Το μονοπάτι του έρωτα #TBA2019

Με πόνο ψυχής

Ο παγωμένος,θαλασσινός αέρας της μαστίγωνε το πρόσωπο.
Το κορμί της είχε καταρρεύσει στην κουπαστή ενός τουρκικού πλοίου,το οποίο εδώ και τρείς μέρες  έπλεε μεσοπέλαγα, απομακρύνοντας την απ'την πατρίδα της και από τους δικούς της ανθρώπους,με προορισμό μια άγνωστη χώρα και μια υπόδουλη ζωή.
Τα μάτια της έχουν πλημμυρίσει δάκρυα,καθώς η ανάμνηση του πατέρα της,την στιγμή που με την ψυχή του κυριολεκτικά κουρελιασμένη είχε πέσει στα πόδια του Τούρκου αγά να παρακαλάει να αφήσουν την μονάκριβη κόρη του.
Στο μυαλό της ακόμα ηχούν οι κραυγές της μητέρας της την ώρα που την άρπαζαν βίαια απ'την αγκαλιά της,όπως και η μορφή του Γιώργου που είχε το θάρρος να την προστατεύσει μέχρι την τελευταία του πνοή.
Η εικόνα του άψυχου σώματος του πεσμένο μπροστά στα πόδια της της κομματιάζει την καρδιά.
Μέσα της κυριαρχεί ο πόνος και το μίσος,
καταριέται όλους Τούρκους για όσα δεινά έχουν κάνει στον λαό της.
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει ούτε μια αχτίδα φωτός στην καρδιά της,η οποία έχει βουλιάξει στον βάλτο της απελπισίας.

Κάποια στιγμή το τουρκικό πλοίο πιάνει λιμάνι κι αυτή μεταφέρεται βάναυσα σε μια άμαξα που την οδηγεί σ'έναν άγνωστο προορισμό.
Μες στην ταραχή της δεν μπορούσε να υπολογίσει πόση ώρα αργότερα η άμαξα σταμάτησε.
Ένιωσε να αποχωρεί απ'την άμαξα σχεδόν σηκωτή από δυο αντρικά γεροδεμένα χέρια που την είχαν αρπάξει απότομα απ'την μέση.
Την έσπρωχναν βίαια προς το εσωτερικό ενός αρχοντικού.

Δίπλα της άκουγε ψιθύρους από δύο τρία κορίτσια που είχαν μεταφερθεί με τον ίδιο τρόπο σ'αυτό το πολυτελή παλάτι  που έμελλε να ήταν φυλακή τους.
Δεν σήκωσε τα μάτια να τις κοιτάξει,δεν άντεχε άλλο πόνο.
Ήδη το σώμα της ήταν αδύναμο,τα πόδια της έτρεμαν,έτοιμα να την προδώσουν από στιγμή σε στιγμή.
Τις οδήγησαν σ'ένα τεράστιο δωμάτιο,γεμάτο καναπέδες που κυριαρχούσε το κόκκινο χρώμα πάνω τους.
Στο πάτωμα υπήρχαν στρωμένα χαλιά με πολύχρωμα σχέδια και αφράτες μαξιλάρες,ενώ οι τοίχοι ήταν στολισμένοι με τοιχογραφίες που απεικόνιζαν σκηνές μάχης.
Η Αγγελική κόλλησε τα μάτια της σε μια απ'αυτές, που έδειχνε έναν Τούρκο ευγενή να ετοιμάζεται αποκεφαλίσει κάποιον άλλο άνδρα.
Το αίμα της πάγωσε στην θέα τους και φόβος την πλημμύρισε.
Πήρε μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να ηρεμήσει
τον ξέφρενο κτύπο της καρδιάς της.

Ξαφνικά άκουσε πίσω της έντονες γυναικείες φωνές που συζητούσαν με ένταση και βήματα που κατευθύνονταν προς το μέρος της.
Γύρισε το σώμα της και είδε καμία εισοσαριά νεαρές κοπέλες να μπαίνουν στο δωμάτιο.
Μία απο αυτές την πλησίασε,ενώ οι υπόλοιπες αρκέστηκαν να παρατηρούν με περιέργεια τις τέσσερις καινούργιες αφίξεις που θα προσθέτονταν
στο χαρέμι.

"Ήρθαν καινούργιες βλέπω..."της είπε στην τουρκική γλώσσα,η καστανη ψιλόλιγνη κοπέλα που την είχε πλησιάσει, "...απο που είσαι εσύ;"την ρώτησε με το βλέμμα της να έχει εστιάσει στα γαλάζια μάτια της Αγγελικής.

"Που είμαστε;"την ρώτησε η Αγγελική στην ίδια γλώσσα αποφεύγοντας την ερώτηση της.
Τα τόσα χρόνια υποδούλώσης,είχαν ως αποτέλεσμα την αναγκαστική συνύπαρξη με αυτόν τον λαό,έτσι η Αγγελική είχε μάθει την γλώσσα τους αν και δεν είχε χρειαστεί να την μιλήσει ποτέ της μέχρι τώρα.

"Είμαστε στο παλάτι του Σουλτάνου Κεμάλ Ατάλιν..."το πρόσωπο της είχε αλλάξει έκφραση καθώς έλεγε το όνομα του αφέντη τους.
Μια φλόγα υπήρχε στα μάτια της,έρωτας,μίσος;
Η Αγγελική δεν μπορούσε να καταλάβει ποιό από τα δύο έκαιγε την ψυχή της νεαρής κοπέλας.

"Γιατί μας έφεραν εδώ;"την ρώτησε ξέπνοα,αν και βαθιά μέσα της ήξερε την απάντηση.

Γέλια ακούστηκαν γύρω της,ενώ όλες την κοιτούσαν λες και είχε κατέβει από άλλο πλανήτη.
Η Αγγελική ένιωσε τον θυμό να φουντώνει μέσα της,όμως αποφάσισε να κάνει υπομονή και να μην απαντήσει στα ειρωνικά γέλια και τα υποτιμητικά βλέμματα που είχαν πέσει πάνω της.

"Ερτζέ,πες στο αθώο μπουμπούκι από εδώ,τι την περιμένει"είπε μια άλλη κοκκινομάλλα,ειρωνικά, απευθυνόμενη στην κοπέλα που συζητούσε με την Αγγελική.
Εκείνη ξεφύσυξε με αγανάκτηση,ενώ έριξε ένα οργισμένο βλέμμα στην κοκκινομάλλα που είχε μιλήσει προηγουμένως.
Ύστερα τα μάτια της γύρισαν στην Αγγελική,
κοιτώντας την με οίκτο.

"Δυστυχώς για σένα και για όλες μας δηλαδή, είμαστε εδώ για να εξυπηρετούμε τις σεξουαλικές ορέξεις του Ιμπραήμ αγά.Είναι ο μικρότερος αδερφός του Σουλτάνου Κεμάλ"την πληροφόρησε και η Αγγελική ένιωσε να χάνει την γη κάτω απ'τα πόδια της.

Φοβόταν,έτρεμε αυτή την απάντηση.
Μέσα της ευχόταν να την είχαν φέρει εδώ για πλύστρα,για υπηρέτρια,όχι για κάτι τέτοιο.
Δεν άντεχε ούτε στην ιδέα!
Ήταν αδύνατο να δεχτεί να το κάνει αυτό,κανείς άντρας δεν την είχε ακουμπήσει μέχρι τώρα.
Όχι,δεν θα αφηνε το κορμί της να γίνει αντικείμενο πόθου ενός Τούρκου αγά,προτιμούσε να πεθάνει.
Κοίταξε γύρω της με απόγνωση,δεν μπορούσε να μείνει εδώ μέσα!
Έπρεπε να το σκάσει...έπρεπε να δραπετεύσει,πρίν έρθει αντιμέτωπη με μια τόσο σκληρή μοίρα!