BENİM TATLI KANSERİM

Geri dön

Final çok yakın , fazla uzattım galiba.

"HAH! İti an çomağı hazırla!"

"Benden mi bahsediyordunuz?"

"Aylarca sesin çıkmadı da öldün sanmıştım. Tüh erken sevinmişim"

"EKİN!"

"Ne?"

"Düzgün konuş."

"Gözyaşı"

"Efendim"

"Dediklerini algılıyor musun yoksa yine arıza mı yaptın?"

"Algılıyorum. Ve düzgün konuşmanı istiyorum"

"İyi o zaman! Çok güzel! Ben gideyim sen düzgün(!) düzgün(!) konuşursun. Dikkat et ha yine yalan söylemesin sana"

Hızlı ve sert adımlarıyla salona girdi. Arkasından baktım. Gözlerim doldu.

"Ne istiyorsun?"

"Tedaviye geri dönmeni"

"Niçin? Bana bir sebep göster. Yaşamam için"

"Ben?"

"Sen benim için ailemin " söyleyemiyorum. Hayır kabullenemiyorum. Onlar ölmemiş olsun istiyorum.

"Ailemin,ö-ölümü sakladığından beri yoksun Fatih."

"Yaşam kendin için yap bari "

"Yaşamaktan sıkıldığımı sana çokca kez dile getirdim"

"Sevgilin için yap o zaman? İçerdeki için?"

"Ekin? Ekin sevgilim değil. Bir sevgilim yok. Hiç olmadı da. Ve ekin. Bunu isterse kendi de belirtir. Sana ihtiyacı yok. İhtiyacımız yok. Git artık. Çok bile kaldın burada"

Kapıyı kapattım. Ve çömdüm. O klişe hareketi yaptım. Kapıya sırtımı dayadım ve ağlamaya başladım.

NİYE KIZIMI AĞLATIYOSUN AQÜ

NEYS BEN GİDEYİM DE KAFA DAKİ KONSEYLE TOPLANTI YAPAYIM SONRA DA PAİRİKA MEZARLIĞINA GEÇER YER BEĞENİRİM BB