"Sonunda geldiniz hanzolar."
Oğuz böğürerek yanımıza geldiğinde yakındaki çocuğa bakmamaya çalışıyordum.Furkan'ı hayatımda sadece bir defa görmüştüm.O da bir öğle arası gelip benden hoşlandığını söylediği zamandı.Ancak çok yanlış bir zamanlamaydı ki yanımda Gökdeniz vardı.Kantinin ortasında birbirlerine girmişlerdi.
"Geldik işte.Bağırıp durma Oğuz."
Emir ona laf yetiştirirken Furkan bana bakıyordu.Ben de daha fazla dayanamayıp ona döndüm.
"Selam."
"Selam Aybars."
Pekala konuşma bu kadardı.Çünkü ne söyleyeceğimi kesinlikle bilmiyordum.Neyse ki Oğuz olaya el koymuştu.
"Furkan'la siz gelmeden konuştuk ki çıkışta birlikte bir yerlere gidelim."
"Olur.Bana farketmez.Emir sen?"
Emir hala Furkan'ı süzmekle uğraşıyordu.Bakışlarını çocuğun üstünden çekmeden bana cevap verdi.
"Tamam.Çıkışta görüşürüz.Aybars yürü gidelim."
Kolumdan çekip beni de peşinden sürüklemeye başladığında Oğuz arkamızdan bağırıyordu.
"Emir ayısı beni niye beklemiyorsun?"
Okul çıkışına kadar hiçbir olay olmamıştı.Gökdeniz okula gelmiş ama beyefendi her teneffüs başka kızla dışarı çıkmıştı.Bana tek bir sefer bile dönüp bakmamıştı.
O teneffüse çıktığı zaman geçen gün bende kalan ceketini alıp sırasının üstüne bırakmıştım.O zaman bile bana dönmemiş ceketini dolabına koymuştu.
Çıkış zili çaldığında herkes ayağa kalkıp sınıftan çıkmaya başladı.Ben de kitaplarımı çantama yerleştiriyordum ki birinin bana seslendiğini duydum.
"Aybars."
Sınıf kapısına baktığımda Furkan kapıya yaslanmış gülümseyerek bana bakıyordu.Çantamı sırtıma alıp yanına ilerledim.
Yanına vardığımda biri omzuma çarptı ve hiç durmadan yürümeye devam etti.
"Gökdeniz önüne baksana lan."
Emir'in ona seslenmesini bir yerlerine bile takmayarak yürüyüp gittiğinde hala arkasından bakıyordum.
"Ee nereye gidiyoruz?"dedi Emir.
"Geçen gün gittiğimiz kafeye gidelim."
Herkes Oğuz'u onayladığında okuldan çıktık.Oğuz Emir'i kolundan çekip önden yürütmeye başladığında bizim yalnız kalmamız için yaptığını keşke sadece ben biliyor olsaydım.
Furkan da konuşacak konu bulamamış olacak ki kafeye girip bir masaya oturana kadar sessiz kalmıştık.
"Ee Furkan anlatsana nasıl gidiyor üniversite sınavı hazırlığı?"
Yanımda Emir oturuyordu.Karşımızda da Furkan ile Oğuz oturuyordu.Oğuz Furkan'ı bilerek karşıma oturtmuştu.
"İyi.Gerçi biliyorsunuzdur.Futbol takımında oynadığım için besyoya hazırlanıyorum ben."
Bilmiyordum.Gerçi ben bu çocuğu takımda da hiç görmemiştim.
"Bilmez olur muyuz?Şeyi de biliyoruz.Gökdeniz gittikten sonra yerine kaptan olarak seçildiğini de."
Emir'in bu çocukla bir derdi olduğu kesindi.Çünkü durup dururken çocuğa laf atıyor ve dik dik bakıyordu.
Furkan da aynı şekilde ona bakmaya başladığında karşılıklı bir şey olduğunu anlamıştım.
