Blackmailing!?

27 1 0
                                    

Sorry for not updating for a month, I've been too busy~


Daphne's POV

6am in the morning, I cooked breakfast and do the daily routines. Since today is Saturday, I have no plans for today. Saktong-sakto talaga na makikipag-meet ako sa admin nung page. Pero paano kaya ako makakalusot at makakaalis nang hindi mapapansin ni Khalil? Ayoko pa naman syang magtaka at magtanong. Paano kaya ako tatakas?

"Good morning." 

"Ay palaka! K-Khalil, gising ka na pala. Nagluto na ako ng breakfast. Good morning." Mautal-utal na bati ko. Grabe yung gulat ko dun ah, hindi ko napansin na nasa likod ko na pala sya.

Hindi na nya ako pinansin at dumiretso na sya sa kusina. Pinagpatuloy ko naman ang pagpupunas ng glasswindow sa may garden. Pasimple ko syang sinisilip pero patuloy lang sya sa pagkain habang nanunuod ng TV.

Hapon pa naman ako makikipagkita eh, kailangan ko na agad makaisip ng paraan para makaalis. 

Habang naglilinis ako, pinapakiramdaman ko ang susunod na gagawin ni Khalil, but this is the first time na kasama ko sya alone dito sa bahay since nung umalis si Tita.

Teka, why I'm smiling? 

Binura ko sa isip ko kaagad yung mga weird imaginations ko na naman tungkol sa kanya. Hindi pwedeng palaging ganito. Kailangan turuan ko ang sarili ko na wag ng mahulog sa kanya. Besides, he's my brother now right?

Sighed.

"Can you do the laundry Daphne?" He suddenly asked me. Lumingon ako sa kanya pero sya ay nakupo na sa salas ngayon at nagbabasa ng newspaper. He's facing the exact opposite kaya di ko nakikita ang mukha nya. Likuran lang.

"Ah, oo naman. Konti lang naman yung labahan eh." Sagot ko.

Pag tuwing sabado at linggo kasi, day-off ng mga katulong kaya kapag ganitong mga araw na wala din kaming mga pasok, kami na ang gumagawa ng house chores.

"Mom will come home next week, I don't know exactly the date." He said.

"Ah edi good news." Sagot ko naman without looking at him.

This is so awkward. Wala akong maisip na isasagot. Saka mas sanay kasi ako na hindi kami naguusap at parang hangin lang ako sa kanya. But now? He seems a little bit different.

"I need to go to school later at 1pm, may aasikasuhin lang ako for the upcoming Student Council Anniversary. Meron ka bang lakad today?" He asked again.

Wow. That was the first time he informed me and asked me. I look at him and he's looking at me too while his chin is leaning on his bended arm. Umiwas agad ako ng tingin, I don't want to gaze at him, cause everytime I look at his face I always feel so mesmerized.

"No, I don't have any plans for today. I'll just stay here." Sagot ko.

Naramdaman kong tumayo sya at umalis. Nilingon ko naman sya, pero di nya ako nilingon at lumabas lang sya sa may car parking.

"Gonna wash the car." He said before closing the main door.

Gulat akong nakatingin lang sa pinto.

Ako lang ba or he's being approachable this day? Himala, nage-exist na ako bigla?

I let it be and continued my thing.


Khalil's POV

This is hard, I'm not really good and used to ask other people's stuff. and why the hell I need to confirm something about it? Is it because I don't trust it?

Loving Ms. Zero [ON-GOING 2019]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon