I drove the bike as fast as I could. Ngayon na wala naman na si Rade ay wala nang magsasaway sa akin. I always love the feeling of being free. Para bang akin na akin ang lugar na to. It feels like I can do almost everything!
It's a good thing malawak ang lupain dito. I decided explore the whole place. Baka naman sakaling mayroong hidden places dito na pwedeng pagtambayan. I just continued driving. Parang may sariling direksyon ang bisekletang sinasakyan ko patungo sa isang lugar na hindi ko naman alam kung saan.
Tumigil ako ng makarinig ng lagaslas ng tubig. Sinundan ko lang ito hanggang sa may makita akong munting falls. The place is surrounded with trees and different kinds of flowers. Mukhang alagang alaga ang lugar na ito. There was even a pathway towards here. Hindi rin naman mataas ang grass. I almost feel like I'm in some kind of paradise.
Inakyat ko ang isang malaking puno at medyo humiga sa isa sa mga sanga nito. I stared at the unique leaves as it was being swayed by the wind.
Preskong presko ang hangin dito. Magandang mag rewind ng mga bag bagay na medyo confusing sa karahiman. Being in here will surely give you peace.
Napaisip tuloy ako. Mukha naman sjyang mabait na tao. Yun nga lang ay halos magdadalawang araw palang kaming magkasama kaya hindi ko pa nawawari kung anong klase ba talaga siyang tao. Baka sakaling hindi tama ang hinala ko. Baka hindi talaga siya mabait. Besides, hindi naman ako dapat mag assume ng kahit na ano dahil nandito lang naman ako sa sitwasyong to dahil sa negosyo. Wala siyang nararamdaman para sa akin at ganun din ako sakanya.
I closed my eyes to stop wondering. Maybe I need to have a cold shower. Oh di kaya'y meron namang falls dito kaya doon nalang ata ako maliligo. It's either I'm jump with my clothes on, or tatanggalin ko ito and just leave me with my underwear.
Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa puno.
"Irene? Irene! Sht nandito lang yung bike niya. Asan ba siya? Alas 5 na ng hapon ah! Damn, where is she? Irene!"
Naalimpungutan ako dahil nakarinig ako ng taong sumisigaw. Ano ba naman. Istorbo.
"Irene? Holy shit! What the fuck are you doing? Bumaba ka nga rito!" I can hear distant voices. Hindi ko ito pinansin. I want to sleep and I felt so comfortable that I switched my position.
"Shit!"
Wala akong maramdaman. Bakit ba ganito? Unti unti kong minulat ang mga mata and saw everything. Para ako pababa ng pababa.
"Ah!" Sigaw ko. Shit ang bobo ko naman! Bakit ba kasi ako nahulog sa punong iyon? Argh!
Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata at tanggap na kung hindi man ako mamamatay ay mababali ang karamihan ng buto ko!
Ngunit hindi naman iyon ang nangyari. Instead, I felt warm and hard arms that catched me from falling.
I slowly opened my eyes and saw Rade's dangerous looking face. He looks so devilishly handsome. Damn, Irene! Get a grip of yourself!
"What do you think are you doing?!"
Napapikit ako ng mariin. Patay.
"Tumatambay lang naman ako nun! Hindi ko naman namalayan na nakatulog na pala ako." Hindi ko nga alam kung bakit pa ako nag e explain sakanya. I can just say thank you to him. He still saved me! I judt don't get why he's fuming with anger right now! It's not like something really happened to me.
"Kahit na! Paano kung may nangyaring masama sayo? Paano kung wala ako nung nahuhulog kana? Who will save you then?"
"Wala namang nangyari kaya let's just forget about what happened!"
"Do you hear yourself?! Forget about what happened?! Are you even serious?!"
Nakakatakot siya. Naramdaman kong uni unti nang ngumunguso ang labi ko. Hindi ko mapigilan. Sht, Irene.
"Paano kung may nangyari sayo?! Anong sasabihin ko sa mga magulang mo?! Huh?!"
I bit my lips. No, Irene. No.
"Were you even- Holy shit! Don't cry! Fuck!" He looked so frustrated. Natatarantang hindi alam kung anong gagawin. Hikbi lang ako ng hikbi. I know that it's my fault! Aware naman ako dun.
Hindi ko siya pinansin at naglakad na papuntang kwarto ko. It already quarter to 6 kaya dapat ay maghanda na ako. I took a quick shower bago inayos ang sarili. I wore a simple flowy dress and wore heels. Matapos magdamit ay kinuha ko na ang isa sa mga paborito kong sling bag at bumaba.
Nakaayos na rin si Rade at mukhang ako nalang talaga ang inaantay. He looks worried. Kitang kita sa mga mata niya. Tumingin nalang ako sa ibang direksyon. I don't know if I can talk to him without crying. Alam ko naman eh, nag g guilty rin ako dahil alam ko namang siya ang sisisihin pag mayroong mangyari sa akin.
"Irene."
Hindi ko siya tingnan.
"Let's go." Malamig kong saad bago naunang pumasok ng sasakyan.
