သနားဖို႕ ေကာင္းလွတဲ့ ကေလးေလး ၊စိတ္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြအျပည့္နဲ႕ ကေလးေလး ၊ ေ၀ဟင္ကို ကို ေဖေဖ အိမ္မွာေခၚလာတဲ့ေန႕က ေမေမ့ရဲ႕ မၾကည္ျဖဴျခင္း ျငဴစူျခင္းေတြၾကားထဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ေနခဲ့ရရွာတဲ့ကေလး ။ ဒီကေလးကို ျမတ္မင္းခန္႕ သနားလြန္းသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ဂရုစိုက္မႈေတြေပးကာ ဒီကေလးအေပၚ သူေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႕ ႀကိဳးစားခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပိုင္း သူက ေဖေဖ့အခ်စ္ေဟာင္းရဲ႕ သားမွန္း ေမေမသိေတာ့ ေ၀ဟင့္အေပၚ ေမေမ့ရဲ႕ အမုန္းေတြက ပိုတိုးပြားလာတာေၾကာင့္ ေမေမပိုၿပီး မမုန္းရေလေအာင္ ေမေမ့ေရွ႕မွာ သူ ေ၀ဟင္ကို မရွိသလို ဆက္ဆံခဲ့သည္ ။
ဒီကေလး ေက်ာင္းမွာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ၊ ထမင္းေကာ စားၿပီးၿပီလား ၊ မနက္ျဖန္ဆိုု ဘာအစီစဥ္ ရွိလဲ စသျဖင့္ ဒီကေလးနဲ႔ ပက္သက္တာေတြ အကုန္သိခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ားေရွ႕မွာေတာ့ သူ ဒီကေလးကို ၾကင္နာသည့္ အရိပ္အေယာင္မျပဘဲ ပစ္ထားခဲ့သည္ ။
တစ္ေန႕ ........ သူ အလုပ္က ျပန္လာေတာ့ ပင္ပန္းလို႕ အိပ္ယာထဲျပန္ၿပီး ခဏျပန္ေမွးစက္ေနတုန္း သူ႕အခန္းတံခါးဖြင့္လာၿပီး ေ၀ဟင္တစ္ခုခုကို လာရွာသည့္အခ်ိန္ ျမတ္မင္းခန္႕ နိုးေနေသာ္လည္း ဆက္လက္အိပ္စက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေနခဲ့သည္ ။ သို႕ေသာ္ မထင္မွတ္ဘဲ တိတ္ဆိတ္သြားသည့္ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ သူ႕ႏူတ္ခမ္းကို ထိေတြ႕လာသည့္ ႏူးည့ံၿပီး ေႏြးေထြးသည့္အရာတစ္ခုေၾကာင့္ ျမတ္မန္းခန္႕ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္ ။
ဒီကေလး ....... ဘယ္ကေန အတုျမင္ အတတ္သင္လာတာလဲ ။ ဒီကေလး သူ႕ကိုယ္သူ အရြယ္ေရာက္ၿပီလို႕ ထင္ေနတာလား ။
အဲ့တုန္းက ျမတ္မင္းခန္႕ ေ၀ဟင္ကို ခ်က္ခ်င္းတြန္းထုတ္ၿပီး အခန္းထဲက ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္ ။ ထိုအခ်ိန္က ေ၀ဟင္ ေၾကာက္ရြ႔ံတုန္လႈပ္စြာနဲ႕ သူ႕ကို ဒူးေထာက္မတတ္ေတာင္းပန္ခဲ့တုန္းက သူ႕ေခါင္းထဲ တစ္ခုပဲ ေတြးေနခဲ့သည္ ။
မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေလေအာင္ သူ တစ္ခုုခုကို စည္းၾကပ္မွရေတာ့မယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီကေလး သူ႕ဖခင္နဲ႕ အဆက္သြယ္ျပန္ရၿပီး ဟိုကို လိုက္သြားဖို႕ႀကံစည္ေနတယ္ဆိုတာကိုၾကားတုန္းက သူ ဒီကေလးအေပၚ ႏွေျမာတြန္႕တိုစိတ္နဲ႕ ဆြဲထားခ်င္ခဲ့ဖူးသည္ ။ တျခားရြယ္တူေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔လည္း သူစိတ္မခ်၊ လိုတာထက္ပိုၿပီး သူ ေ၀ဟင္အေပၚ စိုးရိမ္ခဲ့မိသည္ ။
