AŞK YENİDEN (Devam Ediyor)

5.Bölüm "Bu da kimdi böyle?"

Nefesten;
O eski anılardan, duygularımdan çıktım ve havalimanından bir taksi çevirip gideceğim yeri söyledim. Dayıma haber vermemiştim yaşlı adamı buralara kadar yormaya gerek yoktu. En iyisi kendi işimi kendim halledeyim diye düşünüp yola koyulmuştum.

*                            *                       *

Tahirden;
Baya konuşmuştuk yengemle dert ortağımla konuşmak bana gerçekten çok iyi gelmişti. Ne olacaksa olmalıydı artık. Bi şeylerden vazgeçmek zorundayım, ama bu sorumluluğu üstlenmeye gücüm, yetecek mi?

*                           *                         *
Nefesten;
Evet! Geleceğim yere gelmiştim eve kadar tarif etmedim yolu. Özlediğim bu şehirdeki değişimleri biraz yürüyerek görmek istemiştim. Pek değişen bir şey yoktu aslında kokusu mesela hiç değişmemişti, hertaraf hâlâ yemyeşildi olması gerektiği gibi. Yürürken çok  geçmeden bana doğru yaklaşan dayımı görmemle ağlamam bir olmuştu.

Nefes: Dayım! Çok özledim seni
Hasan: Ah kizum benum! Bende seni çok özledim. Hoşgeldun gel
Nefes: Hoşbuldum dayım
Hasan: Ağlama kızım ağlama bak sağ selamet kavuştuk çok şükür. Niye haber vermeysun gelirdim seni almaya
Nefes: Özledim dayı buraları yürümek iyi geldi, zaten buraya kadar taksiyle geldim.
Hasan: Neyse gel kizum gel eve geçelum da konuşalım rahatça
Nefes: Tamam dayım geçelim ozaman

*                             *                        *

Tahirden;
Eve gelmiştik, tabii benden önce koşup mutlu haberi veren Asiye yengemle karşılaşmam çok uzun sürmemişti. Bu haberden sonra yengem dışında herkes hâlâ korkulu gözlerle bakıyordu bana..
Tahir: Ula! Ne zaman vazgeçeceksunuz şu bakışlardan?
Y.Murat:Abi valla ben hâlâ korkayrum senden azacuk
Y.Fatih: He abi bende korkmuyo değilim valla. Ona kalırsa Mustafa abim de korkayi
Mustafa: Tamam da! Bende korktum biraz. Sen hiç konuşmuyodun bizle hatta çekip gidiydın sinirli sinirli. Ne etseydik bizde?!
Tahir: Tamam da bitti artuk geçti hep sizleyim bundan sonra
Asiye: Oyy yengesunun paşasi! Ben biliydim zaten her şeyin düzleceğinu bak düzeldide
Mustafa: Hee düzeldi düzelmesine de düzelmeyen şeyler ne olacak? Bunu düşündünüz mü hiç?
Asiye: Mustafa etma! Çocuk daha yeni geldi kendine hatalarının farkına daha yeni varay, o bunu anlayana kadar etma!
Tahir: Yok yengem! abim haklı düzelmeyen çok şey var hâlâ, ne edeyum abi ben de her şeyi bi anda düzeltemem ama demi!?
Mustafa: Tahir bak abim! Biz seni  daha önce hiç birini üzerken görmeduk. Sen bi anda patlayınca biz de haliyle korktuk tabii. Ama senin hatalarunun farkina varma geç oldi biraz ha! Şimdi bu hâline çok sevineyruz ama sen hatalarını tam düzletemeduğuni unutma koçum!

*                            *                          *
Hasan: ee kizum anlat bakayum nedur senu buralara sürükleyen?
Nefes: Sürükleyen demesen daha iyi olur sanki dayı. Ama belki de haklısındır.
Annemin ve onun ölümü sürüklemiştir belki beni buraya, o anılar sürüklemiştir belki, belki de yaşamamak isteyişim sürüklemiştir beni buraya nerden bilebilirimki!?
Hasan: Sağa nasıl oldun diye sormayacağum çünkü biliyrım ki perişansun. Yeni geldun yorgunsundur yat dinlen yarın konuşursak daha iyi olur belki kizum.
Nefes: Dayı ben biraz yürüsem, ne biliyim belki şu sulu gözlerden filan kurtulurum.
Hasan: (Güler) peki kizum tamam ama çok gecikme.
( Nefes kafasını sallar)
Nefesten;
Şu sulu gözlerden kurtulurum dedim ama kurtulamamıştım. Aksine sanki daha çok ağlayasım geliyordu, bi çaresizlik içindeyim gerçekten..
Düşüncelere dalmış giderken kayalıklara doğru ilerlediğimin farkındaydım. Bi süre sonra durdum ağladım, ağladım. İçimden kendimi şu denizde boğasım geliyordu. Ben hâlâ ağlıyordum, ağlayabildiğim kadar ağlamaya da kararlıydım ama nereye kadar!?.
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Sadece baya bi ağladım kurumuş gözyaşlarımdan belli. Geri döndüm artık gitsem iyi olacaktı. Söylene söylene eve doğru yol almaya başladım.
Nefes: Of nefes yaa ağlıycan diye niye geldin ki buraya of bir sürü kayalık var nasıl çıkıcam şimdi!
Hii! Of yaa al işte salak nefes aferim sana burktun ayağını
Nefesten;
Söylene söylene yürürken ayağımı burkmuştum. Henüz tam dinmemiş olan gözyaşlarım tekrar süzüldü yanağıma. Bilemedim artık yüreğimin acısına mı ağlayayım, bileğimin acısına mı bilemedim?
Ağlarken omzuna dokunan bir şey hissettiğimde irkildim ve döndüm, bu da kimdi böyle!?.

Evet yeni bölüm geldi çok uzun oldu galiba ama ne yapayım yazarlıkta zor iş tabii 😏 jsjshsjsj şaka tabiki neyse umarım beğenirsiniz  yeni bölümü en kisa zamanda yazmaya calisicam vote verin pls yorum yapabilirsiniz isteğiniz varsa filan hatam varsa affola
Sizce diğer bölümde ne olacak? Nefes kimi gördü?
Cevaplar için takipte kalın
Lav yu 😍