit te doen, als mijn telefoon trilt. En meteen daarna nog een keer. Het is tien uur, dus zo gek is het niet dat ik nog een berichtje krijg. Blijkbaar ben ik vergeten om mijn telefoon op vliegtuigstand te zetten.

Ik ontgrendel mijn telefoon omdat alsnog te doen, als ik zie dat de berichtjes van Mathéas zijn.

Slaap je al?
Veel plezier morgen en niet te veel geld uitgeven!

Hij eindigt met een knipoog-emoji. Die ene waar iedereen hekel aan heeft. Misschien is dat wel de reden dat Mathéas en ik hem extra vaak gebruiken. En zo gek is hij toch ook weer niet?

Ik glimlach en ga weer op mijn rug liggen, terwijl ik een antwoord terug typ. Voor Mathéas wil ik best een paar minuutjes slaap opgeven. Vanmiddag had ik hem verteld dat ik morgen met Laure ga winkelen bij een of andere winkel waar ze het al vanaf onze ontmoeting over heeft. Mathéas weet dat ik eigenlijk helemaal niet van winkelen houd, ik haat passen, waardoor ik mijn meeste kleding online koop. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat mijn ouders zelf een online kledingwinkel hebben. Al is het ook weer niet zo dat ik dáar mijn kleding koop.

Komt wel goed. Stuur ik terug. Ik heb toch niet echt zin om veel geld aan kleding uit te geven.

Wanneer wel? Krijg ik direct als antwoord.

Ik grinnik en stuur grijnzend iets terug.

Als ik minuten later naar de tijd op mijn telefoon kijk, worden mijn ogen groot. Zonder dat ik het doorhad is het vijf voor elf geworden. En ik had nog wel het plan om vroeg naar bed te gaan. Snel zeg ik tegen Mathéas dat ik ga slapen, waarna ik mijn lichtje uit doe. Mathéas antwoord meteen.

Bonne nuit! En niet dromen over krokodillen!

Ik bijt op mijn lip om niet te lachen. Dat is een soort inside joke tussen Mathéas en mij. Vroeger, toen ik net naar Collège ging, begon ik opeens te denken dat er krokodillen onder mijn bed zaten. Ik was elf en veel te oud om daar nog in te geloven, maar ergens was bij mij de diepe gedachte geworteld dat er krokodillen onder mijn bed zaten. Tot de dag van vandaag heb ik geen idee waar het vandaan kwam, maar ik heb er aardig wat slapeloze nachten aan overgehouden.

Mathéas kwam regelmatig bij mij logeren en toen ik 's nachts weer eens bang was, is hij onder het bed gekropen om te bewijzen dat er toch echt geen krokodillen zaten. Ik was ontzettend opgelucht toen hij weer tevoorschijn kroop en voor die nacht gerustgesteld, maar ik bleef bang.

Elke keer als Mathéas bij me logeerde, kroop hij weer onder het bed. Op een gegeven moment merkte ik dat ik eigenlijk niet meer bang was dat hij opgegeten zou worden, ik vond het vooral grappig dat hij mijn bed ging controleren op krokodillen. Nu maken we nog steeds grapjes over de krokodillen onder mijn bed en ik typ dan ook glimlachend terug.

Ik zal het proberen. Bonne nuit!

Even is het stil en ik denk net dat Mathéas ook is gaan slapen, als hij nog iets terugstuurt. Een hartje. Ik voel mijn wangen rood worden en doe mijn telefoon uit, waarna ik hem naast mijn bed leg.

Een hartje van Mathéas is niets om zo rood van te worden. Absoluut niet. Mathéas en ik sturen altijd hartjes naar elkaar, gewoon als vrienden. Dat doen we al jaren. Er is dus echt geen reden om me daar nu opeens druk om te maken.

Ik ga met mijn gezicht naar de muur liggen en leg mijn handen op mijn wangen. Die voelen warm aan. Ik zucht en laat mijn handen weer zakken. Er is niets. Helemaal niets.

Bonne nuit: Slaap lekker

A/N: Ik had zoveel ruzie met de lay-out van dit hoofdstuk. Een tip: gebruik nooit een gaaf lettertype in Wattpad. Het werkt niet. Helaas gaan er nog meer Whatsappgesprekjes komen, dus helaas, ik moet er maar mee zien te leven dat ik daar wat tijd mee kwijt ben. Uiteindelijk is het allemaal voor de fun, right? Joe!