Suïcide note

5

Wanneer ik met Maan uit de school loop voel ik mij ongemakkelijk. Mensen kijken ons aan en dat komt doordat bij Maan nog steeds de tranen over haar wangen lopen. Wanneer ik ze een boze blik geef kijken ze wel weg, maar ik voel mij ongemakkelijk door Maan. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Hoe moet ik haar troosten? Gaat ze met tegenzin met mij mee?

Waarom heb ik dit voorgesteld? Wanneer we de school uit zijn begin ik pas te praten tegen Maan. ''Hé waarom huil je?'' Op het moment dat ik de vraag stel kan ik mezelf al wel weer voor mijn kop slaan. ''Ik- ik- ik.'' Verder komt ze niet en ze barst in een ongelofelijke huilbui uit. ''Hé, uh.'' Ik weet niet wat ik moet zeggen en besluit om uiteindelijk mijn armen om haar heen te leggen. Ze lijkt eerst te schrikken en wil terugtrekken, maar mijn greep is stevig en ze besluit zich over te geven. Ze legt haar hoofd op mijn borst en ik leg mijn hand op haar hoofd. Voorzichtig ga ik door haar haren heen en langzaam wordt ze rustiger.  

Wanneer ze helemaal rustig lijkt te zijn trekt ze zich voorzichtig terug. Ik haal mijn armen van haar af en probeer oogcontact met haar te maken, maar ze slaat haar ogen naar de grond. ''Het is oké.'' Probeer ik, maar Maan schudt haar hoofd. ''Ik schaam me kapot. Ik sta hier maar een beetje te huilen bij jou en ik ken je niet eens.'' Nog steeds kijkt ze mij niet aan en ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen om haar te helpen. Terwijl ik haar zo graag wil helpen. Op dit moment voel ik mij zo machteloos.

''Je hoeft je nergens voor te schamen. De enige die zich moet schamen is Jeffry.'' Maan kijkt op en haar ogen staan gebroken, maar ergens ook met een beetje hoop erin. ''Echt?'' Vraagt ze zacht. ''Echt.'' Ze glimlacht kleintjes en knikt dankbaar.

''Ik woon daar.'' Ik wijs naar het studenthuis aan de overkant van de straat. ''Zin in een kop warme chocolademelk?'' Maan lijkt te twijfelen. ''Het hoeft niet. Ik snap als je naar huis wil.''

''Warme chocolademelk zou ik erg waarderen.'' Een lieve glimlach breekt door op haar gezichtje en ondanks de rode ogen van het huilen ziet ze er schattig uit.

*

''Hier.'' Ik overhandig Maan een mok met chocolademelk. Toch nog een voordeel van een zusje hebben, want Mel drinkt altijd chocolademelk. Ze zegt dat het altijd werkt en nu dus ook.

''Dankje.'' Dankbaar pakt Maan de mok aan en klemt haar handen eromheen. Ik ga naast Maan op het bed zitten en klem ook mijn handen om de mok heen. Maan en ik hebben nog niet echt iets tegen elkaar gezegd. Wat moet je zeggen? Ik ken haar helemaal niet en andersom hetzelfde. Daarnaast sta ik nou niet echt bekend als een jongen die iets anders doet dan seks hebben met meisjes, misschien dat dat ook een rol speelt.

''Nog bedankt Hunter.'' Voorzichtig draait ze haar gezicht richting de mijne. Ik frons mijn wenkbrauwen. ''Waarvoor.'' Ze haalt haar schouders op. ''Voor vandaag, je kwam voor me op en was echt lief voor me. Ik denk dat ik je toch een beetje verkeerd ingeschat had.'' Auw, die laatste zin kwam iets harder binnen dan ik zou willen. ''Geen dank, wil je erover praten?'' Uit ongemak begint Maan met haar benen te schommelen.

''Het is, ik, ja ik weet niet.'' Komt ze niet uit haar woorden. ''Begin bij het begin. Hoe heb je Jeffry ontmoet?'' Maan haar ogen beginnen te wateren en ze kijkt snel weg van mijn ogen. ''Hé, je hoeft het niet te vertellen.'' Probeer ik nog, ik ken haar alleen maar van de gezamenlijke colleges en nu probeer ik al een soort beste vriend uit te hangen.

''Ik, ik ken je niet zo goed en ik weet helemaal niet of ik je kan vertrouwen.'' Auw ook deze zin is pijnlijk om te ontvangen. ''Vertrouwen is een gevoel en als jij dat vertrouwen nu niet hebt dan is dat niet erg. Je kent me amper en dat zal ik respecteren.'' Door deze woorden lijkt Maan na te denken, want ze is even stil.

''Zal ik heel eerlijk zijn?'' Maan kijkt weer op in mijn ogen. ''Ik ken je natuurlijk niet zo goed, maar vandaag heb je me op mijn kwetsbaars gezien. Je had alles met me kunnen doen.'' Ze slikt een brok in haar keel weg. ''Maar nu zit ik hier met een mok warme chocolademelk.'' Ze houdt haar mok nog steviger vast lijkt het wel. ''Het is eigenlijk niet het feit dat ik je niet vertrouw, na vandaag kan ik niks anders doen dan jou vertrouwen, maar het is het feit dat ik niet durf.'' Al deze woorden heeft Maan mij recht in de ogen aangekeken. Ze is zo puur. Ze is zo speciaal.