MY EVIL HUSBAND By: Kharren Nuqui

My Evil Husband 22

   

 
  Sofia Smiled Widely In front of Her Mother, Mangiyak ngiyak siya Pero Sa Wakas Nagkaroon din siya ng Pagkakataong Makadalaw sa mga ito. Alam niyang Malaki ang Nagbago Nung Huling Araw Na nakasama niya ang mga Magulang, Nabigo niya ng Labis ang mga ito

Una niyang Nayakap ang Ama na Nakangiti ring Sumalubong sa kanya pagdating niya Kanina.

 

  "Inay! K-kumusta Ho!"

Aniya sa Harapan ng Ina, Hindi! Nakaligtas sa kanyang paningin ang Medyo Pangangayayat ng Ina Malamlim din ang mga Mata nito. Pero Ang Mas Lalong Nakapagpaiyak sa kanya ng sa Wakas ay Ngumiti ito ng Pabalik sa Kanya, Sa Ganoong Pagkakataon ay Hindi niya Mapigilang Dambahin ng mahigpit na Yakap ang kanyang Inay Sonia.
Hinahaplos haplos ng Ina ang Kanyang Buhok Habang Hinahalik ang tuktok ng kanyang Ulo

  "Namiss ko ho! kayo Inay, Kayong Dalawa ni Tatay"

  

Sa Pagkakataong iyon ay Lumapit narin ang Kanyang Ama At Yumakap din sa Kanila.

"Patawarin mo ang Nanay Kung May Nasabi man siyang ikinasakit ng Loob mo ah!"

Anang Ina na Umiiyak At Hinahaplos na ang kanyang magkabilang pisngi, Hinawakan niya ang Palad ng Ina

"Ako! Ang Nagkamali Inay, Kaya P-patawad po Kung Nabigo ko ho! Kayo ni Itay"

"Tama na'yan at Pati ako ay Naiyak sa Drama ninyong mag-ina"

  Natatawang Sambit ng Ama at Hinalikan silang Pareho sa Pingi.

"Mabuti! Pa ay Kainin na natin yung mga Dala dala mo Anak. Dahil Ako'y Biglang Ginutom sa Inyo"

 

   Dagdag pa nito na ikinatawa nila ng Sabay sabay.

Ang Araw na'to ay sobrang Napaka-special Para Kay Sofia, Dahil Napawi ni'yon ang Bigat na Nararamdaman niya.

  Sabay sabay at Masaya silang nagsalo sa Harapan ng Hapag Kainan

    At Gaya ng Dati ay ang Ama ang Nangunguna sa Usapan
Nang Matapos ay Siya na mismo Ang Naghugas ng kanilang pinagkainan. Ang Ama niya ay Muling Bumalik sa Bukid Dahil may kailangan pa itong Taposin

  "Maayos Naman ba ang Lagay mo ngayon sa iyong Asawa"

  Napatigil si Sofia nang Biglang magtanong ang Kanyang Ina. Hindi Niya Kase Alam kung Ano ang Sasabihin dito
Pero Dahil sa Ayaw niyang Mag-alala dito Ay Pinilit parin niyang Magsalita

  "M-maayos Lang Po Inay, Mabait ho! ang Aking Asawa"

  "Mabuti Naman kung Ganon, Basta! Wag kang mahihiyang Magsabi sa amin ng Itay mo Kung Sakaling magkaroon man ng Problema"

Ngumiti siya at tumango sa Ina At Muling Itinuloy ang Ginagawa.

Marami pa siyang Ginawa sa Araw na iyon, Pinilit niya ang Ina Na siya na ang Gagawa sa mga gagawin nito sa Araw na iyon. Tinuloy rin niya ang Pagluluto sa Kakanin na siyang ipapadala ng Kanyang Ina sa Kanyang pag-uwi mamaya

Sinarapan niya talaga ang paggawa niyon Kahit na Hindi Naman siya Sigurado kung Kakainin ba iyon ng Kanyang Asawa.

Magdadapit Hapon nang Dumating ang Sundo niya, Sina Rofert at Tiago Na Kapwa palaging Nakasuot ng Amerikanang Itim.

  Hindi rin Naligtas sa pagtataka sa mukha ng kanyang Inay Sonia Habang nakatingin ito kina Rofert at Tiago na Parehong Nakatayo Ng Tuwid sa Gilid ng Sasakyan at Tila Hinihintay Lamang siya.

"Bakit! May Mga Body Guard"

Ang Kanyang Ama Mismo ang Nagsalita para sa Kanya, Kahit na maging ito ay di Nga rin alam Kung Bakit.

"Alam mong Mainit Sa Politika Ngayon Sonia, Kaya Malamang ay Nag-iingat lang Si Lorenzo. Kaya Mabuti narin iyon para masigurado ang Kaligtasan ni Sofia"

Tumango tango ang Ina Tila Naintindihan na Ngayon, Pero mababakas parin ang Pag-aalala sa mukha nito.

 
  "Mag-iingat ka Sofia Anak"

Muling Yumakap siya sa Dalawa Bago Sumakay ng Sasakyan na Binuksan ni Rofert Para sa kanya, Dala dala ang Bilao na may Lamang Kakanin ay Sumandal siya't Nilagay sa may Gilid ang Kanyang Hawak.
Napahawak pa siya sa Kanyang Noo, Mukhang ngayon lang Yata niya naramdaman ang pagod Kung Kaya't Gustong gusto na niyang Makarating Agad Upang Makapagpahinga narin.

   Kalahating Oras ang Lumipas sa Kanilang Byahe ay Sa Wakas Narating na Nila ang Pent House Mag-Aalasais nang Hapon.

  Si Tiago Lahat ng Nagdala sa kanyang Gamit.
Lumabas din mula sa loob ng Bahay si Manang Luisita ang Kasambahay na kinuha ng Kanyang Asawa

"Manang! Pwede po Bang Kayo na ho! Ang Magdala nitong Kakanin sa Loob, Kumain narin kayo nito At Pakibigyan niyo na rin lang ho! sila"

Tukoy niya sa mga Gwardya Kabilang na Sina Rofert at Tiago.

"Aba'y Sige! Hija, Ako na ang Bahala dito. Bakit parang namumutla ka,Ayos Ka Lang Ba"

"N-napagod lang ho! Siguro"

" Ang mabuti pa ay Magpahinga kana"

Tumango si Sofia at Nagtungo papanhik sa Silid nila ni Lorenzo. Halos! Pinilit niyang Humakbang Kahit Parang Pakiramdam niya ay ang Bigat bigat ng Pakiramdam niya

  Pagdating sa Taas ng kanilang silid ay Humiga kaagad siya sa Malaking Kama
Ngayon naman ay Parang umiikot na ang Kanyang Paningin.  Natuptop niya ang Ang Bibig nang Tila Masusuka siya, Mabilis na Bumangon siya sa Kabila ng hilong Nararamdaman niya, Tumakbo Patungong Banyo.

Pawis na pawis siya Habang Nilalabas ang Lahat ng Nakain niya sa may Lababo't Binuksan  Ang Gripo. Maluha luha pa siya ng Matapos,
Ang Sama sama lang ng Pakiramdam niya. Kanina lang Umaga ay Ang Ganda ganda naman ng Pakiramdam niya

Pero Ngayon Ay Talagang Masamang masama, Talagang Pahinga Lamang ang Gusto niyang Gawin ngayon.