Suïcide note

3

"Die gaat met mij mee vanavond." Tom wijst naar een meisje aan de bar.

"You sure? Ik denk namelijk dat dat haar vriend is." Ik knik met mijn hoofd in de richting van een jongen die haar richting op loopt. Tom en ik blijven de jongen volgen en hij loopt inderdaad naar het meisje legt zijn hand op haar heup en geeft een kus in haar nek.

"Ik houd wel van een uitdaging. Ze zeggen toch ook: alles kan kapot?" Hij lacht en neemt een slok van zijn biertje. "Voor wie ga jij?" Tom en ik scannen de club en mijn ogen blijven hangen bij de ingang. Daar loopt Maan en aan haar zij loopt Jeffry. Verward kijk ik naar het duo. In het schrift stond iets over een foto.

"Wat zit je naar haar te kijken?" Lacht Tom spottend. "Bedoel je Maan?" Hij knikt.

"Ik heb haar al gehad in de vakantie toen jij op Mallorca zat. Niks aan." Ik frons mijn wenkbrauwen. Tom en Maan hebben dus echt een geschiedenis. Oké, het was maar één nacht maar toch. Waarom staat hij dan in het schrift? Had ze spijt? "Waar zit jij met je gedachten, Hunt?" Tom geeft me een klap op de schouder.

"Niks, ze was haar tas vergeten in de fietsenstalling en die heb ik meegenomen. Ik ga even naar haar toe. Kan jij ondertussen je prooi veroveren." Ik knik met mijn hoofd in de richting van het meisje. De jongen loopt net richting de wc's. Verbaasd laat ik Tom achter.

Ik wurm mij langs alle zwetende en dansende lichamen. Uiteindelijk kom ik bij Maan aan, Jeffry kijkt me met een grijns aan. Het liefst ram ik hem even vol op zijn bek, maar ik heb daar totaal geen reden voor.

"Hé Maan. Je liet je tas staan in de fietsenstalling. Dus heb ik hem meegenomen. Je kan hem vanavond nog even ophalen? Ik kan hem ook morgen meenemen?" Maan blijft me met grote ogen aankijken en zegt niks.

"Zeg is wat." Jeffry port haar onaardig in haar zij, maar het lijkt Maan weinig te doen.

"Sorry, had ik hem niet moeten meenemen? Je laptop zat erin dus ik kon hem moeilijk laten staan." Maan lijkt door deze woorden te ontspannen en knikt.

"Dankje, ik kan hem straks wel meenemen. Weet niet tot hoe laat je hier bent." Zegt ze verlegen.

"Jezus Maan. Je gaat hem niet vanavond ophalen. Je ging toch met mij mee? "

"Oh eh sorry. Kan je hem morgen meenemen?" Vraagt ze voorzichtig. Verbaasd door de situatie knik ik.

"Ja tuurlijk."

"Nou geregeld." Zegt Jeffry overdreven duidelijk en hij trekt haar letterlijk mee de drukte in. Een beetje verward sta ik om me heen te kijken. Wat is er zojuist gebeurd. Waarom gaat ze met hem om terwijl hij één van de tien redenen is?

"Wat sta jij hier alleen.." Ik draai me om en zie een knappe brunette staan. "Misschien stond ik wel op jou te wachten." Flirt ik terug. Misschien is dit wel een hele goede afleiding.

*

Ik kreun geïrriteerd als de zonnestralen mijn ogen bereiken. Ik kreun nog harder als ik de hoofdpijn voel. Wanneer ik naast mij kijk zie ik een meisje met bruine haren liggen. Ze komt me nog vaag bekend voor, maar veel kan ik mij niet terughalen. Wat ik wel weet is dat ik geen zin heb in een ontbijt samen met haar. Twee opties dus; de eerste is haar wakker maken en wegsturen. De tweede is wachten tot ze wakker wordt en dan wegsturen.

Ik besluit om voor de tweede optie te kiezen, want ik heb nog wel ergens een goed hart. Ik kijk op de wekker en zie dat het pas negen uur is. Ik sla het dekbed van me af en ga op zoek naar mijn broek, want daar zit mijn telefoon in. Eerst gris ik nog even een onderbroek uit de la en vervolgens zie ik mijn broek op de grond liggen. Deze nacht was mij echt veel te heftig.

Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en gooi mijn broek weer terug op de grond, die ruim ik later wel op, eerst moet die verdomde hoofdpijn gestild worden. Dus loop ik naar de gezamenlijke badkamer. Wanneer ik de deur open zie ik Ryan al in het doosje van de paracetamol graaien. ''Haal er voor mij ook even twee uit.'' Mompel ik en Ryan draait zich om.

''Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat jij nog zou ontwaken.'' Zegt Ryan rustig, want ook hij heeft blijkbaar een enorme kater. ''Ik kan me er ook niet veel van herinneren.''

''Jammer, want je had een lekker wijf aan je vast zitten.'' Ryan grijnst lichtjes. ''Die ligt nog in mijn bed.'' Ik steek mijn hand uit en Ryan drukt de paracetamol uit de strip. ''Zo jij moet de avond van je leven gehad hebben.'' Ryan begint te lachen, maar stopt al snel en grijpt naar zijn hoofd.

''Sukkel.'' Is het enige wat ik zeg en ik vul een glas met water om de paracetamol weg te slikken.

''Maar er zit dus potentie in?'' Ryan leunt tegen de wasbak en ik ga zitten op de wc-bril. ''Nee man. Eén nacht, meer niet.''

''Waarom ligt ze dan nog in je bed?'' Het is een soort ongeschreven regel dat er meer in zit als je blijft slapen. Dus het zegt extra veel als je nog in bed ligt als ik wakker ben, maar het is simpelweg zo dat ik te moe was om haar weg te sturen. ''Ik stuur haar zo weg. Daarnaast ik weet haar naam niet eens.''

''Ik geloof er geen zak van.''

''Met vijf minuten is ze weg. Wacht maar tot je de deur hoort slaan.'' Ik knipoog naar Ryan en sta op en grijp nog even naar mijn hoofd. Deze kater is niet grappig. Ik zet me eroverheen en loop naar mijn kamer. De brunette ligt nog prinsheerlijk te slapen, maar ik heb er nu even geen medelijden mee. Op dit moment voel ik me te slecht om ook maar een klein beetje medelijden te hebben.

Ik loop naar haar toe en schud haar zachtjes heen en weer. ''Wakker worden.'' Ze knijpt haar ogen samen en opent ze vervolgens. ''Je moet naar huis.'' Is het enige wat ik zeg. Ik geef haar geen kans om ook maar iets te zeggen.

''Wat?'' Mompelt ze een beetje verward. ''Je moet naar huis. Opstaan dus.'' Ik weet dat ik bot ben, maar dat is de juiste manier. Geen valse hoop.

''Jeez doe chill. Het was toch leuk gister?'' Probeert ze nog, maar ik houd vol.

''Vandaag is een nieuwe dag. Hier heb je je kleren.'' Ik gris haar kleren van de grond en gooi ze op bed. ''Je bent echt een eikel.'' Snauwt ze als ze haar kleren snel aantrekt. Ik besluit om er niet op te reageren, dit is niet de eerste keer. ''Jij bent echt een klootzak.'' Met die woorden loopt ze naar de deur en knalt die achter zich dicht. Dit ging sneller dan verwacht.

Ik raap mijn eigen kleren op van de grond als de deur opengaat. ''Drie minuten, nieuw record.'' Het grijnzende hoofd van Ryan steekt door de deuropening. ''Ik zei het toch.'' Ryan sluit de deur en ik hoor hem nog lachen op de gang. Ik gooi mijn kleren in de wasmand en op hetzelfde moment gaat mijn telefoon. Ik zie dat Tom belt.

''Met mij.'' Beantwoord ik zijn telefoontje. ''Ik hoop dat je geen kater hebt, want het college is vervroegd naar kwart over tien.''

''Fuck off, kunnen we deze niet skippen?'' Kreun ik en ik laat me achterover op het bed vallen. Wat ik beter niet had kunnen doen, want mijn hoofd begint direct te protesteren door de harde klap.

''Nee man. We hebben dit vak al twee keer geskipt een derde keer is het hele kwartiel overdoen.'' Tom klinkt zelf ook niet al te actief, dus ik ga ervan uit dat hij ook een enorme kater heeft.

''Godverdomme, ik ga me klaar maken.'' Met die woorden hang ik op en bereid me voor op de enorm zware dag die ik voor de boeg heb. Ik laat mijn blik naar de rugtas van Maan glijden.

Maan, Maan, Maan. Wat is er toch met haar aan de hand. Wat was dat gisteravond met Jeffry. Waarom was ze met hem samen terwijl hij in het schrift stond. Wat bedoelde ze met een foto. Wat heeft Jeffry voor foto? Mijn hoofd zit vol vragen en ik besluit dat ik antwoorden wil. Misschien moet ik beginnen met punt één. Punt één was Jessie.

Wat is er tussen Jessie en Maan gebeurd? Waarom weet ik niet, maar die vraag is vanaf nu prioriteit voor mij.

Ik ga antwoorden krijgen. Dat weet ik zeker.

Sorry voor de grove woorden, maar dit hoort bij het karakter.