Sequel on Going to Hogwarts again.
Olivia Red wordt na haar 4e jaar op Beauxbatons overgeplaatst naar Hogwarts. De meesten zouden haar zien als een voorbeeldige leerling, maar laat je niet misleiden door de buitenkant. Olivia windt elke docent zo om...
Ik trap hem in zijn edele delen en begin dan te rennen. 'Olivia!' Roept Brent nog kreunend maar ik negeer het. Ik ren door het kasteel richting de uitgang.
'Juffrouw Red, weg rennen is niet de oplossing.' Zegt Dumbledore. Met mijn ogen vol tranen draai ik me om. 'U wist het? U wist dat ik familie was van een monster?! En u heeft me niks verteld?' Roep ik naar hem. 'Je bent geen monster Olivia. Jij vervloekt niet zomaar mensen, jij kan liefhebben.' Hij kijkt me kalm aan. 'Ik ben het wel. Dat meisje die Joanna.-' 'Ging weg door jou. Ik weet het.' Zegt hij. 'Waarom heeft u me dan niet van school gestuurd? Ze ging dood.' 'En de weken daarna? Je hebt je behoorlijk rottig gevoelt, is het niet?' 'Klote..-' 'Sorry wat?' 'Ik heb me klote gevoeld, maar dat verandert niets aan het feit dat ik het deed.' Ik open de deur. 'Sorry professor.' 'Ik hoop dat je de juiste beslissing maakt en terug komt.' Ik geef hem een knikje en loop dan door de deur naar buiten.
Als ik eenmaal buiten ben begin ik weer te rennen. Ik stop met rennen en loop langs een klas Care for Magical Creatures. Kettleburn kijkt me even aan maar dan gaat hij verder met zijn les. Bij de rand van het verboden bos stop ik met lopen. Ik kijk nog even naar de klas waar de leerlingen me met open mond aankijken. Dan draai ik me om en ren het bos in. Diep het bos in.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Als ik stop met rennen is het overal donker. Ik ben omringt met bomen en ik zie geen pad meer. Ik laat me tegen een boomwortel aanzakken en sluit mijn ogen. Ik snap niet hoe mijn moeder kon liegen over alles. Over haar vader en haar tante en nog erger haar neefje. Die honderden mensen heeft vermoord. Hoe kon ze dit voor zich houden? En het ergste is nog wel dat ik het had kunnen weten. Die Merope. Ze heeft een tweeling gekregen, een jongen en een meisje. Het meisje ging dood en de jongen groeide op in een weeshuis. Voldemort was die jongen. Shit! Ik had het gewoon kunnen weten.
Lily pov
Kreunend ligt Brent op de grond. Pijnlijk. Ik ren naar hem toe en kniel neer. 'Brent! Gaat het wel goed?' Vraag ik terwijl ik met mijn hand zijn arm vast pak. 'Gaat goed.' Kreunt hij terwijl hij via mijn arm overeind probeert te komen. 'Ik dacht dat ik een one night stand was.' Grijnst hij half kreunend. 'Je was zo goed en..-' Ik plaag hem door mijn zin niet af te maken. 'Zeg je nu dat je een ding voor me hebt?' 'Kan jij ontkennen dat je er geen voor mij hebt?' Kets ik brutaal terug. Zijn wangen worden wat roder en ik grijns. 'Nooit gedacht dat je me zo kon bespelen Evans.' Lacht hij kreunend. 'Wat zeg je ervan? Jij en ik, Hogsmeade. Dit weekend.' Ik glimlach. 'Denk je dat ik tegen jou nee kan zeggen?' Ik steek mijn tong uit terwijl ik het zeg. James maakt kokhals geluiden en ik geef hem een bitch blik. 'Wat is er nu weer Potter?' Ik spuug zijn naam uit en beledigd kijkt hij mij aan. 'Niks.' 'Misschien moet je dan ook stoppen met van die geluiden maken. Het interesseert je toch niks?' 'Je doet dit alleen om wraak op me te nemen.' 'Ja joh! Ik voel me zo tot jou aangetrokken dat ik wraak op je neem door seks te hebben met een Slytherin. Maak je een fucking grapje?!' Roep ik boos naar hem. 'Mevrouw Evans verlaat het lokaal maar.' Zegt de docent. 'Dit taalgebruik tolereren we niet.' 'Prima!' Kets ik boos naar hem toe en ik sta op.
