Αυτή η μια βδομάδα που έπρεπε να είμαι σπίτι πέρασε πολύ βαρετά . Ήμουν συνεχώς στο κρεβάτι , με την μητέρα μου πάνω από το κεφάλι . Το καλό ήταν που ερχόταν και ο Yoongi και περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί .Σήμερα θα πάω σχολείο μετά από τόσο καιρό . Δεν νομίζω να ξέρεις κάνεις το τι είχα , δεν ασχολειτε κανείς μαζί μου .
Βγήκα από το σπίτι και πήγα προς τον , πολυαγαπημένο μου Jungwoo ..
Jw: Καλημέρα σας κ.Kim πως είστε ;
Τ: Καλύτερα . Πάμε ..
Κάθισα στο αυτοκίνητο και εβαλα τα ακούστηκα. Σε όλη την διαδρομή σκεφτόμουν διαφορά .
Μετά από λίγα λεπτά επιτέλους εφτασα στο σχολείο . Πήγα στην τάξη , μισούσα το γεγονός ότι θα είμαι στην ίδια τάξη μαζί του και ότι θα πρέπει να βλέπω τα μούτρα του αλλά και των φίλων του .
Στην τάξη μπήκε ο Yoongi και από πίσω ήρθαν αυτοί . Πάντα αργούν σήμερα τι έπαθαν .
Στο σπίτι δεν μιλούσαμε καθόλου . Ούτε τα τυπικά , αλλά τι να του πω . Ουτος η αλλος τον είδα μόνο δυο φορες , συνεχως έλειπε . Νιώθω τόσο γελοίος και εύκολος όταν τον βλέπω , έπεσα στην παγίδα του . Αυτός κατάφερε ότι ήθελε να κάνει .Γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο κακοί ;
Δεν κάθισε πίσω μου . Κάθισε πολύ πιο μακριά από εμένα . Ναι σωστά ..
Μπήκε μέσα η καθηγήτρια .
Καθ: Γεια σας παιδιά . Γεια σου Kim .
Ωχχχ σίγουρα θα ρωτήσει τον λόγο για τον οποίο δεν ερχόμουν.
Καθ: Πως πέρασες 2 βδομαδες μακριά μας ; Σου λειψαμε τουλάχιστον ;
Μχχχ μου την δίνει αυτή η γυναίκα .
Καθ: Γιατί δεν ερχόσουν παιδι μου ;
Τ: Εμμ λόγω πρόβλημα υγείας .
Είπα και κοίταξα στιγμιαία τον Jungkook , ο οποίος κοιτούσε είδη προς τα εδώ .
Καθ: Μάλιστα . Έχεις χάσει πολλά μαθήματα και θα σε παρακαλούσα να πάρεις τις σημειώσεις από κάποιον .
Υ: Θα του τις δώσω εγώ κυρία .
Πετάχτηκε ο Yoongi .
Η καθηγήτρια δεν ειπε τίποτα άλλο και άρχισε κανονικά το μάθημα .
[...]
Καθόμασταν στο κυλικείο εγώ και ο Yoongi . Ήταν γεμάτο , όπως και κάθε άλλη φορά . Ο Jungkook και οι άλλοι κάθονταν λίγο πιο πέρα . Μπορούσα να τους δω . Το βλέμμα του Jungkook ήταν συνεχώς προς τα εδώ , κάτι που με εκνεύριζε πολύ .
Αυτό το "αθώο" του βλέμμα μου την δίνει απίστευτα .
Jungkook's Pov
Κοιτάω αυτόν . Κοιτάω το πρόσωπο του . Είναι τόσο ομορφος , δεν αξίζει κανενα κακό . Με μισεί , με μισεί καο αυτό το σιχαίνομαι .
Ο τρόπος που μιλάει , που τρώει , που κινείτε είναι τόσο μαγευτικός . Τον αγαπώ και πλέον είμαι σίγουρος για αυτό .
Πως θα καταφέρω να του εξηγήσω , με κοιτάει με τόσο μίσος και αηδία.
Hsk: Ευυυ , είσαι καλά ;
Με σκουνταει ο Hoseok .
Jk: Εεε ; Ναι ναι ..
Στο τραπέζι καθόμασταν πολλά άτομα , παρά πολλά άτομα . Άλλοι μιλούσαν για άκυρα θέματα , άλλοι σαλαριζαν και άλλο ήταν τα κινητά . Εγώ πάλι σκεφτόμουν και ήμουν αφηρημένος .
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η ανησυχεί φωνή του Jimin .
Jm: Όχι ...
Είπε και κατάλαβα πως κάτι κακό συμβαίνει .
Hsk: Επέστρεψαν .
Ειπε o Hoseok με μια ανήσυχη φωνή . Γύρισα το κεφάλι μου και είδα κάτι που δεν περίμενα να δω με τίποτα .
Επέστρεψαν , επέστρεψαν για να μας κάνουν κακό .
————————————————————————
sorry o dialogos den einai maurismenos, kati egine, genika to wattpad den einai kai polu kala . grafw parts kai mou ta sbhnei, fantazeste ta neyra mou etsi ?
soooooooooo🍓hope you like it🧁
vote and comment☁️
TON AGAPW TELOSSSS
YOU ARE READING
sᴛᴇᴘ ʙʀᴏᴛʜᴇʀ x ᴠᴋᴏᴏᴋ
Fanfiction🏷 Jk: Γιατί το έκανες εκείνο τότε ; Ειπε και με κράτησε δυνατά από το χέρι Τ: Δεν ξέρω για πιο πράγμα μιλάς .. Είπα και τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους Jk: Έλα τώρα , αρκετό καιρό έκανες τον ανήξερο .. Τ: Σου είπα δεν ξέρω...