Hindi ko na inantay kung ano pa ang sasabihin niya, I immediately went upstairs to see where I am about to spend the night. Sana naman ay malaman ko kung saan ang guestroom nang hindi ko makasama si Rade pagtulog.
I twisted the door knob and the lights automatically switched. Isang malawak na kwarto ang nasa aking harapan. All of the furnitures were placed nicely and all the colors were well complimented. The ambience was relaxing and soothing. There is a huge king sized bed at the center of the room.
Sa pagkamangha ay dineretso ko ang lakad patungo sa mga kurtina. Hinawi ko ang mga ito. The view left me speechless. It was overlooking the whole city. Kitang kita ang mga ilaw na tila nagiging bituin sa layo nito. Hills were formed as well as forests, we were on top.
Totoo ngang hindi biro ang yaman ng mga Montefalco, no matter how many 5 star hotels our family holds, walang wala ito kumpara sa negosyo ng mga Montefalco. Ngayon pang unti unti na itong bumabagsak.
I was born with a silver spoon on my mouth. But I never made it as an excuse to take everything for granted. My parents taught me on how to value everything, no matter how big or small it is.
Kaya kahit na masasabi ng ibang nakaaangat kami sa buhay, I still lived normally. Like how every average person lived. I clean my room, wash the dishes, do my laundry, and sometimes cook for myself. Hindi ako sanay na palaging may nakaabang sa akin at naghihintay kung ano ang aking iuutos.
Lumipat ako sa isa pang pintuan at labis na lamang ang pagkamangha ko nang makita ang isang tub sa gitna ng mga umiilaw na rosas. Everything was lovely. Kitang kita ang ang kalangitan, dahil sa salamin nitong bubong. Mukhang alam ko na kung saan ako magpapalipas ng oras mamaya.
Lumabas ako sa silid na iyon at lumipat sa isa. This door is the second one. Pagkaapak ko sa loob ay nakitang isa pala itong regular na paliguan kumpara sa nauna kanina. However, litaw na litaw pa rin ang pagkaengrande nito. The bathroom was well lit. Maraming ilaw ang nakapalibot sa mga salamin. Even better than those from the presidential suites....
Kahit na alam ko ng walk in closet ang susunod na pinto, binuksan ko pa rin ito. Hindi ko naitago ang pagkamangha. This walk in closet was spacious, even bigger than mine sa mansion namin.
Collections for limited editions from branded products lined up. Everything was on its perfect places. It was so organized. Kailanman ay hindi ako naging materialistic. Kahit na hindi branded na gamit ay ayos lang sa akin. Hindi ko lang talaga maiwasang hindi mamangha sa lahat ng ito. However, I'm sure I'm not gonna use all of these though. May mga gamit naman ako.
Kumuha na ako ng bathrobe at isunuot yun sa akin. I took off my gown and hung it on an empty closet. Buti nalang at hindi gaanong mahirap tanggalin yun.
I went outside the walk in closet at pumasok sa loob ng tub na pinapalibutan ng umiilaw na mga rosas. Tinanggal ko ang robe at inilagay ito sa isang sabitan ng mga tuwalya.
I then proceeded and dipped almost half of my naked body on the luke warm tub.
Para akong nasa paraiso. Nakatitig lamang ako sa kalangitan at pinagmamasdan ang mga bituin. I remember when I was a child, my mom used to tell me that when I see a star, it may be a relative of mine or my guardian angel, watching from above. Before, I used to believe on things like this. It wasn't really complicated. Simple lamang ang lahat ng bagay. Not until today.
Mas nilubog ko ang sarili sa tub. For a moment, I let my thoughts win over me and just let it go with the flow.
Hindi ko namalayan ang oras dahil narito lamang ako at nakapikit. Imagining things that would never happen.
Naisip ko kung paano na yung soulmate ko. Yes, I do believe in soulmates. Naniniwala akong may taong nakatakda para sayo. Paano na kaya siya ngayon nakatali na ako sa isang Montefalco?
I kept on thinking about it. What would happen next? Paano kung hindi na nag f fail ang kompanya namin? Asawa ko pa rin ba si Rade? Am I gonna be stuck with him for the rest of my life?
Umiling ako. No, it can't be. I'm still young and inexperienced from alot of things. Dapat ay magawa ko munang mag explore bago matali sa buhay. But here am I now...
Pero, paano kung siya? On second thought, malabong maging Rade ang para sa akin. Soulmates are supposed to have a thing for each other. Ni lukso ng dugo ay wala akong nararamdaman para kay Rade.
Then, I started thinking about the life here in the mansion. Panigurado'y mababagot ako rito. The city is far, and I don't know how to ride a car. Hindi ako interesado doon, meron naman kasi kaming driver, o di kaya si papa.
Siguro lilibutin ko na lamang ang mansyon bukas. Mukhang malaki naman ito kaya makakain ito ng malaking oras. Boredom killer.
Biglang sumagi sa aking isipan kung nasaan si Rade. Paniguradong nasa ibang kwarto na yun...o dito.
My heart skipped a beat when the realization crept in me.
Shit. Engrande ang kwartong to. Imposibleng maging guest room lang ang mga gaya nito.
I was catching my breath.
What if.. what if...
"Penny for your thoughts?"
