My Prince Charming

Χωρισμός...

Ύστερα από τα χθεσινά λόγια του Λίαμ , πήρα την απόφαση να επισκεφτώ τον Έρικ . Στο κάτω κάτω αγόρι μου είναι και μου έχει λείψει . 

Ξύπνησα νωρίς για να πάω να του κάνω έκπληξη , χθες ρώτησα στην γραμματεία πού βρίσκεται ο χώρος που εργάζεται και μου είπαν ότι βρισκόταν στον τελευταίο όροφο.Έτσι άρχισα να κατευθύνομαι προς τα εκεί.

Όταν έφτασα αποφάσισα να μην χτυπήσω την πόρτα για να μην με πάρει χαμπάρι , έτσι άνοιξα αμέσως την πόρτα του γραφείου του και έμεινα με το στόμα ανοιχτό .Εεε όχι , δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό. Δεν μπορώ να το αντικρίζω εγώ αυτό. 

Μπροστά μου βρισκόταν ο Έρικ όπου πάνω του ήταν μία ξανθιά πριγκίπισσα , την οποία είχα παρατηρήσει εδώ γύρω στην ακαδημία , αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι είχαν κάτι. Την είδα να τον φιλάει και να του λέει ότι είναι ο ομορφότερος απ όλους  και κάτι άλλα τέτοια. Ενώ ταυτόχρονα , δάκρυα απειλούσαν να βγουν από τα μάτια μου , δεν το πιστεύω αυτό . Τελικά είχε δίκιο ο Λίαμ , ότι άμα αγαπάς κάποιον είσαι πάντα μαζί του,δίπλα του . Προφανώς και ο Έρικ δεν με αγάπησε ποτέ ,το ξέρω ότι η σχέση μας δεν διήρκεσε ούτε μία βδομάδα , αλλά νόμιζα ότι κάτι αισθανόταν για εμένα. Τέλος πάντων...

Ξαφνικά γύρισε και με κοίταξε που τους κοιτούσα και σάστισε . Έκανε ένα βήμα να πλησιάσει , μου είπε ότι θέλει να μου εξηγήσει , ότι δεν είναι αυτό που νομίζω .Έλεος πια , πόσο πιο κυνικός μπορεί να γίνει;

Ενώ έτρεχα για να απομακρυνθώ , δάκρυα άρχισαν  να κυλάνε από τα μάτια μου , καυτά δάκρυα και ένας πόνος στην καρδιά . Αχχχ, δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο πάρα να πάω στον Λίαμ , μόνο εκείνος θα μπορούσε να με ησυχάσει σε μία τέτοια κατάσταση. 

Εδώ και ώρα ο Έρικ έχει σταματήσει να με ακολουθεί , ευτυχώς γιατί δεν θα ήθελα να τον αντικρίσω . Προχωρούσα προς το μέρος που καθόμαστε συνήθως με τον Λίαμ και ευτυχώς ήταν εκεί , όμως υπήρχε κι άλλος κόσμος τριγύρω και ένιωθα άβολα να του μιλήσω εκεί. 

Τον πλησίασα και του πα.....

"Γειαα" Ενώ φαινόταν στα κατακόκκινα μάτια μου ότι δεν ήμουν καλά 

Τότε γύρισε και με κοίταξε και παρατήρησα τα χαρακτηριστικά του να σκληραίνουν και να αγριεύει 

"Γιατί έκλαιγες;" Με ρώτησε με φανερή την ανησυχία στα μάτια του 

"Πάμε κάπου λίγο πιο ήσυχα για να μιλήσουμε;" Του είπα και αφού ένευσε , πήρε το χέρι μου και με κατεύθυνε προς το δωμάτιο του