Find The Only One

CHAPTER 34

  ALEXIS POV.
Lumipas nga ang araw na yun at wala akong ginawa kundi ang magpakabusy..Kaya ngayon ay nandito na ako sa sala at nakatingin sa pinto kasi nabalita kaninang tanghali na nasa pilipinas na ang buong grupo..isang oras na akong naghihintay dito at sa wakas ay natanaw ko na silang isa isang nagbabaan mula sa van..Nakatungo si Justin habang daredaretso naglakad papalapit sakin
"Wife"bati nya at hinagkan ako sa pisngi tsaka nagdaredaretsong nilampasan ako papunta sa kwarto namin..akmang susundan ko na sya nang pigilan ako ni Ken
"Saglit lang"sabi nya
"Bakit?" Tanong kp
"Ano kasi....hindi pa namin nakikitang umiiyak si Justin"sabi nya kaya nagulat akp
"Nag aalala na kami na baka mapasama sya kasi kinikimkim nya yung lungkot..."sabi naman ni Elmark
"Please ate Alexis...gawin mo ang lahat para mailabas ni Justin ang lungkot nya"sabi naman ni Allen
"Oo gagawin ko yan...."sagot ko
"Pakiusap Alexis wag mong pababayaan si Justin lalo na ngayong kailangan ka nya"sabi muli ni Ken
"Oo sige..."huli kong sabi at naglakad na patungo sa kwarto namin..Nakita ko syang nag aayos nang gamit nya habang nakaupo sa kama nang pumasok ako..Bahagya syang lumingon at ngumiti bago ipinagpatuloy yung pag aayos
"Justin"tawag ko sa kanya
"Mmm.bakit wife?"tanong nya..lumapit ako at niyakap sya aa bewang
"Ayos ka lang?" Tanong ko
"Oo naman bakit ako di magiging ayos diba...ok lang ako"sabi nya at bahagyang tumayo pero mabilis kong nahawakan ang kamay nya kaya natigil sya
"Justin..sabihin mo sakin.. makikinig ako pangako..nandito lang ako sabihin mo sakin ang lahat"sabi ko ay hinigpitan ang paghawak ko sa kamay nya.Nakitita ko syang bumaling ng tingin sa kung saan at yumugyog ang balikat nya.....hinigit ko sya paupo sa tabi ko at niyakap sya
"Sige lang iiyak mo lang yan...nandito lang ako"sabi ko at hinaplos ang likod nya
"Wife bakit sya pa.....ang bata pa nya...ayoko syang mawala sakin..."hagulgol nya kaya mas lalo kong hinigpitan ang yakap ko
"Ginusto yun ng Dyos kasi malay mo may magandang blessing ang dumating sayo ..kasi lahat ng desisyon ng Dyos ay may dahilan....alam mo mas matutuwa ni Lyka kapag nakita ka nyang ayos na kaya ngayon ay iiyak mo na lahat ha...para bukas ay magsisimula uli tayo ng bagong buhay"sabi ko at hinalikan ang buhok nya...Isang oras kaming ganon kasi iyak lang sya ng iyak sa balikat ko....nang mahina na ang paghikbi nya ay hinawakan ko sya sa pisngi at iniharap sakin
"Kapag gusto mo nang kausap ay nandito lang ako ha...wag mong hayaang sakupin ka ng lungkot mo...dadamayan kita ha"sabi ko at mabilis na hinagkan sya
"Matulog ka na tapos mamaya paggising mo ay pwede ka uling umiyak sa balikat ko mmhhh?sabi ko at tumango na sya...inalalayan ko syang humiga sa kama at kinumutan
"Sleep "savi ko at hinagkan sya sa noo....ngumiti sya at pumikit na...tahimik lang akong pinagmamasdan sya habang nakaupo sa tabi nya...gusto ko syang damayan at laking pasasalamat ko nang umiyak na sya kasi alam kong kahit papaano ay nabawasan ang lungkot na nadarama nya
Isang linggo ang lumipas at nagpapasalamat ako dahil bumalik na sya sa dati sa pamamagitan ng pagsama ko sa kanya sa kalungkutan at sa iyakan.
"Wife nakapagluto ka na ba?" Tanong nya at niyakap ako mula sa likod
"Oo nagluto na ako nang tanghalian para satin kasi umalis sila manang at pumunta sa palengke...gutom ka na ba..halika kain na tayo"sabi ko at hinawakan sya sa kamay tsaka kami npumunta sa kusina at kumain...Matapos naming kumain ay hinayaan na naming mga katulong ang mag ayos ng pinagkainan namin..dumaretso kami sa kwarto.
"wife salamat.."sabi nya
"mm para saan?"tanong ko at dumaretso sa kama para magtiklop ng damit
"salamat kasi nandan ka nang kailangan kita..hindi mo ako iniwan nung kailangan ko ng kaiusa ..salamat"sabi nya at niyakap ako
"wala yun asawa kita eh at mahal kita kasi ang tunay na nagmamahal laging kadamay sa oras ng pangangaiangan"sabi ko ay niyakap din sya...ang saya sana laging ganto nalang kami