Επέστρεψα πάλι πίσω στο νοσοκομείο , δεν ήθελα να αφήνω λεπτό μόνο του τον Jungkook.Τον βρήκα να κάθεται σε μια από τις καρέκλες και εγώ πήγα δίπλα του .
Jk: Που ήσουν ;
Νε ρώτησε χωρίς να με κοιτάξει .
Τ: Πουθενά ...
Jk: Taehyung πες μου .
Τ: Σου είπα πουθενά .
Jk: Πηγές να βρεις τον Suho έτσι ;
Τ: Όχι ...
Jk: Γιατί μου λες ψέματα ; Δεν είπαμε ότι θα τα λέμε όλα ;
Τ: Δεν σου είπα τίποτα για αυτό το θέμα για να αποφύγω αυτό που γίνεται μόλις τώρα ... και ήθελα να του μιλήσω , αν το ήξερες αυτό δεν θα με άφηνες να πάω .
Σηκώθηκε από την θέση του και με κοίταξε στα μάτια , ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε , λες και κάποιος θα με επερνε μακριά του , λες και δεν θα με ξανά έβλεπε ποτέ .
Jk: Τι θα γινόταν άμα σου εκανα κάτι ;
Τ: Δεν μου έκανε τίποτα όμως ...
Αν μαγαπαει όπως λέει δεν θα μου έκανε τίποτα και έτσι έγινε .
Τ: Έλα Jungkook ας μην μαλώνουμε , θυμάσαι τι είπαμε ;
Jk: Εγώ πως να κρατήσω τις υποσχέσεις μου άμα δεν τις κρατάς εσυ ;
Τ: Καλά , ξέρω , εκανα λάθος , συγνώμη .
Με πήρε από την μέση , με έφερε πιο κοντά του και με φίλησε ...
Jimin's Pov
Ήταν η μοναδική μου ευκαιρία να τα βρω με τον Yoongi . Να είμαστε μαζί , ευτυχισμένοι . Να του ζητήσω συγνώμη και να του πω το ποσό πολύ τον αγαπάω . Έχασα όμως , τον έχασα για πάντα , έχασα κάθε ευκαιρία να είμαι κοντά του . Καλά να πάθω όμως , το άξιζα .
Ήταν δίπλα μου . Δεν έχει φύγει λεπτό από κοντά μου . Δεν έχει κοιμηθεί , δεν έχει φάει . Γιατί μένει ακόμα δίπλα μου ; Εγώ είμαι ένα τέρας , ειδικά τώρα , που δεν θα μπορώ να κανω τίποτα μόνος μου ... Κλαίει συνεχώς , ταλαιπωρεί τον εαυτό του .
Jm: Μην κλαις ...
Υ: Jimin μου .
Γύρισε και μου έπιασε το χέρι .
Υ: Ε-είσαι καλά ;
YOU ARE READING
sᴛᴇᴘ ʙʀᴏᴛʜᴇʀ x ᴠᴋᴏᴏᴋ
Fanfiction🏷 Jk: Γιατί το έκανες εκείνο τότε ; Ειπε και με κράτησε δυνατά από το χέρι Τ: Δεν ξέρω για πιο πράγμα μιλάς .. Είπα και τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους Jk: Έλα τώρα , αρκετό καιρό έκανες τον ανήξερο .. Τ: Σου είπα δεν ξέρω...