🍁 HAFIZA 🍁 (Tamamlandı)

🍁 2 🍁 (part 3)

Arkadaşlar bölüm çok uzun olduğu için yine ikiye böldüm. Kusura bakmayın.

İstanbul. Türkiye 

Yağız ve Hazan, Yağız'ın evinde birlikte film izlerken Hazan adamın kollarında, eli adamın avcundayken o an ne kadar mutlu olduğunu düşünüyordu. Yağız'ı tanıdıktan sonra hayatının her günü böyle olmuştu aslında. Her gün hayatında daha önce bu kadar mutlu olmadığını düşünmüştü. Öyleydi zaten. Bir yandan filmin duygusallığıyla diğer yandan aşırı mutlu olmanın verdiği sevinçle gözünden iki damla yaş akınca adam hemen farketmişti.

"Niye ağlıyorsun" dedi Yağız burnunu kadının saçlarını bastırarak.

"Mutluluktan" dedi Hazan burukça gülümseyerek. Eliyle adamın belini sıkıca kavrayan kolunu okşadı.

"Duygusal sevgilim benim" diyerek saçlarına öpücük kondurdu adam kadının.

"Yağız bana şarkı söylesene" dedi Hazan aniden Yağız'ın sesini bir de şarkı söylerken duymak isteğiyle.

"Şarkı mı?" Adamın kaşları hafif yukarı kalkmıştı. "Hazan ama benim sesim çok kötü"

"Nereden biliyorsun?" diyerek yüzünü adama doğru çevirdi Hazan.  "Daha önce hiç söylemedin ki bana şarkı. Lütfen"

Kadın bir yandan küçük çocuk gibi inatlaşıp diğer yandan masumca rica edince Yağız onun bu tatlı haline bakıp gülümsedi.

"Peki o zaman. Ama bunu benden istediğine pişman olabilirsin. Benim sesim seninki kadar güzel değil çünkü" dedi Yağız televizyonu kapatırken. "Hangi şarkıyı söylememi istersin?"

"Benim için farketmez" dedi Hazan omuz silkerek.

Yağız bir kaç saniye düşündü. Aslında Hazan'dan dinlediği şarkılardan bir çoğu aklında kalmıştı. Hangisini söyleyeceğini seçmekte zorlanıyordu. Hayatında ilk kez ve belki de son kez şarkı söyleyecekti. Bu yüzden anlamlı bir şarkı olması gerekiyordu.

Yok yetmiyor bir veda onca zamana
Söz geçmiyor kalbe, onsuz olamıyor.
Yok bitmiyor öyle bir tek sözünle
Aşk yetmiyor gidene her yol bahane.

  Anlamalıydım belki,
  Görmeliydim aşk bitti
  Zorladın mı kalmaya?
  Geç anladım bağışla..

Hazan bir yandan adamın neden böylesine hüzünlü bir şarkı seçtiğini merak edip tedirgin olurken diğer yandan da adamın sessinin güzelliğini gözlerini kapayarak dinliyordu. Bu zamana kadar neden farketmedim diyordu içinden adamın sesinin bu kadar güzel olduğunu.

Ah ben mühürlü kapıların müdavimi
Sessizliğinin dinleyeni
Hiç gelmeyenin bekleyeniydim
Öyle olsun...

Ah sen bir ölüm kalım meselesi
Bir ölüm kalım meselesi
Bir ölüm kalım meselesiydin
Uzak dursun..

Ah sen virane hayallerin sebebi
Çıkmaz yolların gölgesi
Bir ölüm kalım meselesiydin
Uzak dursun..

Şarkının son mısralarında Hazan da adama eşlik etmeye başlayınca adamın dudaklarına belli belirsiz bir gülümseme oturdu.

"Neden bu şarkıyı seçtin" dedi Hazan şarkıyı söylemeyi bitirip bir anda hüzünlenirken.

"Çünkü seni ilk gördüğüm gün ilk bu şarkıyı söylemiştin. Sesini bu şarkıyla duymuştum ilk. O yüzden bu şarkının yeri ayrı bende."

"Peki yarın mekana gelecek misin?" dedi Hazan.

"Tabiki de geleceğim" dedi Yağız. Bu kez adamın sesindeki durgunluk ve gariplik Hazan'ı endişelendirmişti.