ALBATROS

Bölüm 36

"Annecim saçmaladın iyice."

"Anne ben telefonum nerde!?!"

Telefonumu aldım elime ve Canı bir daha aradım. Uzunca çaldı. Sonra telefonu açtı.

"Can ner-"

"Sanem ben Emre."

"Emre noluyor?"

"Bir şey yok sakin ol. Geliyoruz zaten biz."

"Neden telefonu Can açmıyor?"

"Araba kullanıyor abim. Hadi Sanem kapat geliyoruz biz yok birşey." Dedi ve kapattı.

"Ne dedi Emre?"

"Geliyolarmış. Sakindi ama kesin birşey oldu. Yoksa böyle şey olmaları garip."

Leyla yanıma geldi ve elimi tuttu.

"Sanemim sakin ol artık. Kuruntu yapmışsın kendine. "

"Hayır o kuruntu değildi. "

"Hadi gel biz seninle yukarı çıkalım uzanalım azcık."

Aziz beyin telefonu ile durdum.

"Kusura bakmayın çocuklar."

Dedi ve kalktı. Acaba Can mıydı?

"Saneem!"

Leyla bana seslenince ona dönüp cevap verdim.

"Ben Canı görmeden gitmem."

"Ablam ben haber vericem sana kurban olduğum hadi ya."

"Hayır ablaa! Can gelene kadar burdayım. "

"Tamam o zaman burda uzanıcaksın. Haline bak perişan ettin kendini ya!"

"Tamam burası olur. Ayhan nerde?"

"Ayhan iş gezisinde kızım."

"Bana hiç haber vermeden mi gitti?"

"Acilmiş ama seni çok sevdiğini söylüyor."

"Peki."

Dediklerini yapıp yattım. Kapıya odaklanmıştım. Ev çok sessizdi. Aziz beyde sessizce geldi ve oturdu. Dakika başı saate bakıyordum.  Ne vakit geçiyordu ne de Can geliyordu.

Bir kaç saat sonra kapı tıkırtısıyla doğruldum. İçeri Emre girdi.

"Merhaba family."

"Hoşgeldiniz oğlum Can nerde?"

"Arabayı park ediyor."

Yanıma geldi.

"İyi misin Sanem?"

Emre biraz benden büyüktü. Abi diyebilirdim. Zaten oda bana Abi gibi davranıyordu.

"İyi diyelim."

"Abim gelcek şimdi merak etme."

Bizimkilere baktı.

"Hadi bizde kalkalım geç oldu."

"Bak üzüldüğüne değdimi yok birşeyciği."

Anneme güldüm ve sonra yanağından öptüm.

"Artık balayında gidersiniz yurtdışlarına kardeşim. " dedi ve gülerek hepsi çıktı. Kapının orda Canın sesini duyduğumda göz yaşlarımı tutamadım.

"Gidiyormusunuz baba?"

"Tamam bende gelirim."

"Sen kal bugün Sanem iyi değil."