Nefes alıyorsan Hâlâ

GEÇMİŞTEKİ YARA

 yıllar öncesi     Defne o an Ayazla yaşadıklarını düşündü.Ayaz Defneyi seviyordu,hatta bir gün tüm cesaretini toplayıp, Defneye ondan hoşlandığını söylemişti.Maalesef Defne duygularına karşılık veremeyip,teklifini reddetmişti.Ama Ayaz vazgeçmemişti.Bu böyle üç dört kere devam etti,ve artık Ayaz ,Defneyle ilgilenmeyi bırakmıştı.Ne de olsa ergenlik dönemleri duygular karma karışık. Hem Defne başka birinden hoşlanıyordu.Defne bir sabah erkenden kalkıp hazırlandı.En güzel elbiselerini giydi,saçlarını yaptı.Çünkü Hoşlandığı çocuk taşındığı için görüşemiyorlardı uzun süredir,ama bugün aile dostlarının kızı evleniyordu.Ve hoşlandığı çocuk Muratta gelecekti. Muratta komşuları oluyordu.Defne çok heyecanlıydı. Murat'ı bekliyordu.Fakat Murat gelmemişti,üzgün bir şekilde düğünden çıkarken birden bir adam Defneye yaklaşıp onu rahatsız etmeye başlamıştı.O arada Ayaz gelip,bir sorun mu var demişti.Tabi diğer adam durur mu sana ne ya kardeşim işine bak sen demişti.Ayazda adama bir yumruk atıp Defneyi oradan uzaklaştırdı.İşte ne olduysa o arada oldu.Defne aşık olmuştu o an. Murat'a karşı hissettiği şeyin aşk değil de sadece bir beğeni olduğunu anladı.Ayazın gözlerine hiç bakmadığı gibi içten bakıyor ve ona teşekkür ediyordu.Hayat işte her an ne olacağı belli olmuyor."HOŞLANDIĞIM ÇOCUĞU GÖRÜRÜM ÜMİDİYLE GİTTİĞİ O DÜĞÜN ONUN BAŞKA BİR SEVDAYA DÜŞMESİNE SEBEP OLDU".İşte  kader yine ağlarını ördü.O geceden itibaren başladı aşkları.Ama sonu kötü bitmişti.

 Tam o sırada Ayazın sesiyle irkildi,Defne. Ayazın yüzünde de şaşkınlık ifadesi vardı.

Ayaz_ Defne ,merhaba sen sende mi bu üniversitedesin?

Defne_ Evet Ayaz.

Ayaz_ Nasılsın iyi misin?

O arada Defne kendini zar zor toplayıp, dik durmaya çalıştı.

Defne_Çok iyiyim.Senden sonra yıkılmadım.

Ayaz_"Belli çok iyi görünüyorsun"dedikten sonra gözlerinden bir özlem belirtisi oluştu.Defne de kaşlarını çatıp,uzun uzun baktıktan sonra oradan ayrıldı.Defne içinden onu gördüğünde hissettiği heyecanı,kalbinin yerinden çıkacakmış gibi çarpmasının sebebi olan o adamı hala sevdiğine inanmak istemiyordu.Defnenin Bu sorularla kafası iyice karışmışken kendisini bir anda kafeteryada buldu.Kızlar, Defne'yle  Ayazı konuşurken tek bırakıp içeri girmişlerdi.O arada Defne kara kara düşünürken bir an da omuzunda sıcak bir el hissetti.Kafası kaldırıp baktığında ise kızları gördü.Kızlar sandalyelerini çekip oturdular.

Yasmin_ Yanındaki çocuk Ayaz mıydı?

Damla_ Evet  değişmiş biraz ama tanıdım sonra, bizde sizi konuşurken gördüğümüz için rahatsız etmeyelim diye yanınıza gelmedik.

Defne_ Evet Damla doğru söylüyor yanımdaki çocuk Ayazdı.Yani çocukluk aşkım...Hiç olmaz dediğim bir şey oldu,yıllar sonra tekrardan karşıma çıktı.Zaten tüm olmazlarımın sebebi oydu.Hani lise yıllarımızda size birinden bahsetmiştim.

Rüya_Evet hatırladım.Kızlarda onayladılar.Defne de kaldığı yerden anlatmaya devam etti.

Defne_İşte bugün karşıma geçip,hiçbir şey olmamış gibi "nasılsın" diyor.Anlamıyorum bu kadar sonra karşıma çıkıp,benimle konuşma Cüretini  nereden buluyor?Rüya birden söze atıldı.

Rüya_ Şimdi sana bir şey soracağım,ama dürüst ol.

Defne_Peki sor 

Rüya_Ayazı ilk gördüğünde ne hissettin ?

Defne_ Onu gördüğüm o ilk an sanki zaman durdu.Ona olan kinim,nefretimin yerini sevgiye bıraktı.Gözlerine bakınca sonsuz bir boşlukta hapsoldum.Sanki tüm o kötü şeyleri yaşayan ben değildim.İşte onun bendeki etkisi bu.