I'M WITH THE SECTION ARES | Book 1

CHAPTER 09

CHAPTER 09
 

 

ZENNIE ' s POINT OF VIEW

 
Sunday ngayon ng gabi nang mapag-desisyunan ko mag-marathon ng spongebob squarepants.
 
    
 
Kakatapos ko lang mag-review sa lahat ng linesson namin at sumasakit talaga ang ulo ko sa kakareview kaya nag-pahinga muna ako. Yung anim na mokong wala dito. Tuwing weekend, umuuwi sila sa kanya-kanya nilang bahay.
 

Ako? Dito lang ako buong weekend. Wala naman na ako ibang uuwian na bahay, bukod dito sa bahay na ito.
 
    
 
“Uuwi na ako, iha!”
 
“Sige po, Manang. Salamat po!”
  
  
   
Tuwing sabado may pumupuntang chef dito sa bahay para ipagluto ang mga Mokong, atsaka si Manang, na nag-lilinis ng buong bahay tapos mag-lalaba. Kaya lang si Manang, ngayong linggo nakapag-linis at laba kasi busy siya kahapon.
  
  

Kumain na ako ng pop-corn binili ko kanina sa labas na tig-sampu piso at ilinagay ito sa malaki bowl. Ipinatong ko ang mga paa ko sa glass table na nasa harapan ko at kumportableng-kumportable nanood na ng Tom and Jerry.
 
  
  
Hay! Ang sarap naman talaga maging scholar ng HIS. Libre boarding house sa isang malaki bahay. Libre kuryente at tubig. Tapos wala pa mga mokong ang nandito ngayon na mga istor——

  
Napabalikwas ako ng upo nang mag-bukas ang pintuan ng pagka-lakas-lakas. Pag-tingin ko si Yuta.
   
    
 
'Nak ng tokwa naman, sasabihin ko pa lang na walang istorbo, pero sabagay si Yuta naman 'yan eh. Wala pake sa mundo at hindi nag-sasalita.
  
  

Tumaas si Yuta ng hindi man lang lumingon sa akin. Oh diba? Para lang ako hangin dito para sakanya.
  
  
 
“Bwisit!”
  
  
 
Napatingin uli ako sa pintuan may bago dumating nanaman. Si Jeffrey.
 
 
 
Ang akala ko sa lunes pa sila uuwi, bakit nandito sila agad? Akala ko pa naman masosolo ko itong bahay ng dalawang araw.
 
  
  
Gulat na napatingin si Jeffrey sa akin nang mapansin ako. “Bes?” Tawag niya sa akin saka lumapit sa akin.
 
 
“Ano ginagawa mo dito? Hindi ka umuwi sainyo?”  Magkasunod na tanong sa'kin.

  
Umupo ulit ako. “Hindi.” tipid ko sagot.
 
 
“Sino kasama mo?”

 
“Wala—ah si Yuta, halos kakarating lang din,”
 
  
“Ay ganon? Sana sinabi mo sa akin para nasamahan na lang kita dito. Sige Bes, tataas na ako. Mag-rereview pa ako, ikaw din mag-review na.”

  
 
Napatingin ako kay Jeffrey. Jusmiyo. Review nanaman? Hindi ata uso sakanya ang salita chillax.
 
  
 
“Review nanaman? Bakit hindi ka na muna mag-pahinga? Samahan mo ako manood.”

 

Tumingin siya sa T.V.
 
 

Ilang segundo tumitig si Jeffrey sa T.V. bago ito tumingin ulit sa akin. Yung mga mata niya parang ang malungkot ito.
 
 

“Bes, mahalaga ba sa'yo ang pag-aaral mo ngayon sa HIS? Lalong-lalo na yung scholar mo?”

 
“Oo naman.”  Sobra halaga ng pagiging scholar ko sa HIS, dahil ito ang huling gusto ko gawin sa buhay.
 
 
“Bes, diba sinabi sa'yo ni Ma'am Cloudyn na dapat ipasa mo ang mga exam mo?”

 
“Oo?” taka sagot ko. Out of the blue moon bakit nagtatanong ng ganito si Jeffrey.

 
“Eh bakit hindi ka nag-rereview ngayon?”
 
   
“Nakapag-review na 'ko. Sapat na yung nareview ko para makapasa ako.”
  
 
“Bes, sa section natin hindi p'wede sapat lang ang alam mo. Kailangan alam mo ang lahat.”
 
 
“Alam mo Jeffrey, hindi naman mawawala ang pinag-aralan mo kung magpapahinga ka ng kahit sandali lang. Subukan mo kaya.” sabi ko na lang.