Falling for Mr. Captain

Prologue

"Breanaa! Did you already packed your things? We'll be going after a while" pasigaw na sabi ni mommy.

Lilipat kasi kami ngayon ng bahay. May bago na naman kasing kompanyang tinayo ang mga parents ko. Si mommy na ang mamahala don kaya't isasama niya ako. About my studies? Dun na din ako mag-aaral natural. Habang si daddy naman ay maiiwan dito para bantayan yung kompanya namin dito.

"Yes Mom!" Pasigaw ko ding sagot.

Actually kanina pa ko ready siya lang naman talaga tong iniintay ko. Bumaba na ako para diretso alis nalang kami mamaya. Dinala ko na lahat ng mga gamit ko. Para di na din hassle

Before anything else, I am Breana Perez. Anak ng may ari ng Perez Group of Companies at isa rin akong volleyball player. Matangkad, maganda, hindi naman matalino pero pwede na .Sa katunayan nga ay former team captain ako ng womens volleyball team ng St. Benedict University at ngayon ay namamagasang mapagpatuloy ang aking larangan sa paglalaro ng volleyball sa lilipatan kong university.

"Are you ready?"

Muntikan na akong mapatalon dahil sa boses na nanggaling sa aking likuran.

"Yes mom, kanina pa. Go signal mo nalang ang iniintay ko"  pagsagot ko sa tanong niya na may halong pag-iinarte.

"Let's go?"  pagaaya niya.

Tumango na lamang ako bilang tugon. Inilagay ko na ang mga gamit ko sa likuran ng kotse. Nandoon na rin ang mga gamit ni mommy, kaya sariling diskarte ko nalang kung paano ko ipagsisiksikan ang mga gamit ko.

Nasa biyahe na kami ngayon at kitang kita ko mula dito sa bintana kung gaano kahaba at nagkanda buhol-buhol ang traffic dito. Hays! What should I expect?
Wala namang nagbabago dyan, araw-araw na yang ganan. Nothing has change.

"Aren't you excited?" Pagtatanong ni moommy.

Ano bang kaexcite- excite? Eh dito pa nga lang di na ko natutuwa, dahil dyan sa nakakagigil na traffic nayan ehh.

"A little bit" pagsisinungaling ko.

Ayoko naman talaga sumama eh. Ang kaso nga lang ay wala namang kasama si mommy doon kung nagkataon. Tsaka ayoko din kasama si dad sa bahay kaya pumayag nalang ako na sumama. Di kasi kami magkasundo ni dad eh. Ewan ko lang pero ang layo talaga ng loob ko sa kanya. Tsaka wala din kasi kami masyadong bonding time with each other, kaya rin siguro nagka-ganon.

"Well you should be honey. Marami ka namang makikilalang friends don." Sagot niya.

Is she serious? Alam niya naman na kulang sa pakikipag-socialize ang anak niya tapos ganan pa yung expectation niya. It's just exactly opposite as what I expected

" I hope so"  bagit kong sagot.

Nagpatuloy lang ang biyahe namin. Natulog muna ako dahil sa sobrang bagot. Pagkatapos ng ilang oras ay sa wakas nandito na din kami.

Hello destiny, maging mabait ka sakin.
Wish me luck guys..........

-----
-----

Please vote,comment and follow me.
@marclonggiii