Fazla yorum gelmediği için bu aralar yazmak gelmiyor içimden. Bu hikaye final olduktan sonra yeni fikirlerim var, yeni hikayelere başlayacağım. Ama böyle olursa başlamadan wattpadi bırakabilirim.
Biliyorsunuz şimdiye kadar birçok hikaye yazdım ve hiçbir hikayemi de yarım bırakmadım. Desteğinizi görürsem yine devam ederim. 🌸
Hepinizi çok seviyorum. Keyifli okumalar... 💕
************
Sabah ailece kahvaltı yapıyorlardı.
Beren:
"Anne.. baba.. halam Duru'yla beni alışverişe götürecek bugün."
Güney:
"O nerden çıktı babacığım?"
Beren:
"Yeni kıyafetler alacağız."
Güney:
"Valla Meral kendine benzetti seni."
Songül güldü.
"Aynen öyle.."
Baran:
"Ben de amcamlara gidebilir miyim? Doruk'la oynarım."
Songül:
"Oğlum Doruk çok küçük ama daha."
Baran:
"Olsun yürümeye başladı artık."
Güney güldü.
"Tamam. Seni halana seni de amcana bırakırım kahvaltıdan sonra."
Songül:
"Ama kimseyi üzmek yok. Anlaştık mı?"
Beren:
"Üzmeyiz anniş."
Baran:
"Anniş ne ya?" diye göz devirirken Beren burnunu kıvırıp tabağına döndü.
Kahvaltılarını yaptıktan sonra Beren odasına gidip üstünü değiştirirken Songül, Güney ve Baran salondaydı.
Güney:
"Oğlum sen üstünü değiştirmiyor musun?"
Baran:
"Gerek yok ki."
Songül:
