Taehyung's PovΉταν ένα συνηθισμένο απόγευμα της Τετάρτης . Καθόμουν μπροστά από το παράθυρο και διάβαζα ένα βιβλίο . Είναι το καλύτερο που μπορείς να κανείς , ενώ έξω βρέχει .
Ξαφνικά ακούω την πόρτα να ανοίγει . Είχα την ελπίδα να είναι η μητέρα μου αλλά δυστυχώς είδα ένα προσωπο που δεν περίμενα να δω , αλλά ταυτόχρονα ήθελα και πολύ .
Jk: Μπορώ να σου μιλήσω ;
Η φωνή του ήταν ήρεμη , χωρίς θυμό και νεύρα .
Τ: Όχι ...
Του είπα απότομα
Jk: Θέλω μια φορά να μιλήσουμε χωρίς φωνές και τσακωμούς , μπορούμε ;
Τ: Όχι ...
Του είπα το ίδιο απότομα και ψυχρά .
Jk: Taehyung σε παρακαλώ , άκουσε με ..
Τ: Τι έχουμε να πούμε Jungkook ;
Jk: Πολλά ..
Δεν είχα άλλη επιλογή , έπρεπε να τον ακούσω .. ήθελα να τον ακούω , αλλά είμαι πολύ εγωιστής για να παραδεχτώ κάτι τέτοιο μπροστά του .
Μου λείπει , μου λείπει φριχτά . Θέλω απλά να ερθει κοντά μου και νε με αγκαλιάσει , αν όντως νιωθει κάτι για εμένα .
Τ: Καλά λοιπόν , πες , ακούω ..
Έπρεπε να αφήσω τα πείσματα και τα παιδιαρίσματα .
Jk: Εκείνη την μέρα , ο-οταν ήρθες και ει-ειδες ...
Μιλούσε με ζόρι , η φωνή του έτρεμε ..
Πήρα μια βαθιά ανάσα και αποφαφισε να το αρχίσει από την αρχή .Jk: Εκείνη την μέρα που ειδες ότι ειδες ... θέλω να σου πω πως δεν έγινε τίποτα με εκείνη την γυναίκα , πραγματικά τίποτα . Δεν θυμάμαι και πολλά, αλλά το σίγουρο είναι πως δεν εκανα τίποτα μαζί της .. δ-δεν ξέρω πως βρέθηκα σε εκείνο το φριχτό μέρος , πίστεψε με Taehyung . Η καρδιά μου ανήκει μόνο σε εσένα ..
Χαχ καλό αστείο .
Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι άρχισε να κλαίει .
Πρώτη φορά βλέπω τον Jungkook έτσι μπροστά μου .
Αλλά είναι καλός ηθοποιός . Αν ήταν αθώος όπως λέει δεν θα τα έκανε όλα αυτά . Θα μου είχε μιλήσει από την αρχή , δεν θα έβγαζε τέτοια συμπεράσματα για εμένα και τον Suho , θα με εμπιστευόταν . Αν όντως ένιωθε κάτι για εμένα δεν θα με άφηνε να φύγω τόσο εύκολα από κοντά του .
Αλλά είναι ένας ψεύτης , ένας υποκριτής .Παλεύω κάθε μέρα με τον εαυτό μου , για να νικήσω την αγάπη μου για αυτόν , αλλά δεν τα καταφέρνω .. και αυτός ...
Jk: Taehyung-
Δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους και στα δικά μου μάτια . Είναι μάταιο να το παίξω δυνατός μπροστά του , πλέον ξέρει τα αδύναμα μου σημεία .
Τ: Περίμενες να σε πιστέψω ; Περίμενες να τα ξεχάσω όλα και να κάνω σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα ; Να ξεχάσω εκείνα τα γλυκά λόγια που μου έλεγες ; Τις αγκαλιές σου , τα φιλία σου ; Περιμένεις να ξεχάσω ότι τους εβαλες να με σπάσουν στο ξύλο ; Να ξεχάσω εκείνες τις φριχτές μέρες στο νοσοκομείο ; Όχι Jungkook όχι , δεν μπορώ να τα ξεχάσω όλα αυτά ..
Με πλησίασε αλλά εγώ απομακρύνθηκα .
Τ: Ναι , ναι .. τώρα μπορεί να γελάσεις και να κοροϊδέψεις τον βλάκα και αδύναμο Taehyung που τώρα κλαίει μπροστά σου , αλλά δεν με νοιάζει .. Βαρεθηκα , βαρεθηκα να υποκρίνομαι ότι είμαι χαρούμενος ...
Jk: Taehyung , ότι έκανα και έλεγα τα εννοούσα ήταν όλα αλήθεια .. πίστεψε με ..
Τ: Jungkook φύγε ...
Γύρισα την πλατύ μου και σκούπισα τα δάκρυα μου .. Με πονάει , με πονάει να είναι τόσο κοντά μου αλλά και ταυτόχρονα τόσο μακρυά μου ...
Το τελευταίο πράγμα που άκουσα ήταν ο ήχος της πόρτας που έκλεινε ...
————————————————————————
hiii guys , sorry pou anevazw pali arga alla kserete, upoxrewseis🤧💜💜
hope you like it 💓
vote and comment 🥰
YOU ARE READING
sᴛᴇᴘ ʙʀᴏᴛʜᴇʀ x ᴠᴋᴏᴏᴋ
Fanfiction🏷 Jk: Γιατί το έκανες εκείνο τότε ; Ειπε και με κράτησε δυνατά από το χέρι Τ: Δεν ξέρω για πιο πράγμα μιλάς .. Είπα και τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους Jk: Έλα τώρα , αρκετό καιρό έκανες τον ανήξερο .. Τ: Σου είπα δεν ξέρω...