တစ္လျပည့္ၿပီးေနာက္ ေ၀ဟင္ကို ဟာ အိမ္ကထြက္ခြာဖို႕ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ပစၥည္းေတြကို သိမ္းဆည္းေနေလသည္ ။ ဒီေန႕က ကိုေလးရဲ႕ နားရက္ပဲမလို႕ ကိုေလးလည္း အိမ္မွာရွိေနခဲ့သည္ ။ သူပစၥည္းေတြကို ထုတ္ပိုးေနစဥ္မွာပင္ အန္ကယ္ထြန္းက အနားေရာက္လာၿပီး လက္ထဲပိုက္ဆံတစ္အုပ္ ထည့္ေပးသည္ ။
" အရမ္းမမ်ားေပမယ့္ လိုတာရွိသံုးလုိ႕ရေအာင္ ယူထားလိုက္ပါ ။ အဆံုးထိ တာ၀န္မေက်ေပးႏိုင္လုိ႕ အန္ကယ္တစ္ကယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ။ ေနာက္ၿပီးတစ္ခုခု အဆင္မေျပာတာ ရွိရင္လည္း အန္ကယ့္ကို ဆက္သြယ္ဖို႕ မေမ့နဲ႕ေနာ္ "
" ဒီအေတာအတြင္း ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာနဲ႕တင္ ေက်းဇူးေတြက အရမ္းမ်ားေနပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ Taxi သြားငွါးလိုက္ဦးမယ္ အန္ကယ္....... "
" ေဟ ....... ခဏ .... Taxi မငွါးနဲ႕ ....... သားႀကီးလည္း အိမ္မွာရွိတာပဲကို သူ႕ကို လိုုက္ပို႕ခိုင္းလိုက္ "
" ဟာ .... ကိုေလး အားမအား မသိဘဲ ။ရပါတယ္ ....... Taxi က တစ္ဖက္လမ္းမွာ ငွါးလို႕ရတာကို "
" ေနေန .......... အန္ကယ္ သားႀကီးကို သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္ ''
အန္ကယ္ထြန္းဟာ ေခါင္းမာစြာနဲ႕ ကိုေလးကိုပင္ လိုက္ပုိ႔ခိုင္းဖို႕ ေျပာေနသည္ ။ ထို႕ေနာက္ မနက္ကတည္းက အခန္းထဲက မထြက္လာသည့္ ကိုေလးကိုေခၚဖို႕ တက္သြားလိုက္ေလသည္ ။
ေ၀ဟင္ကိုကေတာ့ မ်က္ႏွာထားစရာေနရာမရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ။ သူ ကိုေလးကို ရင္ဆိုင္ရမွာ နည္းနည္းရွက္တယ္ေလ ။
မၾကာပါဘူး ... ပုဆိုးအကြက္နဲ႕ စြပ္က်ယ္အျဖဴ၀တ္ထားတဲ့ကိုေလးဟာ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ဆင္းလာၿပီး ေ၀ဟင္ကို ၾကည့္လာတယ္ ။
" ေ၀ဟင္ .... သားေရ ....... အန္ကယ္ မင္းရဲ႕အကိုေလးကို ေျပာလိုက္ၿပီ ။ သူလိုက္ပို႕ေပးမယ္တဲ့ .... ကဲ . ပစၥည္းေတြ ကားထဲထည့္ေတာ့ "
အန္ကယ္ထြန္းကိုယ္တိုင္က ပစၥည္းေတြကို ေရွ႕ကေရြ႕ကူလို႕ ေ၀ဟင္ကိုကလည္း ေယာင္နနနွင့္ အထုပ္ထမ္းၿပီး လုိက္ခဲ့ေလသည္ ။ ကိုေလးကေတာ့ ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကိုသယ္ရင္း ကားစီေလွ်ာက္လာသည္ ။ ေ၀ဟင္ကို အိမ္ေျပာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ တကိုယ္တည္းသမားမလို႕ ပစၥည္းေတြက သိပ္မမ်ားလွ ။ ပစၥည္းေတြ အားလံုးထည့္ၿပီးေသာ္ ကိုေလးဟာ သူ႕ကိုေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ဖို႕ေျပာၿပီး အန္ကယ္ထြန္းကို ႏူတ္ဆက္ကာ ထြက္လာလိုက္သည္ ။
