Moordspel

>> 34 <<

Point of view July

'July sta op.'

De piep in mijn oor is onverdraaglijk. Het is enorm luid en het doet pijn in mijn hoofd. Maar toch hoor ik Rik nog schreeuwen. Ik hoor zijn woorden terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik wil dat hij zijn mond dichthoud en me met rust laat.

'July, sta op!' Hoor ik nu nog luider. Ik lig nog altijd in de foetus houding en de tranen maken natte plekken op mijn kleren.

Dit keer durf ik niks terug te zeggen. Mijn hart zit in mijn keel en ik ben zo bang als een haas. Ik wil gewoon dat het stopt.

'July ik ga het niet nog een keer vragen. Luister nou naar me!' Ik voel zijn harde schoen in mijn maag. Ik krimp ineen en schreeuw het uit van de pijn. Heeft hij mij nou serieus geschopt?

'Asshole.' Kan ik nog net uitbrengen.

'En nu ben ik er klaar mee.' Hij begint aan mijn arm te trekken en trekt me overeind. 'Je luistert naar mij July! Ik ben er zo klaar mee.'

Na die zin kreeg ik alweer mijn tweede klap van vandaag. Alleen deze was tegen mijn wang. De tranen blijven maar komen en er lijkt geen einde aan te zitten. Ik kan alleen maar denken aan een uitweg, een weg waar ik zo ver mogelijk bij Rik vandaan ben, eentje waar geen moordenaar achter me aanzit.

'Luister, jij luistert vanaf nu naar mij. Geen geintjes meer, snap je dat? Het is klaar nou.' Hij duwt me naar achter totdat ik tegen de muur op bots. Hij staat veel te dichtbij en houd me tegen met zijn hand op mijn keel. Als ik ook maar één beweging maak zal hij me laten stikken. En daar heb ik heel eerlijk gezegd niet zoveel zin in.

'July praat alsjeblieft met me. Ik ga je geen pijn doen.' Zijn hand haalt hij van mijn keel af en kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik durf niks te zeggen en ik zou ook niet weten wat ik zou kunnen zeggen.

'July.. Zeg wat alsjeblieft. Ik maak me zorgen om je. Je hebt shit gezien die je niet hoorde te zien. Ik heb je pijn gedaan en dat weet ik. Maar ik wil gewoon dat het goed zit tussen ons.'

Ik adem een keer diep in en uit. Ik moet wat terug gaan zeggen. Ik kan hier niet verstijfd blijven staan en doen alsof er niets aan de hand is. Ik moet Rik overtuigen dat ik het niet erg vind wat er is gebeurt. Dat ik van hem hou, ondanks al het gedoe wat gaande is. Ik moet mijn leugen weer opnieuw gaan gebruiken. Maar dit keer moet het wel lukken. Dit keer laat ik het plan niet verpesten door een dom foutje. Dit keer win ik!

'Ik ben gewoon bang Rik. Ik dacht dat je mij ook zou neerschieten. En ergens weet ik nog wel dat je ook van mij houd maar toch ben ik doodsbang.'

Ik zie hem naar me kijken. Ik kan niet plaatsen wat voor blik er te zien is in zijn ogen. Maar het voelt alsof hij rustiger word.

'Ook van je houd? Ik hou zielsveel van je. Ik zou je nooit pijn doen lieffie. Ik doe alles voor je. Ik heb zelfs dit hele spel voor je opgezet. Allemaal voor jou.'

'Voor mij?'

Hij knikt en ik kijk hem onschuldig aan. Hij had echt geen foute bedoelingen. Het plan is bedacht met een goede intentie.  Alleen gruwelijk uitgevoerd.

'Rik, het maakt allemaal niet meer uit. Ik ben verdrietig over alle doden die vannacht gevallen zijn. Maar ik ben nu hier, met jou. En hoe graag ik het ook zou willen verbergen maar wat nu toch al te laat is, is dat ik van je hou Rik. Ik meen het met heel mijn hart. We kunnen samen vluchten ver weg van hier. Klinkt dat niet als muziek in je oren?'

Overtuigend genoeg? I hope so.

'Het klinkt geweldig. En ik kan niet wachten om te gaan.' Snel plant hij een zoen op mijn wang, waar hij me net een klap op had gegeven, en loopt de kamer in. Hij gaat zitten op het bed en begint zijn spullen te pakken. Ik zie hoe hij zijn pistool naast hem neer legt.

Dit is het. Dit is het moment. Ik moet dat pistool te pakken krijgen. Als ik dat in mijn handen heb is alles over. Dan ben ik veilig en kan ik Charlie gaan helpen.

Oké rustig blijven. Verleid Rik en probeer zonder op te vallen het pistool te pakken. Je kan dit!

'Gaan we nu al weg?' Ik loop zenuwachtig zijn kant op. Rustig blijven July! Met deze blik verleid je hem nooit.

'Ja, we kunnen hier niet langer blijven. Ik wil weg hier. En zo snel mogelijk. Ik zit alleen nog te twijfelen wat we met de lijken van Jasper en Sean moeten doen.'

Sorry zei hij nou we? Echt niet dat ik lijken ga opruimen! Ik ben geen moordenaar!

'Als we alles schoonmaken en sporen wissen kunnen we toch zo weg?' Ik heb wel eens films over crime scenes gezien. En meestal laten ze het lijk gewoon liggen nadat ze alles hebben schoongemaakt.

'Je snapt het niet July. Het zijn mijn vrienden. Ze verdienen een betere plek om gevonden te worden. Dus het is tijd om te gaan.'

Hij staat op en pakt de tas die hij net heeft ingepakt. Als hij gebukt staat ren ik naar het bed toe. Alles lijkt mega snel te gaan en mijn hart blijft in mijn keel zitten.

Ik schrik als ik dichtbij het bed sta. Het pistool ligt er nog en ik sta gevaarlijk dichtbij. Dit is het moment July!  Raap al je moet bij elkaar. Je kan het wel!

Ik doe nog een paar stappen naar voren en grijp het pistool. Ik draai me zo snel mogelijk om en houd het pistool achter mijn rug.

Rik draait zich om en lacht vriendelijk naar me. Ik probeer door alle zenuwen heen terug te lachen maar veel komt er niet uit.

'Lets go.' Komt er uit zijn mond.

Hij loopt richting de deur en ik slik hoorbaar. Dit is het moment. Als die deur open gaat is mijn kans weg. Het is nu of nooit.

©valorse