İki yaralı insan...biri kadın biri erkek! Hayatları, geçmişleri, yaşantıları neredeyse aynı.. İkiside sevdiği insanı kaybetmiş ve kalbini aşka kapatmış. Bu iki yaralı insanın bir şekilde yolları kesişirse ne olur? Kalbini aşka kapatan bu iki yaralı...
Umarım bölümü severek okursunuz. Lütfen oy ve yorum yapmadan geçmeyin.
Bu kısımda bana şarkı tavsiyesinde bulunabilirsiniz. Yazdıkça onların durumlarına bağlı olarak tavsiye ettiğiniz şarkıları ekleyebilirim.
Bölüm şarkımız; Manga-Dursun Zaman
Keyifli okumalar ✨
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir şeyler kötü gittikten sonra ayağa kalkamanız zaman alır. O zaman içerisinde ayağa kalkmayı değil de kötü giden şeyleri nasıl düzelteceğinizi düşünürsünüz.
Ben de öyle yapıyordum. Nasıl ayağa kalkacağımı değil, bu işin altından nasıl kalkacağımı düşünüyordum.
Eve geleli neredeyse iki saat olmuştu ve ben yataktan çıkmak istemiyordum. Oysa kalkıp evi toplamam gerekliydi. Arama yaptıkları için evin her yeri dağılmıştı oysa ben parayı nerede bulduklarını, evime o paranın nasıl konduğunu bile bilmiyordum.
Ben yapmamıştım. Suçlu birisini hapisten çıkarmadım. Kimseden rüşvet almadım. Ben mesleğimi aşkla yaparken neden kendi başımı yakayım ki?
Kapı çalıyordu ama ben ne yataktan kalkacak ne de o kapıyı açacak hâldeydim. Kapıdaki her kimse pes etmiyordu ve aşağı inip kapıyı açtım.
"Nefes neredesin sen? Arıyorum açmıyorsun, ne kadar zamandır kapıyı çalıyorum." Bir şeyler olduğunu anlamış gibiydi Esra. "Canım n'oldu sana? Ne bu hâl?"
"Gel, içeri geçelim." Diyerek onu içeri davet ettim. Tabii evim toplu değildi ve kız neye uğradığını şaşırdı.
"N'oldu bu evde böyle Nefes? Müvekkillerinle anlaşamayınca savaş mı yaptınız?"
"Ha ha ha, çok komik." Bu kızın saçma sapan esprileri... "Evimde arama yaptılar."
"Oha! Ne araması kızım n'oldu?"
"Açığa alındım." Her şeyin farkına yeni varmış gibi gözyaşlarım bir anda aktı ve Esra'ya sarıldım.
"Tamam canım tamam. Ağla, şimdiye kadar tutmuşsun gözyaşlarını belli."
"Yemin ederim rüşvet almadım ben Esra. Ben yapmam öyle bir şey."
"Biliyorum canım benim, biliyorum. Dur sana bir bardak su getireyim ben." Ayaklandı ve su getirmek üzere mutfağa gitti. Odaya göz gezdirdim. Kim toplayacaktı şimdi bu kocaman evi.
"Al canım." Bardağı kavradım ve suyu içtim. "İyi misin?"
"Off, kim toplayacak şimdi bu evi ya!?"
"Kendine geldin anlaşılan. Ben hallederim merak etme. Baştan anlat sen şunu."
"Müvekkilim suçlu olduğu hâlde onu rüşvet alarak serbest bıraktırmışım ve hâkime hanıma da rüşvet teklif etmişim."
