Penchant
Ep _ 19
"မင္းေျပာတာ ျမင္ေနရရင္ကို လံုေလာက္ၿပီလို႔လား ? တကယ္ႀကီး ? "
"အင္း မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့လို႔ လြမ္းေနရမွာထက္ စာရင္ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့သူ အနားမွာ ဘယ္လို အေနအထားနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ရွိေနၿပီး အၿမဲတမ္း ထိုင္ၾကည့္ေနမွာ "
"အင္းေနာ္ အဲ့လိုဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ရေနမွာပဲ "
"အဲ့တာ ေျပာတာ ကြ်န္ေတာ့္ အသိ ကေလးမေလးဆိုေလ သူ ခ်စ္ေနရတဲ့သူကို ခင္မင္ရင္းႏွီး ခြင့္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး .... ခုက် ဟိုက ဘြဲ႕ရၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၿပီ လံုးဝ မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့တာ ... သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ေတာင္ မရင္းႏွီးေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေတြ႕လို႔မရေတာ့ဘူး ဟိုက ေက်ာင္းလည္း လံုးဝ ေျခဦးေတာင္ မလွည့္ "
"ကေလးမက ဘြဲ႕မရေသးဘူးလား "
"အင္း သူက တစ္ႏွစ္ငယ္တယ္ေလ ဘြဲ႕ရၿပီးလည္း ဟိုတစ္ေယာက္ လုပ္တဲ့ အလုပ္ လိုက္လုပ္ဖို႔ကလည္း လံုးဝ မလြယ္ေတာ့ ... "
"ဒါဆို သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ ရင္းႏွီးခြင့္ရတဲ့ ကိုယ္က အရမ္း ကံေကာင္းခဲ့တာေပါ့ "
"ဒါေပါ့ အယ္ရာရဲ႕ "
"စကားမ်ားလို႔ၿပီးရင္ အိပ္ေတာ့ "
ေထာပတ္သီးက မ်က္ႏွာမဲ့သြားၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းသြားသည္ ။ ခဏေနေတာ့ ေခါင္းအံုး တစ္လံုး ပိုက္ၿပီး ျပန္ဝင္လာသည္ ။
"ဒီညေတာ့ အယ္ရာနဲ႔ တူတူ အိပ္ပါရေစ fan boy ေလးကို fan service ေပးသင့္တယ္ေလ "
"သေဘာ "
"ဟီး "
ေခါင္းအံုးေတြ ကုတင္ေပၚ ပစ္ခ်ၿပီး စာအုပ္စင္ကို သြားစပ္စုေနသည္ ။
"မင္း ဒီေန႔ အိပ္ဦးမွာလား မႈိင္းရာ "
"ကိုရွင္း အဲ့တစ္ေယာက္ကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တာပဲလား "
"အင္း ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္ မႈိင္း ...
ခ်စ္ခဲ့သလို နာက်င္ခဲ့ရတယ္ ...
ခုလည္း သူတစ္ေယာက္တည္းကို ကိုယ္က ႏွလံုးသားထဲမွာ ျမႇဳပ္ႏွံထားတာ ...ၿပီးေတာ့ ထာဝရ ျမႇဳပ္ႏွံသြားမွာ ... ဒီေတာ့ ကိုယ့္မွာ ဒုတိယ အခ်စ္ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး မႈိင္း ! "
