BENİM TATLI KANSERİM

Ben Geldim

"Ekin!"

"Efendim?"

"Gidiyor muyuz?"

"Evet ,sen hazır mısın?"

"Hazırım"

Ağzımdaki maskeyi düzelttim. Hastaneye yatmadan önce ailemi ziyaret edecektik. Hastaneye yattığımda oranın bahçesi dışında bir yere çıkamıyordum.

Ailemi görmek istiyordum. Onları çok özlemiştim.

"Hadi çıkalım "

Çıktık. Bir müddet yürüdükten sonra varmıştık. Ne kadar süre tahmin dahi edemedim. O kadar dalmıştım ki hatıralarıma. O kadar kaybetmiştim ki kendimi.

Mezarlığın kapısına baktım. İçeri girdiğimde kabul etmiş olacaktım. Artık onlar yoktu. Bunu kabullenmem lazımdı.

Anne,özür dilerim. Sen toprağa verilirken yanında olamadığım için.

Abi, sen çok kokardın karanlıktan. Söz vermiştim. Beraber girecektik karanlığa. Seni bırakmayacağıma söz vermiştim. Özür dilerim.

Baba,mutlu musun? Artık yanında ailen. Ben de gelecektim baba. Ama gelemedim. Burad mutlu etmem gereken biri var. Onu bırakamam baba. Beni de bekler misin baba?

Abla? Beni hatırladın mı? Çok özür dilerim. Gelemedim ki hiç yanına. Çok özür dilerim abla. Kanserdin sen. Sen iyileş diye donör oldum ben ,doğdum. Seni iyileştiremedim abla. Kızgın mısın? Hayat amacımı yapamadığım için kızgın mısın abla? Özür dilerim. Keşke ben ölseydim. Sen yaşasaydın abla.

İçeri girdiğim anda ağlamaya başladım. Halbuki daha görmemiştim... mezarlarını.

"Ekin,ben yalnız kalabilir miyim?"

"Elbette. Şey, bende zaten-"

"Annene benden selam söyle"

"Sende, sende ailene "

İkimiz orada ayrıldık. İkimiz de birbirinizden başka her şeylerimize gittik.

"Baba, Anne" gülümsedim. "Ben geldim"