"Aa Emir şimdi aklıma geldi.Kalk hadi.Seninle bir yere gitmemiz lazım"
Oğuz Emir'i kaldırıp yürütmeye başladığında arkalarından gülmeye başladım.Oğuz tek başına bir kız whatsapp grubunun işini yapıyordu.Aklı sıra çöpçatanlık oynuyordu.
"Çok güzel gülüyorsun."
Bir anda gelen sesle ona döndüm.Ne demişti o?Niye bu kadar açık sözlüydü bu çocuk.
"Şey ben teşekkür ederim."
Bakışlarımı ondan kaçırıp önümdeki menüyle ilgilenmeye başladım.
"Ama artık eskisi kadar sık gülümsemiyorsun.Hepsi o çocuk yüzünden değil mi?"
Siktir.
Gökdeniz ile benim önceden sevgili olduğumuzu biliyor muydu?Yine de çaktırmamaya çalışıyordum.
"Hangi çocuk?"
Yüzüme bakıp gülümsediğinde bildiğini farkettim.
"Gökdeniz.Nereden biliyorum diye sorarsan ben o günkü yumruğu senin sevgilinden yediğimi biliyordum.Çünkü bilhassa kendi gelip sevgilimden uzak dur dedi."
İşte bunu bilmiyordum.Gökdeniz o gün gelip Aybars eşcinsel değil diye onu uyardım sadece demişti.Benden habersiz asla birine sevgili olduğumuzu söylemezdi.Bu çocuğun ne özelliği vardı ki?
"Ben bilmiyordum."
"Bilmediğini biliyordum.Üzülmeni istemediğim için yanına yaklaşmadım.Gerçi o şerefsiz yüzünden şu an daha çok üzüldün."
Bu çocuk benden galiba gerçekten hoşlanıyordu?
"Furkan kusura bakma ama ben seni okulda sadece bir kere gördüm.Sen beni ne zaman gördün de hoşlandın ki?"
"Hoşlandım değil.Hala senden hoşlanıyorum Aybars."
Gökdeniz benim için her anlamda ilkti.İlk hoşlandığım erkek,ilk aşık olduğum insan.Şimdi karşımdaki çocuğun bana bunları söylemesi sadece garip geliyordu.
"Biliyorum.Hala onu seviyorsun.Ama bana bir şans ver Aybars.Seni ilk defa ne zaman gördüm biliyor musun?Okula ilk geldiğin zaman.O günde saçların böyle uzundu.Hatta daha uzundu.Sana baktığımda o kalabalığın içinde sadece seni görüyordum.Aylarca seni uzaktan izledim.Gelip yanına konuşmaya çekindim."
Yutkunup biraz beklediğinde beni incelemeye devam etti.
"Sonra ise bir okul çıkışı Gökdeniz'le seni gördüm.İkiniz yalnız yürüyordunuz.Sonra seni kendisine çekip sarıldı.O gün anladım.Bilmiyorum.İşte arkadaşça bir sarılma olmadığını farkettim.O gün çok sinirlenmiştim.Ertesi gün gelip sana itiraf ettim.Gerisini biliyorsun zaten."
Nihayet konuşmasını bitirdiğinde garson siparişlerimizi getirmişti.Ne diyeceğimi bilmiyordum.Onu tanımıyordum ama duygularında samimiymiş gibi davranıyordu.
İçeceğimi elime alıp sağ tarafımdaki cama dönüp dışarıyı izlemeye başladım.Furkan'a ne cevap vereceğimi bilmiyordum.Gerçi bir cevap da vermek istemiyordum ya.
Sonra gözlerim onun mavi gözleriyle buluştu.Kafenin önündeki arabasına yaslanmış içeriye hatta doğrudan bana bakıyordu.Bakışlarında hiçbir duygu yoktu.Eski Deniz olsa tek bir bakışından bile ne istediğini anlardım.Deniz benden mavilerini bile almıştı.Ben ise hala bir umut onu bekliyordum.
Daha fazla burada kalmak istemediğim için Furkan'a döndüm.
"Tamam.Sana bir şans veriyorum."
Umarım pişman olmazdım.
