My NYMPHOMANIAC Secretary. (NOT EDITED.)

CHAPTER TWENTY ONE

  Hanggang sa pag uwi ay hindi mawala sa isip ko, ang bagay na nag papalukso sa kaba ko. Papaano kung tama ang hinala ko, hinalang kahit kailan ay ayoko pang mangyari.  

  Nag desisyon ako'ng umuwi kina umagahan, at naisipang maligo muna. Habang nasa bathtub ay lumilipad ang isipan ko, bagay na gabi pa ay hindi ako pinatulog ng maayus. Papaano kung mag tugma ang nasa isip ko, paano kung tama ang hinala ko. Panay ang lakad sa sarili naming silid, habang ang isip ko ay panay ang pag sagot sa tanong kung tama ba o hindi ang hinala at pakiramdam ko, mag kahalong kaba at takot ang lumukob sa buo ko'ng katawan. 

  Kasabay ang panlalamig sa katotohanang baka nga talagang mag tugma ang nasa isipan ko, at ang bagay na 'yon ang hindi ko kaya'ng harapin at matanggap. Papaano nga kung tama ako, na baka nga hindi lang ito basta kutob lang. 

Ngayon pa lang ay nahihirapan nako'ng huminga dahil sa sariling isipin.Namalayan ko na lang ang sarili ko'ng kumikilos palabas ng kwarto'ng 'yon at nag mamadali sa pag hakbang pababa ng mantion.Ni hindi ko na kinilala pa ang mga tao'ng nakakasalubong ko, maski na ang mga nababangga ko'ng tao sa loob ng malawak na mansyong ito. 

Nahinto lang ako ng tuluyan ako'ng bumangga sa malapad na bagay mula sa pasilyo'ng nilalakaran ko, dahilan para ang atensyong nasa cellphone ko ay unti-unting iniangat.Mabilis na napa atras ako ng makita ang lalaki'ng punot dulo ng mga isipin ko.

"Looking at your phone while walking inside this Mansion, without any snap on an eye on your way." Aniya.Sino paba edi ang walangya ko'ng fiance kuno! The one and only Dave.

"So?." Pag tataray ko. Nakita ko'ng medyo ngumisi s'ya dahilan para umangat ang gilid ng labi ko, a stupid Mongoloid.

"Hindi tama na ang atensyon mo ay nasa iba, habang nag lalakad ka. May pag ka tanga kapa naman." Ngumisi s'ya, ngising mapang-asar. As if namang maasar ako, at ano ba'ng pakealam n'ya.