Matapos ang wedding ceremony ay dumeretso ang lahat sa reception area. Unlike our wedding, the party was more private. Wala nang media na naka aligid at mga kilaladong pamilya na lamang ng mga Montefalco at ng aming pamilya ang naririto.
I smiled at everybody as I made my way near Rade. Ni hindi ko nga magawang tawagin siyang asawa ko. It makes me feel uneasy. Besides, this is nothing but pure business. I always remind that to myself.
Saktong nakaupo ako ng marinig ko ang tunog ng kanilang mga baso...this only means one thing.
Oh no.
Napalingon ako kay Rade na ngayon ay nakangiti at mukang tuwang tuwa sa naririnig at nakikita. I was profusely blushing! First kiss ko na nga siya, siya pa rin ang second kiss ko?
Nasaan ang hustisya!
"Kiss?" Pilyong tanong niya at tumawa.
"Kiss!" Malakas na sabat ng mga bisita. Mas lalong lumakas ang tawa ni Rade, habang mas naramdaman ko naman ang pamumula ng aking pisngi.
Goodness, I'm not used to this.
Muli kong binaling ang tingin kay Rade na ngayo'y unti unti nang lumalapit sa akin. Deja vu. This happened already, kanina lang!
Akala ko ay tuluyan na niya akong nanakawan ng halik gaya ng kanina pero imbis na sa labi ay sa pisngi ko lang siya humalik.
Different reactions were evident from the crowd. Yung iba ay tawang tawa, habang ang iba naman ay nanhihinayang.
"Masyado ka naman palang gentleman iho." A middle aged woman said as we greeted the visitors.
Hilaw lamang akong tumawa habang ngumisi naman si Rade.
"Ayaw yata ng masyadong maraming tao! Saka na yata sa kanilang honeymoon." Saad ng lalaking mukhang asawa ng babaeng nakausap namin.
"Ikaw talaga! Tingnan mo, namumula na itong si Irene! Naku, pagpasensyahan niyo na pilyo talaga itong mister ko." Paghingi ng patawad ng babae.
"Naku, ayos lang ho. Mauna na ho kami." Pormal akong nagpaalam bago lisanin ang lugar na yun.
Grabe. Iba talaga kapag akala nilang totoo itong pinasok naming pagaasawa. Na walang halong negosyo ito.
The rest of the party was easy, tamang kasiyahan lamang sa lahat ng katauhan. The ceremony went on hanggang sa dumako na ang puntong kailangan na naming umuwi.
Nagpaalam na ako kina Mama at Papa. I was told na doon na daw ako sasakay sa kotse ni Rade, dahil dederetso na daw kami sa aming bahay.
I wonder kung matagal na nila tong plinano.....
The party was tiring. Lalo na pag naka heels ka, kaya eto ako ngayon pa ika ikang nakasunod kay Rade.
Nakasakay na ako sa loob ng kotse ni Rade. Sa likod na ako sumakay at hindi sa harap. Mukhang naintindihan naman nito na naka suot ako ng gown kaya kailangan ko ng maluwang na spasyo.
Now I have to get rid of my heels.
I tried reaching it, pero everytime I try ay natatabunan lang siya ng gown ko. It was really frustrating, komplikado ang desenyo ng aking sinusuot na heels kaya it takes some time to get rid of it, too.
Ayoko namang humingi ng tulong kay Rade. He's not even my friend so why would I? I'm sure kaya ko to.
I tried it again for the nth time, pero hindi pa rin ito natanggal.
I groaned in frustration.
"Bwiset." Bulong ko.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Rade na kanina pa palang nakatingin sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay. His lips formed a thin line and amusement was evident on his face. I rolled my eyes at him.
"Akin na."
Hindi na ako nakaangal ng hinawakan niya ang aking paa. I tried to get it away from him, pero mas humigpit ang pagkakahawak niya nito. Sinamaan niya ako ng tingin kaya tinarayan ko na lamang siya.
Matapos niyang matanggal ang heels ko ay tumikhim ako. The engine roared as he stared to maneuver the car.
Kalaunan ay puro mga puno na lamang ang aking nakikita sa labas ng bintana. I wonder where the house is located. Bakit parang ang layo layo nito. I can't get the logic.
Hindi pa nagtagal ay naramdaman ko na ang pagbibigat ng aking mga mata. I then, drifted into a deep slumber.
Naalimpungutan ako ng maramdaman kong gumagalaw ang paligid ko. I slowly opened my eyes at mukha agad ni Rade at nakita ko.
"Ah!" Sigaw ko at mukhang nagulat rin si Rade sa biglaan kong paggalaw at pagsigaw dahilan kung bakit nahulog ako sa kanyang mga bisig.
"Shit."
"Aw..." Ang sakit ng pwet ko. Hulugin ka ba naman?
"Ikaw!" I pointed a finger at him.
"What?" Bored niyang tanong.
Suminghap ako. This guy is really getting into my nerves. Bwiset.
"Never mind! Just tell me where my room is so I can now sleep at peace." Padabog kong tanong habang naka taas ang kilay.
"Obviously, we're gonna sleep on the same-"
"What? No way!" Agaran kong pagtanggi.
Nakita ko ang dagliang pagkunot ng noo niya na napalitan naman ng tila amused na tingin.
I frowned. What's wrong with him?
"Can you just tell me where the guest room is? Because as far as I can remember, we're strangers. Let me remind you Mr. Montefalco, this is just pure business. Nothing more, nothing less."
