Gözyaşındayım( YUVASIZ KUŞ/UM) KİTAP OLDU

5.Bölüm

Yarına ertelenmemeli sevgiler, aşklar, nefretler. Sonrası olmaz bu duyguların yol vereceksin ki önünü görebilesin. Arkanda birikmesin yaşayamadıkların sıcağı sıcağına yaşayacaksın ki keşkeler dolanmayacak  diline en önemlisi  yüreğine.

Her geçen zaman daha da zorlaşıyordu bu küçük sahnede şarkı söylemek, sebebi kesinlikle mekan yada gelen müşteriler değildi. Sebeb Kılıç'tı yada tam tersi onun beni sevdiği gibi kalbimin sevemeyişi. Kim seçebilir ki gönlünün tahtına oturtacağı kişiyi kim üstün körü seçerek sevebilir ki. Her ne kadar onun kalbi beni seçmişse bir o kadar benim kalbim onu görmemeyi bir abi, arkadaş olarak görmeyi tercih etmişti. Elimden bir şey gelmezdi ki gönlün bir kuş misali konmadıysa seni sevene, haksızlık değil miydi ona ümit verip sevdasıyla oyalanmak. İsterim ki onu seven, gerçekten hakedeni bulsun temiz yüreği.

Her ne kadar cafe tarzı da olsa büyük ve elit bir yerdi Hasan amcanın daha doğrusu Kılıç'ın mekanı. Mekan onun elinde daha ünlenip bir o kadar da büyüdü. Kılıç'ın karakteri icabı bunu bekliyordum zaten hırslı olduğu kadar çalışkan hak yememeye özen gösteren güçlü bir yapısı tertemizde bir kalbi.

Barış yerine geçip gitarını eline alınca bende mikrofonumu elime aldım, önümde bir sürü insan, kimisi sevgilisiyle kimisi arkadaşkarıyla eğlenmeye yemek yemeğe gelmiş insan topluluğu. Selamımı verip hoş geldiniz dedikten sonra ilk şarkının ritim sesleri yükseldi, bu gece biraz daha hüzün kokan şarkılar geçiyordu içimden dilimden de onlar döküldü birer birer. Sahnede nerdeyse bir saati slow şarkılarla geçirmişken, Ayşemin geldiğini bana el salladığını gördüm. Yavaşça Barış'ın kulağına eğilip " Bilmezdim "dedim. Kafasını salladıktan sonra söylemek istediğim şarkının notalarını döktü önüme. Bende kuzucuğuma göz kırpıp sözlerin dilimden dökülmesine izin verdim...

Bilmezdim bu derdin, seni yolundan,
Beni solumdan, edeceğini.
Bilmezdim en sessiz yanımdan,
Yağmuruna kan terleyeceğimi.

Bilmezdim çok yanlarımın,
Az yanımla, yetineceğini.
Uzaklarımın, yakınlığım,
Yakınlığımın uzaklara gönül vereceğini.

Bilmezdim. Bilmezdim. Bilmezdim. Bilmezdim

Yoksa küs müsün bana?
Dilime ikâmet edenim.
Dargınsak eğer,
Üç günü geçeli aylar oluyor haberin olsun.
Ve bu ara yanık kokulu rüzgarlar çarpıyor yüzüme.
Beni soluğumdan tutuyor üşümelerim.
Boğazıma yapışmış sıtmalı kelimeler.
En yakın sağda park’a çektiler kendilerini.
Söz dinlemez oldu sözler.
Adına sır diyorlar sevmelerin.
Gürültülü harflerin sükûta izdivaç ediyorlar.
Mahrem duygularını telveye terk ediyorlar hani.
Yorulmadın mı dilimden sessiz çığlığım?
Senin yerin dağınıklığım,
Toparla kendimi…

Bilmezdim çok yanlarımın,
Az yanımla, yetineceğini.
Uzaklarımın, yakınlığım,
Yakınlığımın uzaklara gönül vereceğini.

Bilmezdim. Bilmezdim. Bilmezdim. Bilmezdim. Bilmezdimmmm

Şarkımın son nağmeleri düşerken dilimden bir çift göze takıldı gözlerim. Tek renk gözlerimi kamaştırdı desem yeri, Denizin en hırçın olduğu zamanlarda ki gibi masmavi, o kadar delici bir etkisi vardı ki sanki etrafımdan sakladığım hüznü görüyor gibiydi. Hemen bakışlarımı kaçırdım bir çift maviden. Garsonun yanıma geldiğini bile şimdi farkedebilmiştim, elime bir kağıt tutuşturup mavi gözleri olan adamın olduğu masayı işaretti. Tekrar bakmak zorunda kaldığım gözler bu sefer beni incelemeye almıştı sanki. Sonra yanında bir erkeğin daha olduğunu farkettim ve ikisinde bana baktığını. Aceleyle elime aldığım kağıtta en sevdiğim şarkının ismini okudum. Nasıl bir tesadüfti ki bu mavi gözleri olan adam içimden geçen şarkıyı bilmiş söylemem için adını yazmıştı. Şaşırmadım desem fena şekilde yalan söylemiş olurum. Barış'a elimdeki deki kağıtı gösterip bar taburesine benzeyen sandalyeme oturdum, hüznüme dokunan bütün şarkılarımı oturarak söylerim sebeb sormayın bende bilmiyorum. Belki de gücüm yetmiyordur içimdekileri şarkılarla paylaşırken ayakta durmaya ...